ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1300

ซ่างหยิงจองร้านอาหารในโรงแรมห้าดาว

ในตอนที่ทุกคนเดินทางมาถึงโรงแรม พวกเขาเห็นครอบครัวของเย่เสี่ยวอี้ยืนรออยู่ที่ล็อบบี้แล้ว

พอเห็นซ่างหยิงและคนอื่นๆเดินเข้ามา พ่อเย่และแม่เย่ก็พาเย่เสี่ยวอี้เข้ามาทักทายพวกเขาทันที

"คุณ​หาง พวกเรามาโดยไม่ได้รับเชิญ ต้องยกโทษด้วย" พ่อเย่พูดอย่างเขินอาย

เดิมทีซ่สงหยิงเรียกแค่เย่เสี่ยวอี้มา แต่พอรู้ว่ามีตระกูลจิ้นมาด้วย พ่อเย่ก็ตื่นเต้น​จนทนไม่ไหว นี่เป็นโอกาสดีที่จะได้ทำความรู้จักกับตระกูลจิ้น เขาจะพลาดโอกาสไป​ได้ยังไง​กัน​

พวกเขาจึงบากหน้า​มาที่นี่ด้วย

แน่นอน​ว่า​ฟางเถิงไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว​ แต่ตระกูลจิ้นไม่เหมือนกัน

"คุณ​จิ้นจะว่าอะไรไหมครับ" ฟางเถิงหันไปถามพ่อจิ้นกับแม่จิ้น

พ่อจิ้นยกยิ้ม "ไม่เป็นไรครับ คนเยอะครึกครื้น​ดี"

พอได้ยินแบบนี้ ฟางเถิงก็หัวเราะออกมา "ถูก​ต้องครับ คนเยอะครึกครื้น​ดี"

เจียงสื้อสื้อเหลือบไปมองฟางยู่เชินซึ่งยืนอยู่ข้างหลัง สีหน้า​ของเขาแย่มาก

เธออดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้ นี่เป็นการบีบบังคับ​ชัดๆ ไม่ให้โอกาสพี่ชาย​ของเธอได้ต่อต้านเลย

สุดท้าย​ ต่อหน้าผู้ใหญ่​เยอะขนาดนี้ เขาก็ไม่สามารถแสดงความไม่พอใจออกมาได้

เย่เสี่ยวอี้กล่าวทักทายทุกคนอย่างมีมารยาท จากนั้นก็เดินมาหยุดลงข้างๆฟางยู่เชิน แล้ว​คล้องแขน​ของเขาไว้อย่างสนิทสนม​

"คนมองเยอะแยะ มันไม่เหมาะสมครับ" ฟางยู่เชิน หาข้อแก้ตัว และขยับมือออกมา

"ทุกคนรู้เรื่องของเราอยู่แล้ว​ มีอะไรไม่เหมาะสมล่ะคะ" เย่เสี่ยวอี้พบว่าทุกคนกำลังมองมาที่พวกเธอ จึงก้มหน้าลงอย่างเอียงอายแล้วคล้องแขนของเขาไว้อีกครั้ง

"เอาล่ะ ขึ้นไปกันเถอะ" ซ่างหยิงพูดเสียงดัง

เป็นผลให้กลุ่มคนเดินไปที่ลิฟต์อย่างพร้อมเพรียง​

เจียงสื้อสื้อกับส้งหวั่นชีงเดินรั้งท้าย

"นั่นน่ะเกรอคู่หมั้นของพี่ชาย​พี่" ส้งหวั่นชีงกระซิบถาม

เจียงสื้อสื้อพยักหน้า "ใช่"

"หน้าตา​ก็ดูสวย แต่รู้สึกไม่น่าคบเอาซะเลย" ส้งหวั่นชีงมองทางเย่เสี่ยวอี้ที่กำลังเดินอยู่ข้างหน้า

"เธอพูดได้ถูกมาก" เจียงสื้อสื้อเลิกคิ้วมองเธอ แล้วโน้มตัวไปกระซิบ​ที่หูของเธอ "นิสัย​แย่มาก ตอนที่​เจอเธอครั้งแรก พี่ชาย​ของฉันถึง​ได้​ไม่ชอบเธอไงล่ะ"

"แต่ฉันว่าน้าชาย​กับน้าสะใภ้​เล็กของพี่ดูชอบเธอมาก"

ทั้งสองยิ้มให้กัน สีหน้าดูไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่​

หลังจากเข้าไปในห้องอาหาร ทุกคนก็นั่งลงที่เก้าอี้

เย่เสี่ยวอี้อยากจะนั่งข้างฟางยู่เชิน แต่ ฟางยู่เชินเร็วกว่า เขาดึงเจียงสื้อสื้อมานั่งข้างๆเขา เจียงสื้อสื้อส่งยิ้มแหยให้เย่เสี่ยวอี้

"ขอโทษด้วยนะครับ น้องสาวของผมอยากนั่งตรงนี้"

"นี่คุณ​" เย่เสี่ยวอี้จ้องหน้าเขาอย่างไม่พอใจ

เจียงสื้อสื้อกลัวว่าเย่เสี่ยวอี้จะอาละวาดขึ้นมา ทำให้บรรยากาศในห้องเสีย

เธอยิ้มออกมาแล้วถามอย่างระมัดระวัง"หรือส่า... ให้ฉันไม่นั่งอีกข้าง​ดีคะ"

"ไม่ล่ะ นั่งตรงนี้ดีแล้ว​"

ไม่ให้โอกาสเธอปฏิเสธ ฟางยู่เชินกดเธอให้นั่งลง

เมื่อเห็นแบบนี้ เย่เสี่ยวอี้ทำได้เพียงนั่งข้างเจียงสื้อสื้ออย่างโกรธเคือง

"พี่จะทำอะไร" เจียงสื้อสื้อขยีบเข้ามาใกล้แล้วกระซิบถามฟางยู่เชิน