ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1251

เหลียงซินเวยก็ได้ยืนอยู่หน้าเขตชุมชนตั้งแต่เช้า ก็ได้มองดูนาฬิกาเป็นพักๆ ใบหน้าที่ได้แต่งหน้าอ่อนๆ ก็ได้ตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

เธอก็ได้สูดหายใจเข้าลึกๆ หวังว่าแบบนี้จะทำให้ใจเย็นลง

นี่เป็นการเดทครั้งแรกของเธอกับฟางยู่เชินหลังจากที่ตัดสินใจคบหากัน

รอไปประมาณสิบกว่านาที แลนด์โรเวอร์สีดำก็ได้ขับเข้ามา จอดอยู่ตรงหน้าของเธอ

กระจกรถก็ได้เลื่อนลง ใบหน้าที่หล่อเหลาของฟางยู่เชินก็ได้โผล่ออกมา

"เวยเวย ขึ้นรถเถอะ"

เจอกับใบหน้าที่ได้เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเขา ใบหน้าของเหลียงซินเวยก็ได้แดงอย่างไม่ได้เรื่อง

เธอก็ได้ "อืม" ออกมาเบาๆ เปิดประตูที่นั่งข้างคนขับ เข้าไปนั่ง

ฟางยู่เชินเอียงหัว แล้วก็ยิ้มอ่อนๆ ให้เธออย่างอ่อนโยน

เหลียงซินเวยรู้สึกแต่ว่าใบหน้าได้ร้อนวูบวาบ เธอก็ได้ยิ้มอย่างเขินๆ สักพัก "ไปเถอะค่ะ"

"คาดเข็มขัดนิรภัยด้วย" ฟางยู่เชินบอกให้เธอคาดเข็มขัดให้เรียบร้อย

"ค่ะ" เหลียงซินเวยก็ได้รีบคาดเข็มขัดให้เรียบร้อย

ฟางยู่เชินยิ้มแล้วก็ได้ออกรถ ค่อยๆ ขับออกไปจากชุมชน

บนรถ เพราะว่าตื่นเต้น มือทั้งสองข้างของเหลียงซินเวยก็ได้จับเข็มขัดนิรภัยไว้แน่ตลอด ไม่กล้าที่จะหายใจแรงๆ

ตื่นเต้นกว่าตอนที่เธอสอบสัมภาษณ์ที่ร้านอาหารซะอีก

"มีอะไรที่อยากกินไหม?"

รถที่เงียบอยู่ๆ ก็ได้มีเสียงของฟางยู่เชินดังขึ้นมา

ใจก็ได้เต้นไปที

เหลียงซินเวยหันหน้าไปมองเขาสักพัก ริมฝีปากได้ยิ้ม "เอาที่คุณว่าค่ะ"

ได้ยินคำตอบแบบนี้ ฟางยู่เชินก็ได้หัวเราะออกมาเบาๆ "ถ้าเกิดที่ฉันชอบ เธอไม่ชอบ ทำยังไง?"

เหลียงซินเวยก็ได้เม้มปาก ตอบไปเสียงเบาว่า "ฉันก็ลองที่จะชอบมันค่ะ"

ได้ยินแบบนั้น ฟางยู่เชินก็ได้ขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าก็ได้เต็มไปด้วยความไม่เห็นด้วย "จะไม่ถ่อมตัวเกินไปหรือ?"

"เหรอคะ?"

"แน่นอนว่าใช่"

ข้างหน้าเป็นไฟแดง ฟางยู่เชินก็ได้จอดรถ มือข้างหนึ่งวางอยู่บนพวงมาลัยรถ หันหน้าไป สายตาที่คมเข้มก็ได้มองไปยังใบหน้าที่สวยของเธอไม่ห่าง "เวยเวย อยู่ต่อหน้าฉัน เธอสามารถที่จะเอาแต่ใจสามารถที่จะใส่อารมณ์ ไม่ต้องตามใจฉันไปหมดทุกเรื่อง"

เหลียงซินเวยพยักหน้า "ค่ะ"

เพราะรู้สึกว่าระหว่างพวกเขานั้นห่างชั้นกันเกินไป ความสัมพันธ์นี้ เหลียงซินเวยอยากจะรักษาให้ดีๆ ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันดูถ่อมตัวไป

สำหรับเธอนั่นไม่ใช่การถ่อมตัว

ความคิดของเธอง่ายมากๆ ก็แค่อยากที่จะทำความรู้จักเขาดีๆ ไปชอบในสิ่งที่เขาชอบทั้งหมด

"เด็กดี" ฟางยู่เชินก็ได้ยื่นมือไปลูบหัวของเธอ

"ฉันไม่ใช่เด็กสักหน่อย" เหลียงซินเวยก็ได้บ่นออกไปเสียงเบา

รอยยิ้มบนใบหน้าของฟางยู่เชินก็ได้ชัดความเดิม "ในสายตาของฉัน เธอก็เป็นแค่เด็ก ฉันอยากที่จะเอาใจเธอตลอดไป"

พอพูดแบบนี้ออกมา ฟางยู่เชินก็ตกใจไปเลย

จากนั้น ก็ได้หัวเราะออกมา

ที่ในหนังสือว่านั้นมันไม่มีผิดเลย พอผู้ชายได้มีความรักขึ้นมา คำพูดหวานๆ ก็ได้พูดออกมาเองโดยไม่รู้ตัว

ฉันอยากที่จะรักเอาใจเธอไปตลอด

มุมปากของเหลียงซินเวยก็ได้ชี้ขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ในใจก็ได้รู้สึกหวาน

เป็นไปอย่างที่คิดผู้หญิงชอบที่จะฟังคำหวานทั้งนั้น

......

ฟางยู่เชินก็ได้พาเหลียงซินเวยไปที่ร้านอาหารส่วนตัวที่ชานเมืองร้านหนึ่ง

ร้านอาหารได้ตกแต่งสไตล์โบราณ เงียบสงบเอามากๆ มีกลิ่นไม้จันทน์จางๆ อยู่ในอากาศ ทำให้คนรู้สึกสงบใจขึ้นมา

พนักงานก็ได้พาพวกเขาไปที่ห้องอาหารห้องหนึ่ง

หลังนั่งลง เหลียงซินเวยก็ได้มองไปรอบๆ ถามด้วยความสงสัย "คุณรู้จักร้านอาหารร้านนี้ได้ยังไงคะ?"

ฟางยู่เชินเลิกคิ้ว มุมปากก็ได้ยิ้มออกมาอ่อนๆ "ก่อนที่จะเดทก็ได้ทำการบ้านเล็กหน่อยไม่ใช่เหรอ"

เหลียงซินเวยก็ได้ก้มหน้าด้วยความเขินอาย มุมปากชี้ขึ้น

ที่จริงวันนี้พอนัดกับเธอเสร็จแล้ว เขาก็ไม่รู้ว่าจะพาเธอไปทานข้าวที่ไหนเหมือนกันชั่วขณะ

เพราะงั้นเขาก็ได้เข้าไปหาในเน็ต "โชคไม่ดี" ถูกส้งหยาวเห็นเข้า