ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1252

ฟางยู่เชินได้เงยหน้ามองเหลียงซินเวยที่ได้กินอาหารสักพัก ก็ได้คิดอะไรไปครู่ วางตะเกียบลง

"เวยเวย มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องพูดกับเธอก่อน"

"ค่ะ?" เหลียงซินเวยก็ได้มองเขาด้วยสีหน้าที่งงๆ

ฟางยู่เชินก็ได้เงียบไปสักพัก ถึงได้ค่อยๆ เปิดปากพูดว่า "เธอรู้ข่าวที่ว่าน้องเขยของฉันกลับประเทศมาแล้วหรือยัง?"

พอได้ยินข่าวนี้ เหลียงซินเวยก็เซอร์ไพรส์มากๆ "กลับประเทศแล้ว?"

"อืม" ฟางยู่เชินพยักหน้า "แต่ว่าเขาความจำเสื่อม"

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?" เหลียงซินเวยก็ได้หยุดการกระทำที่กำลังทานข้าวลง "งั้นพี่สื้อสื้อต้องเสียใจมากแน่ๆไม่ใช่เหรอคะ?"

"สื้อสื้อเสียใจมากจริงๆนั่นแหละ แต่ว่าก็กำลังคิดหาวิธีที่จะให้น้องเขยฉันฟื้นความทรงจำอยู่"

เหลียงซินเวยคิด "เพราะงั้น......เรื่องนี้กับเรื่องที่คุณจะพูดกับฉัน มีความเกี่ยวข้องกันใช่ไหมคะ?"

"ตอนนี้น้องเขยฉันอยู่ที่บ้านตระกูลซ่างกวน สื้อสื้อก็อยู่ที่บ้านตระกูลซ่างกวน เขาต้องการให้ฉันช่วย"

พูดถึงตรงนี้ ฟางยู่เชินก็ได้นิ่งไป เขากำลังคิดว่าจะพูดยังไงกับเธอดีถึงจะเหมาะสม

"พี่สื้อสื้อทำไมถึงได้อยู่ที่บ้านตระกูลซ่างกวนคะ?"

"เบื้องหลังเรื่องนี้ฉันค่อยๆ เล่าให้เธอฟัง ตอนนี้ที่สำคัญคือ ต่อไปฉันอาจจะนัดซ่างกวนหยวนออกมาเป็นการส่วนตัว หวังว่าเธอจะไม่เข้าใจผิด"

พูดจบ ฟางยู่เชินก็ได้มองเธออย่างตั้งใจ กลัวว่าเธอนั้นจะไม่เห็นด้วย

เหลียงซินเวยขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจความหมายของเขา "คุณพูดให้มันกระจ่างกว่านี้ได้ไหมคะ?"

"ซ่างกวนหยวนชอบน้องเขยของฉัน"

คำพูดเดียวก็เข้าใจทั้งหมด

เหลียงซินเวยเข้าใจเลย "ข่าวที่บอกว่าคุณรักจนกลายเป็นเกลียดในเน็ตก่อนหน้า ถึงได้ยุติการร่วมงานกับซ่างกวนกรุ๊ป ที่จริงไม่ใช่เรื่องจริง ความจริงแล้วก็เป็นเพราะสามีของพี่สื้อสื้อ?"

"อืม" ฟางยู่เชินพยักหน้า "ตอนนั้นก็เพื่อที่จะบังคับให้ซ่างกวนหยวนคืนคนกลับมา ถึงได้ทำแบบนั้นอย่างช่วยไม่ได้"

"คุณบอกว่าพี่สื้อสื้อต้องการให้คุณช่วย เป็นเพราะว่าความจริงแล้วเธออยู่ที่บ้านตระกูลซ่างกวนแต่ก็ไม่ได้เจอกับสามีของเธอ ถึงอยากที่จะให้คุณนัดซ่างกวนหยวนออกมา ให้เธอหาโอกาสไปเจอหน้ากับสามีของเธอ?"

ได้ยินการสันนิษฐานของเหลียงซินเวย สายตาของฟางยู่เชินก็ได้มีความชื้นชมออกมา "เวยเวย เธอฉลาดมากๆ"

"ฉันฉลาดหรือไม่ไม่สำคัญค่ะ" เหลียงซินเวยเม้มปาก "คุณอยากจะทำยังไงก็ทำเถอะค่ะ ฉันสนับสนุนคุณ"

"ขอบคุณนะ เวยเวย" ฟางยู่เชินกุมมือของเธอ ในใจซาบซึ้งเล็กน้อย

"หวังว่าสามีของพี่สื้อสื้อจะกลับมาหาเธอเร็วๆ"

ตั้งแต่ตัวเองชอบฟางยู่เชิน เธอก็สามารถที่จะเข้าใจความรู้สึกของพี่สื้อสื้อมาก

ฟางยู่เชินยิ้ม "แน่นอน มีคำอวยพรของเธอ ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว"

......

พอซ่างหยิงก็ได้กล่อมเด็กสองคนหลับไป ก็ได้ลงไปที่ห้องรับแขก ดูทีวีไปรอฟางยู่เชินไป

จนกระทั่งใกล้สี่ทุ่ม ฟางยู่เชินถึงกลับมา

พอเขาเข้าบ้าน ได้ยินเสียงทีวีรางๆ ก็ได้เดินไป ถึงพบว่าคุณแม่ยังไม่นอน

"แม่ครับ ดึกขนาดนี้ทำไมยังไม่นอนครับ?" เขาได้เดินมา ก็ได้ถามด้วยความสงสัย

ซ่างหยิงก็ได้เอารีโมตมาปิดทีวี เงยหน้ามองเขา สายตาได้มีการค้นคว้า "ลูกไปไหนมา?"

"ทานข้าวสิครับ" ฟางยู่เชินก็ได้ลากเนกไท ตอบไปตามความจริง

"กับใคร?"

"กับ......" ฟางยู่เชินเกือบที่จะพูดออกไป แต่โชคดีที่ได้เบรกได้ทันเวลา

คุณแม่ไม่ชอบเหลียงซินเวย เขารู้ดี

เพราะงั้นเขายังไม่สามารถที่จะให้เธอรู้ว่าเขาได้คบหากับเหลียงซินเวยได้ในตอนนี้

เขาก็ได้พูดโกหกไปว่า "กับลูกค้าไม่กี่คนครับ"

"จริงเหรอ?" ซ่างหยิงไม่เชื่อ

ฟางยู่เชินหัวเราะ "แน่นอนว่าจริงครับ ผมโกหกแม่ทำไม?"

ซ่างหยิงก็ได้เลิกคิ้ว "ยู่เชิน ลูกต้องจำไว้ ลูกตอนนี้เป็นประธานของฟางซื่อกรุ๊ป ไม่ว่าทำอะไรก็ได้คิดถึงผลประโยชน์ของฟางซื่อกรุ๊ปเป็นอันดับแรก รู้ไหม?"

ความหมายที่แฝงในคำพูดเธอ ฟางยู่เชินฟังออกแล้ว

ก็คงเป็นพวกไม่ต้องให้เขาใช้แต่ความรู้สึก