ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1281

เวลาสิบโมงตรง ฟางซื่อกรุ๊ปออกแถลงการณ์ เพื่อแก้ปัญหาและอธิบายคลิปวิดีโอจากอินเทอร์เนต

"เนื้อหาในคลิปวิดีโอเป็นความจริง แต่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน คุณเหลียงซินเวยไม่ได้ทำลายความสัมพันธ์ของคุณฟางยู่เชินและคุณเย่เสี่ยวอี้……"

เหลียงซินเวยอ่านเนื้อความในคำแถลงการณ์ทีละคำ ทันใดนั้นเสียงก็หยุดลง

หัวใจหล่นตุ้บไปที่ตาตุ่ม อะไรที่เรียกว่าไม่ได้ทำลายความสัมพันธ์ของฟางยู่เชินและเย่เสี่ยวอี้

เธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดปกติ แถลงการณ์ฉบับนี้เป็นการกันเธอออกไป แต่ในเวลาเดียวกันก็เป็นการยืนยันว่าฟางยู่เชินกับเย่เสี่ยวอี้มีความสัมพันธ์กันจริงๆ

เหลียงซินเวยปิดโทรศัพท์มือถือ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ยิ้มด้วยความขมขื่นเล็กน้อย ทั้งมีความดูถูกเหยียดหยามอยู่บ้าง

แถลงการณ์นี้เป็นการแสดงความหมายของฟางยู่เชินใช่หรือไม่

เขาไม่ใช่บอกว่าจะพยายามจัดการเรื่องการหมั้นหมายให้เร็วที่สุดหรอกหรือ ยอมรับว่ามีความสัมพันธ์กันแล้ว จะจัดการอย่างไร……

เขาหมายความว่าอะไรกันแน่

ชั่ววินาทีนั้นเอง เหลียงซินเวยรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยเข้าใจฟางยู่เชินมาก่อนเลย

เวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมา

เธอคิดว่าเป็นฟางยู่เชินโทรมาอธิบายกับตนเอง แต่พอเห็น ไม่ใช่เขา แต่เป็นเย่เฉินหยุน

รับสาย เสียงห่วงใยของเย่เฉินหยุนที่อยู่ปลายสายนั้นก็ดังมา "เวยเวย คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"

เหลียงซินเวยก้มหน้าหลบสายลงอย่างอ้างว้างโดดเดี่ยว "ฉันจะเป็นอะไรได้"

เย่เฉินหยุนนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จึงพูดว่า "ผมเห็นแถลงการณ์ในคลิปแล้ว ผมต้องขอโทษคุณแทนน้องสาวของผมก่อน ขอโทษนะครับ"

เหลียงซินเวยขอบตาแดงก่ำ เธอเม้มปากแน่น กลัวว่าตนเองจะส่งเสียงร้องออกมา

"เพราะเรื่องนี้ พ่อแม่ผมต่างก็โกรธมาก อาจจะไปกดดันตระกูลฟาง ดังนั้นสิ่งที่เขียนในแถลงการณ์ คุณอย่าไปคิดมาก"

ได้ยินดังนั้น เหลียงซินเวยขมวดคิ้ว "ความหมายของคุณคือนี่ไม่ใช่ความคิดของฟางยู่เชิน"

"น่าจะใช่"เย่เฉินหยุนถอนหายใจ "คาดว่าตอนนี้เขาเองก็มีแรงกดดันอยู่มากทีเดียว"

เพราะคำพูดของเย่เฉินหยุน ความกังวลที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเหลียงซินเวยก็ลดลงไปไม่น้อย

เธอควรจะเชื่อฟางยู่เชิน ไม่ควรจะไประแวงสงสัยเขา

"พี่เย่ ขอบคุณนะคะ"

เย่เฉินหยุนหัวเราะเบาๆ "ไม่ต้องเกรงใจ ต่อไปถ้าเย่เสี่ยวอี้มาหาเรื่องคุณอีก คุณบอกผม ผมจะเกลี้ยกล่อมเธอเอง"

"อืม"

ทั้งสองคนพูดคุยกันอีกสองสามประโยค ก็วางสาย

เหลียงซินเวยถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก จ้องมองเบอร์โทรศัพท์ของฟางยู่เชินบนหน้าจอเขม็ง เธอกำลังลังเลว่าจะโทรหาเขาเพื่อถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นดีหรือไม่

แต่ก็เกรงว่าจะรบกวนการทำงานของเขาอีก

สุดท้ายเธอก็ล้มเลิกความตั้งใจ รอตอนค่ำค่อยโทรหาเขา

……

ณ ฟางซื่อกรุ๊ป

ฟางยู่เชินยืนอยู่ด้านหน้าของหน้าต่างกระจกบานใหญ่ ใบหน้าหล่อคมคายเคร่งเครียด ดวงตาลึกล้ำราวน้ำหมึกคู่นั้น มองไม่ออกว่าเขามีความรู้สึกอะไรในตอนนี้

ก๊อกๆ !

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นภายในห้องทำงานที่เงียบสงบ

ฟางยู่เชินพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม "เข้ามา"

ส้งหยาวเปิดประตูเข้ามา เดินตรงมาข้างๆ เขา "ท่านประธานครับ ส่งแถลงการณ์ตามที่ท่านประธานสั่งออกไปแล้วครับ"

ฟางยู่เชินส่งเสียง "อืม"ไม่ได้พูดว่าอะไร

สัมผัสได้ว่าเขาอารมณ์ไม่ดีนัก ส้งหยาวไม่อยากรบกวนเขา จึงหมุนตัวเดินออกไป

เดินไปได้ไม่กี่ก้าว จู่ๆ เขาก็นึกอะไรขึ้นได้ หมุนตัวหันมาเตือนว่า "ท่านประธานครับ ผมคิดว่าคุณควรจะโทรไปอธิบายกับคุณเหลียงสักหน่อยนะครับ แบบนี้จะดีกว่านะครับ"

พูดจบ ส้งหยาวก็ก้าวยาวๆ ออกไป