ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1367

พอซ่างกวนหยวนได้ยินดังนั้น ก็ยกมือขึ้นให้พวกลูกน้องหยุด

เจ็บจริงๆ !

พนักงานจับใบหน้าที่ถูกต่อยจนบวมของตัวเอง เจ็บจนต้องกัดฟัน

"ทางที่ดีนายควรอธิบายมาตามความจริง ไม่อย่างนั้นครั้งหน้าไม่ปล่อยไปง่ายขนาดนี้หรอกนะ!"ตอนที่เขากำลังจะอ้าปาก ซ่างกวนหยวนก็เตือนเขาด้วยเสียงทุ้มต่ำ

"ผมพูดความจริงทั้งนั้น......" พนักงานมองไปที่คนที่อยู่รอบๆ แล้วก็พูดต่อ "จริงๆ แล้วผมไม่ได้สนิทอะไรกับพวกคุณจิ้นเลย วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอพวกเขา แล้วก็ดำเนินการทีละขั้นตอนตามกระบวนการ"

"ยังอยากจะโกหกฉันอยู่อีกอย่างนั้นเหรอ?!"ซ่างกวนหยวนตะคอกออกมาด้วยความโมโห

"ผมไม่ได้โกหก ทุกคำที่ผมพูดคือเรื่องจริง!"เขาเกือบจะยกมือขึ้นมาสาบานอยู่แล้ว

"ตีมันอีก!"

พอสิ้นเสียงคำสั่ง คนหลายคนก็เริ่มเข้ามาทันที

พนักงานคนนั้นก็เอามือกุมหัวของตัวเองไว้

และในตอนนี้เอง เสียงกริ่งก็ดังขึ้น

"ไปเปิดประตูก่อน"

ซ่างกวนหยวนนวดขมับด้วยความรำคาญ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ในใจกลับมีความรู้สึกไม่สบายใจ เหมือนกับว่าถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นแหละ

"คุณผู้หญิง ตำรวจมาครับ!"

หลังจากสิ้นเสียงอุทาน ตำรวจ 10 กว่าคนก็พุ่งเข้ามา

ซ่างกวนหยวนยืนขึ้นในทันที เธอรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย แล้วก็มองไปที่ตำรวจยังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

ตำรวจมาที่นี่ได้ยังไงกัน?

"จับหัวแล้วหมอบลง!"มีตำรวจนายหนึ่งตะคอกออกมา

นอกจากซ่างกวนหยวนแล้ว คนอื่นก็รีบเอามือจับหัวและหมอบลงทันที

"คุณคือซ่างกวนหยวน?" ตำรวจที่นำอยู่ด้านหน้ามองซ่างกวนหยวน แล้วก็เอ่ยปากถาม

ซ่างกวนหยวนพยายามกดความตื่นตระหนกในใจเอาไว้ แล้วก็พูดอย่างใจเย็น "ฉันคือซ่างกวนหยวน ไม่ทราบว่าคุณตำรวจมาที่นี่ทำไมกันคะ?"

"มีคนแจ้งความว่าคนลักพาตัว พวกเราได้รับสายก็เลยมาที่นี่" พอพูดจบ เขาก็หยิบบัตรประจำตัวออกมาจากกระเป๋า "ผมคือสารวัตรเฉิน จากสถานีตำรวจประจำจังหวัด"

ซ่างกวนหยวนมองดูบัตรประจำตัวเขา แล้วริมฝีปากที่แดงระเรื่อของเธอก็ยกขึ้น "สารวัตรเฉิน คุณยกพรรคพวกมามากมายขนาดนี้ คนที่ไม่รู้คงคิดว่ามีเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้นที่นี่นะคะ?"

"ผมคิดว่าถ้าเกิดว่าผมมาช้ากว่านี้ คงจะเกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นจริงๆ " สารวัตรเฉินมองไปที่ผู้ชายที่ถูกทำร้ายจนหน้าบวมช้ำที่อยู่ด้านหนึ่ง

ซ่างกวนหยวนอึ้งไป ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

"คุณคือเสี่ยวหยางจากสำนักกิจการพลเรือนใช่ไหม?"สารวัตรเฉินถาม

เสี่ยวหยางรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ใช่ครับ ผมคือเสี่ยวหยาง สหายตำรวจ พวกคุณต้องดูแลเรื่องนี้ให้ผมนะ!"

เขาชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเอง และฟ้อง "พวกเขาทำเกินไปแล้ว จับผมมาแบบไม่มีเหตุผลก็เรื่องนึงนะ แถมยังทำร้ายผม คุณต้องจับพวกเขาให้หมดเลยนะ!"

"ส่งเขาไปโรงพยาบาลก่อน" สารวัตรเฉินพูดกับคนที่อยู่ด้านข้าง แล้วก็มองมาที่ซ่างกวนหยวน "คุณหนูซ่างกวน เกรงว่าต้องรบกวนคุณไปกับพวกเราล่ะครับ"

"ทำไมคะ?"ซ่างกวนหยวนเสแสร้งทำเป็นสับสน

สารวัตรเฉินขมวดคิ้ว "คุณเป็นผู้ต้องสงสัยข้อหาลักพาตัว แถมยังก่อให้เกิดการทำร้ายร่างกาย"

ให้ตายเธอก็ไม่ยอมรับ "ฉันลักพาตัวตรงไหนกัน?สารวัตรเฉิน คุณอย่ามาโยนความผิดให้คนอื่นหน่อยเลย"

"ทำหรือไม่ทำ เดี๋ยวไปถึงสถานีตำรวจก็รู้เอง"

สารวัตรเฉินให้คนเข้าควบคุมตัวซ่างกวนหยวนเอาไว้

" พวกแกจะทำอะไร?ปล่อยฉันนะ !"ซ่างกวนหยวนสะบัดพวกเขาออก เชิดหน้าขึ้น แล้วก็พูดด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง "ฉันเดินเองได้"

......

พอมาถึงสถานีตำรวจ สารวัตรเฉินก็นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามซ่างกวนหยวน แล้วก็เริ่มสอบถามเกี่ยวกับการลักพาตัวของเธอ

"มีคนแจ้งว่าคุณเกี่ยวข้องกับคดีลักพาตัว เล่ามาสิว่าเหตุการณ์เป็นยังไง"