ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1327

เห็นพวกเขาไม่พูดอะไร ซ่างกวนเชียนก็ไม่สนใจพวกเขา ตรงเข้าไปข้างในทันที

แต่ก็ถูกรั้งเอาไว้

"คุณเข้าไปไม่ได้!"อีกฝั่งพูดขึ้น

ซ่างกวนเชียนยิ้ม"ทำไมฉันถึงเข้าไปไม่ได้? หยวนหยวนอยู่ข้างบนใช่ไหม?"

"ยังไงคุณก็เข้าไปไม่ได้!"

อีกฝั่งไม่ได้ตอบทั้งสองคำถามไปตรงๆ

ซ่างกวนเชียนหรี่ตาลง"พวกแกเป็นคนที่ปกป้องหยวนหยวนไม่ใช่หรือไง? แล้วทำไมถึงทรยศเธอ?"

ไม่มีการตอบสนองใดๆ

ซ่างกวนเชียนสายตาเย็นชา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดังเข้มงวด"ควบคุมพวกมันเอาไว้!"

พอสิ้นเสียง คนที่เขาพามาก็พุ่งเข้าไปทันที

คนที่เขาพามามีมากกว่าเท่าตัว ควบคุมอีกฝั่งไว้ได้อย่างง่ายดาย

"ดูพวกมันเอาไว้"

พูดทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค จากนั้นซ่างกวนเชียนก็รีบขึ้นข้างบนทันที เปิดออกทีละห้องๆ สุดท้ายก็เจอซ่างกวนหยวนอยู่ในห้องที่อยู่ในสุด

ซ่างกวนหยวนนั่งอยู่ริมหน้าต่าง หันหลังให้กับกำแพง

พอได้ยินเสียงเปิดประตู ก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา"บอกจิ้นเฟิงเฉิน ว่าฉันไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปแน่นอน!"

พอได้ฟังแบบนี้ ซ่างกวนเชียนก็รู้สึกปวดใจอย่างช่วยไม่ได้ เดินเข้าไปในห้อง พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆ "หยวนหยวน พี่เอง"

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาในหู ซ่างกวนหยวนหันกลับมาอย่างทันที พอเห็นว่าเป็นเขา ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจก็เข้ามาในจิตใจทันที

"พี่"เธอร้องไห้

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเรียกเขาแบบนี้

ซ่างกวนเชียนทั้งปวดใจทั้งเจ็บใจ เขาสูดหายใจเข้า พยายามพูดอย่างใจเย็น"พี่มารับเธอกลับบ้าน"

ซ่างกวนหยวนลุกขึ้นยืน วิ่งไปหาเขา ซบในอ้อมอกของเขา ร้องไห้โฮออกมายกใหญ่

ซ่างกวนเชียนยกมือขึ้นมากอดเธอไว้ กลับรู้สึกลังเล

สุดท้าย เขาวางมือบนหลังของเธอ ตบลงเบาๆ

"หยวนหยวนไม่ร้องนะๆ "

ซ่างกวนหยวนก็เหมือนกับระบายความคับข้องใจที่เก็บเอาไว้ออกมาจนหมด ร้องอยู่นานสองนานก่อนจะหยุดลง

พอเธอพบว่าตัวเองอยู่อ้อมอกของซ่างกวนเชียน รีบถอยออกมาหนึ่งก้าว

พอเห็นแบบนี้ ซ่างกวนเชียนในใจก็ว่างเปล่าขึ้นมาทันที

ซ่างกวนหยวนเช็ดน้ำตา"ขอบคุณพี่มาก"

น้ำเสียงของเธอกลับมาเย็นชาและแปลกแยกเหมือนเดิม

"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เธอถูกขังอยู่ที่นี่ได้ยังไง แถมทำไมคนของเธอถึงทรยศหักหลังเธอไปแล้ว?"

พอเจอกับคำถามพวกนี้ของซ่างกวนเชียน ซ่างกวนหยวนก็หรี่ตาลง แววตาดำมืด กัดฟันกรอดๆ พูดออกมาสามพยางค์

"จิ้นเฟิงเฉิน!"

ซ่างกวนเชียนขมวดคิ้ว"เขาทำอะไรกันแน่?"

"ไปส่งฉันที่ตระกูลจิ้น"ซ่างกวนหยวนไม่ได้ตอบคำถามของเขา

ซ่างกวนเชียนพยักหน้า"ได้ ฉันจะไปส่งเธอ แต่เธอต้องบอกฉันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

ซ่างกวนหยวนชำเลืองตามองเขา"คุยกันระหว่างทาง"

"ได้"

พวกเขาลงไปข้างล่างด้วยกัน ซ่างกวนหยวนกวาดสายตามองพวกลูกน้องนิ่งๆ พร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา"พาพวกมันกลับไปยังตระกูลซ่างกวน เดี๋ยวฉันค่อยกลับไปจัดการเอง"

พอได้ฟังแบบนี้ คนพวกนั้นก็หน้าซีดทันที

ซ่างกวนหยวนเดินออกไปข้างนอกด้วยใบหน้าดำมืด

คนที่ทรยศหักหลังเธอ เธอจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว

......

ระหว่างทางไปเมืองจิ่น ซ่างกวนหยวนเล่าเรื่องให้กับซ่างกวนเชียนฟังจนหมดเปลือก