ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1244

เจียงสื้อสื้อตื่นมาตอนเช้า พอเปิดประตูออก ก็เห็นป้าเฉินที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตู

ตอนที่ป้าเฉินเห็นหน้าเธอ ก็ทำหน้าไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ "ซูหยุน ฉัน......"

"ป้าเฉิน มีอะไรมั้ยค่ะ?"

เจียงสื้อสื้อยังคงทำตัวเหมือนเดิม เหมือนเมื่อคืนไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย

"ไม่มีอะไร"

มันทำให้ป้าเฉินยิ่งทำตัวไม่ถูกเข้าไปอีก เธอยิ้มออกมาอย่างเขินๆ ทีหนึ่ง "คะ......คุณหนูบอกว่าตั้งแต่วันนี้ให้เธอไปช่วยงานที่สวนหลังบ้านน่ะ"

"สวนหลังบ้านเหรอคะ?" เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้ว

"ใช่ สวนหลังบ้าน คุณหนูบอกให้เธอช่วยดูแลดอกมั้ยในโรงเรือน"

เจียงสื้อสื้อพยักหน้า "ได้ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว"

พอเห็นป้าเฉินเดินจากไป เจียงสื้อสื้อก็เบ้ปาก พร้อมกับสีหน้าที่รู้สึกรำคาญ

ซ่างกวนหยวนเกลียดขี้หน้าเธอมากขนาดไหนเนี่ย ถึงขั้นสั่งให้เธอไปทำงานที่สวนหลังบ้านแบบนี้

ถ้าเป็นแบบนี้ เธอก็ได้เจอเฟิงเฉินยากขึ้นกว่าเดิมอีกนะสิ

พอคิดถึงตรงนี้ เจียงสื้อสื้อก็ห่อไหล่ลงด้วยความท้อใจ แล้วถอนหายใจออกมายาวๆ

หวังว่าจะได้กลับไปช่วยงานที่ห้องครัวเร็วๆ นะ

พอได้รู้ว่าเจียงสื้อสื้อถูกสั่งให้ไปอยู่ที่หลังบ้าน ซ่างกวนเชียนก็รู้สึกแปลกใจมาก

"ทำไมถึงสั่งให้เธอไปทำงานที่สวนหลังบ้านล่ะ?" เขาถามพ่อบ้านด้วยความสงสัย

"คุณหนูเป็นคนสั่งครับ"

ซ่างกวนเชียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี "นี่หยวนหยวนเป็นอะไรกันแน่ ถึงได้กลั่นแกล้งคนที่มาใหม่ได้หนักขนาดนี้?"

"คุณชายครับ ผมมีเรื่องที่อยากพูดแต่ไม่รู้ว่าจะพูดได้รึเปล่า?" พ่อบ้านรู้สึกลังเล

ซ่างกวนเชียนยิ้ม "ลุงจาง ลุงอยากพูดอะไรก็พูดก็พูดมาได้เลย"

พ่อบ้านคิดๆ จึงได้พูดเสนอไปว่า "คุณชายครับ ในเมื่อคุณหนูไม่ชอบซูหยุนขนาดนั้น ผมว่าเอาเงินซูหยุนสักก้อนแล้วบอกให้เธอจากไปดีจะกว่า"

พอได้ยินแบบนั้น ซ่างกวนเชียน ก็ขมวดคิ้ว "ลุงจางครับ ลุงคิดว่าการทำแบบนี้มันถูกต้องเหรอครับ?"

"ผมรู้ว่าการทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับตัวซูหยุน แต่......คุณชายลองคิดดูสิครับ ขอแค่ซูหยุนจากไป ในบ้านก็จะกลับมาสงบอีกครั้ง ไม่ใช่เหรอครับ?"

ซ่างกวนเชียนทำเสียงฮึดฮัด "แสดงว่าถ้าต่อไปหยวนหยวนไม่ชอบใครก็ต้องไล่ออกทุกคนเลยใช่มั้ย?"

"คือ......" พ่อบ้านพูดอะไรไม่ออกทันที

"ลุงจาง ในเมื่อเราจ้างเธอมา เราก็ต้องทำตามสัญญาที่เซ็นไว้ นอกจากอีกฝ่ายจะทำผิดจริงๆ ไม่อย่างนั้นก็ห้ามไล่คนออกอย่างตามใจชอบเด็ดขาด"

ซ่างกวนเชียนจ้องมองพ่อบ้านด้วยสีหน้าที่จริงจัง

"คุณชาย ผมขอโทษครับ ผมแค่สับสนไปชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น"

"ไม่เป็นไร" ซ่างกวนเชียนตบๆ ที่ไหล่ของเขา "ต่อไปอย่ามีความคิดแบบนี้อีกล่ะ"

พ่อบ้านก้มหน้าลงด้วยความสุภาพ "ครับ"

"ผมขอไปดูที่สวนหลังบ้านหน่อย"

ซ่างกวนหยวนหมุนตัวแล้วเดินไปยังสวนหลังบ้าน

ในขณะเดียวกัน ซ่างกวนหยวนก็ลงมาจากชั้นบนพอดี พอเห็นแบบนั้น จึงได้ถามไปว่า "นั่นเขาจะไปไหน?"

"คุณชายจะไปดูที่สวนหลังบ้านครับ"

สวนหลังบ้านเหรอ?

ซ่างกวนหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่เขาจะไปดูสวนหลังบ้านหรือจะไปหาซูหยุนกันแน่นะ?

การได้อยู่ที่สวนหลังบ้าน นอกจากเรื่องที่ได้เจอเฟิงเฉินยากแล้ว อย่างอื่นก็ดีมาก

เจียงสื้อสื้อถอนรดน้ำดอกไม้ไป ถอนหายใจไป

ถึงดอกไม้จะสวย แต่เธอก็ไม่มีอารมณ์ที่จะชื่นชมพวกมัน ในใจเอาแต่คิดว่าต้องทำยังไงถึงจะได้เจอเฟิงเฉิน

"ซูหยุน"

จู่ๆ เสียงที่คุ้นเคยก็ดังเข้ามาในหู

เธอหันไปมอง แล้วก็พบว่าเป็นซ่างกวนเชียน เธอรีบวางบัวรดน้ำลง จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปหาเขา