ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1427

"จิ้นเฟิงเฉินเป็นคนนิ่งเงียบมาโดยตลอด ดังนั้นเราควรระมัดระวังไว้" คริสมินพูดออกมา

ครั้งนี้​ไม่ว่าจะยังไง​ พวกเขาจะต้องประมูลโครงการนี้มาต่อหน้าจิ้นเฟิงเฉินให้ได้

ไม่มีอะไรจะทำให้เขารู้สึกมีความสุขไปกว่านี้แล้ว!

ซ่างกวนเชียนถอนสายตากลับมา แล้วมองขึ้นไปบนเวที แววตาชั่วร้าย​ "ผมระวังตัว​แน่นอน​อยู่​แล้ว​"

การประมูล​เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ พิธีกร​บนเวทีกำลัง​แนะนำเงื่อนไขทั้งหมดของโครงการ

หลังจากนั้นก็​ให้​แต่ละบริษัทเริ่มเสนอราคา

"สามร้อยล้าน!"

"สี่ร้อยล้าน!"

"ห้าร้อยล้าน!"

การเพิ่มราคาจะเพิ่มขึ้นครั้งละหนึ่งร้อยล้าน บรรยากาศในงานเริ่มดุเดือด​ขึ้น​เรื่อยๆ

"พี่ครับ เรายกป้ายประมูล​เลยไหมครับ" จิ้นเฟิงเหรากระซิบ​ถามจิ้นเฟิงเฉินที่อยู่ข้างๆ

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าเบาๆ

จิ้นเฟิงเหรายกป้ายประมูลราคาขึ้น​แล้วพูดเสียงดัง "หนึ่งพันล้าน"

จากห้าร้อย​ล้านเป็นหนึ่งพันล้าน ราคานี้ทำให้บริษัทอื่นตื่นตกใจ ในขณะเดียวกัน​ยังเห็นถึงความมุ่งมั่นของจิ้นกรุ๊ปด้วย

ดูเหมือนว่าจิ้นกรุ๊ป​คิดจะชนะการประมูล​ในครั้งนี้ให้ได้ บางบริษัทเริ่มยอมแพ้ไปแล้ว​

พวกเขารู้ว่าบริษัทของพวกเขาไม่ได้ร่ำรวยเท่าจิ้นกรุ๊ป​ รีบยอมแพ้ตั้งแต่เนิ่นๆ และยังถือเป็น​การ​ไว้หน้าให้จิ้นกรุ๊ป​ด้วย

ซ่างกวนเชียนกับคริสมินมองหน้ากัน แล้วชูป้ายขึ้นประมูล​ "หนึ่งพันห้าร้อย​ล้าน!"

เพิ่มขึ้นอีกห้าร้อยล้าน!

พิธีกร​รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขามองไปที่ซ่างกวนเชียน ก่อนจะมองไปที่จิ้นเฟิงเฉิน ​แล้ว​อดที่จะตื่นเต้นขึ้น​มา​ไม่ได้

ดูเหมือนว่าราคาประมูลในคืนนี้จะสูงเป็นประวัติการณ์!

และเขาก็ได้รับเกียรติให้เป็นสักขีพยานในเหตุการณ์​นี้ด้วย

"หนึ่งพันห้าร้อย​ล้านครั้งที่หนึ่ง! หนึ่งพันห้าร้อย​ล้านครั้งที่สอง!" เสียงของพิธีกร​สั่นเล็กน้อย​ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่จิ้นเฟิงเฉิน "มีใครที่อยากจะประมูลอีกไหมครับ ถ้าไม่มี โครงการนี้จะถูกประมูลโดยซ่างกวนกรุ๊ป!"

"หนึ่งพันหกร้อย​ล้าน!" จิ้นเฟิงเหรามองไปทางซ่างกวนเชียนและคนอื่นๆ แล้ว​ยิ้มเยาะที่มุมปาก

เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพวกเขามีความสามารถแข่งกับจิ้นกรุ๊ป​ได้แค่ไหน!

"หนึ่งพันเจ็ดร้อย​ล้าน!"

"หนึ่งพันแปดร้อย​ล้าน!"

ในเวลาต่อมา จิ้นเฟิงเหรากับซ่างกวนเชียนสลับกันขึ้นราคา โดยค่อยๆ เพิ่มขึ้นทีละหนึ่งร้อยล้าน

จนสุดท้ายราคาประมูลสูงถึงสามพันล้าน

บริษัทอื่นๆ ต่างพากันตกตะลึง คงมีเพียงสองบริษัทนี้เท่านั้นที่จะประมูลด้วยราคานี้ได้

สามพันล้านคือราคาที่ซ่างกวนเชียนเสนอ และนี่คือขีดจำกัดของพวกเขาแล้วเช่นกัน​

พวกเขาทำการศึกษามาแล้ว​ โครงการนี้มีค่าแค่สามพันล้าน ถ้าสูงกว่านี้ก็ไม่คุ้มค่า​แล้ว​

เขาเชื่อว่านี่คือราคาที่จิ้นเฟิงเฉินคาดการณ์​ไว้​ในใจเหมือนกัน

"พี่ครับ ทำยังไง​ดี จะเพิ่มอีกไหมครับ" จิ้นเฟิงเหรารู้ว่าโครงการนี้ราคาประมูลอยู่ที่สามพันล้านเหมาะสมที่สุด​แล้ว​

แต่จะปล่อยให้ซ่างกวนเชียนและคนอื่นๆ สมปรารถนาได้ยังไง​กัน​

จิ้นเฟิงเฉินหยิบป้ายในมือของเขาแล้วยกขึ้น ก่อนที่เสียงทุ้มจะดังขึ้นมา

"สี่พันล้าน"

สี่พันล้าน!

ผู้คนที่อยู่ในงานต่างก็ตกตะลึง แม้แต่ซ่างกวนเชียนและคนอื่นๆ ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะเสนอราคาสูงขนาดนี้!

พอเห็นสีหน้าของซ่างกวนเชียนไม่น่าดู ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย ทำทีเป็นขอโทษ​ "ขอโทษ​ด้วยนะครับ ผมไม่ควรคิดว่าคุณจะเสนอ​ราคาที่สูงกว่าสามพันล้าน"

ทุกคนฟังคำพูด​เย้ยหยันในคำพูดของเขาออก

ซ่างกวนเชียนโกรธขึ้นมาทันที "จิ้นเฟิงเฉิน คุณ​อย่าคิดว่าจิ้นกรุ๊ป​ได้โครงการ​นี้​จะนั่งสบายได้! คอยดูเถอะ!"

พอทิ้งคำพูด​ข่มขู่​ไว้แล้ว​ ซ่างกวนเฉียนก็เดินนำหน้า​คนอื่นออกไปด้วยความโมโห​

จิ้นเฟิงเหราหัวเราะเยาะเย้ย "เขาคิดว่าพวกเขาจะสามารถเอาชนะจิ้นกรุ๊ป​ได้เหรอ วันนี้เราเสนอสี่พันล้านส่วนพวกเขาให้สามพันล้านแค่นี้ก็มองออกถึงช่องว่างระหว่างทั้งสองฝ่ายแล้ว!"

"อย่าลดความระมัดระวังเพราะเรื่องแค่นี้เด็ดขาด" จิ้นเฟิงเฉินเหลือบมอง​มองเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "คนเลวเมื่อหมดทางถอยอะไรก็ล้วนทำได้ทั้งนั้น"

จิ้นเฟิงเหราอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ "พี่ครับ พี่พูดถูก คนเลวเมื่อหมดทางถอยอะไรก็ล้วนทำได้ทั้งนั้น งั้นเราก็มาดูกันว่าพวกเขาจะกระโดดข้ามกำแพงใหญ่ของจิ้นกรุ๊ปได้หรือเปล่า​"

......

ซ่างกวนเชียนกลับมาถึงบริษัท เขาโกรธมากจนกวาดทุกอย่างบนโต๊ะทิ้งลงบนพื้น

เลขาไม่กล้าที่จะอ้าปากพูด

"ไอ้บ้าจิ้นกรุ๊ป​! ไอ้บ้าจิ้นเฟิงเฉินไปตายซะ!" ซ่างกวนเชียนดึงเนคไท​ลง ยกมือจับสะโพก หน้าอกสั่นอย่างรุนแรงเพราะความโกรธ

"คุณสาปแช่งอยู่ที่นี่ พวกเขาก็ไม่หลุดแม่แต่เนื้อชิ้นเดียว" คริสมินชำเลืองมองเขาเล็กน้อย​ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา

พอเห็นเขายังใจเย็น​อยู่ได้ ซ่างกวนเชียนจึงเดินไปหาเขาอย่างรวดเร็ว "คริส คุณไม่โกรธเลยเหรอ เห็นได้ชัดว่าวันนี้เราใกล้จะจัดการพวกเขาได้ แต่สุดท้าย เราก็กลายเป็นตัวตลก เป็นเรื่องตลกมาก!"

คริสมินยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เลขาเดินออกไป แล้วพูดช้าๆ ว่า "แน่นอน ผมเองก็โกรธ แต่ความโกรธจะเปลี่ยนผลที่เกิดขึ้น​ได้หรือไง"

ซ่างกวนเชียนนั่งตรงข้ามเขา สูดลมหายใจลึกๆ ด้วยความโกรธที่บีบคั้นอยู่ในใจของเขา "ไม่ แต่เราไม่สามารถแก้ไขมันได้ ใช่ไหม"

คริสมินหมุนแหวนระหว่างนิ้วของเขา ท่าทางกำลังครุ่นคิด

พอเห็นเขาไม่พูดอะไร ซ่างกวนเชียนก็พูดขึ้น​มา​อีกครั้ง "จิ้นกรุ๊ป​ประมูลโครงการนี้ได้ จะต้องมีชื่อเสียง​ไปอีกสักระยะ"

เดิมทีตามที่พวกเขาเล่นงาน จิ้นกรุ๊ป​ก็ได้รับผลกระทบไม่น้อย

แต่วันนี้ จิ้นเฟิงเฉินกลับพลิกสถานการณ์ทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย