ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1426
ตั้งแต่จิ้นกรุ๊ปตกเป็นเป้าหมายของซ่างกวนเชียน จิ้นกรุ๊ปตกอยู่ในสถานะที่ไม่โต้ตอบมาตลอด
ความรู้สึกนี้จิ้นเฟิงเฉินไม่ชอบเป็นอย่างมาก
เขาชอบที่จะลงมือก่อนมากกว่า
เหมือนที่เฟิงเหราพูดไว้ โครงการใหญ่ที่ร่วมงานกับต่างประเทศครั้งนี้เป็นโอกาสที่ดีที่จะโจมตีซ่างกวนเชียนและคนอื่นๆ สักที
สำหรับซ่างกวนเชียนกับคริสมิน แล้วนี่เป็นโอกาสที่พวกเขาจะโจมตีจิ้นกรุ๊ปเหมือนกัน
"โครงการที่TSกรุ๊ปเปิดประมูลในครั้งนี้ เป็นโครงการที่จิ้นกรุ๊ปจะต้องชนะให้ได้ สำหรับโครงการนี้จิ้นกรุ๊ปเตรียมพร้อมมาหลายเดือนแล้ว"
ซ่างกวนเชียนบอกคริสมิน เกี่ยวกับเรื่องที่เขาสืบมาได้ทั้งหมด
คริสมินยิ้มเยาะอย่างเย็นชา "สำคัญขนาดนี้ ถ้าประมูลไม่ชนะ จิ้นเฟิงเฉินคงอารมณ์เสียมากแน่นอน"
"เขาอารมณ์เสียเรื่องเล็ก เรื่องที่สำคัญที่สุดคือความเสียหายของจิ้นกรุ๊ปคงหนักมาก" ซ่างกวนเชียนหรี่ตา แววตาของเขาดุร้ายมาก "ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาพวกเขาลงทุนเป็นเงินจำนวนมาก ถ้าประมูลมาไม่ได้ ก็จะเสียเงินไปเปล่าๆ "
ซ่างกวนเชียนเชื่อว่าครั้งนี้จะต้องสร้างความเสียหายต่อจิ้นกรุ๊ปและจิ้นเฟิงเหราอย่างหนักแน่นอน
คริสมินนิ่งคิดอยู่สักพัก "ครั้งนี้ เราไม่เพียงไม่ให้จิ้นกรุ๊ปได้โครงการนี้ แต่ต้องให้โครงการนี้ตกมาอยู่ในมือเราด้วย"
"แน่นอน" ซ่างกวนเชียนเลิกคิ้วขึ้น "ได้รับการจู่โจมถึงสองครั้ง ถึงจะเป็นจิ้นกรุ๊ปก็คงไม่ไหวเหมือนกัน"
คริสมินเงยหน้าแล้วหัวเราะเสียงดัง "พวกเราเป็นคู่หูที่เข้ากันที่สุดจริงๆ ด้วย คิดอะไรก็เหมือนกันไปหมด"
"แน่นอน" ซ่างกวนเชียนยกแก้วขึ้น "เพื่อฉลองกับความร่วมมือของเรา ชนแก้ว"
คริสมินขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้า "คุณพูดผิดแล้ว เป็นการฉลองเพื่อความสำเร็จของเรา"
"ฮ่าฮ่า" ซ่างกวนเชียนหัวเราะออกมาสองครั้ง "ถูกต้อง ถูกต้อง ครั้งนี้เราจะต้องประสบความสำเร็จ"
ทั้งสองคนชนแก้วไวน์ แล้วดื่มจนหมดแก้ว
ครั้งนี้ พวกเขาจะต้องชนะเท่านั้น!
......
หลายวันที่ผ่านมา จิ้นเฟิงเฉินออกไปทำงานตั้งแต่เช้าและกลับมาดึกทุกวัน เจียงสื้อสื้อรู้ว่าเขากำลังยุ่งกับโครงการทางต่างประเทศ
เดิมทีเธอวางแผนที่จะเข้าร่วมโครงการนี้ แต่ถูกจิ้นเฟิงเฉินห้ามไว้ก่อน
"โครงการนี้ค่อนข้างพิเศษ ผมกลัวว่าร่างกายของคุณจะรับไม่ไหว ดังนั้นคุณรับผิดชอบโครงการอื่นเถอะ"
นี่คือสิ่งที่จิ้นเฟิงเฉินพูดกับเธอ ตอนแรกเธอคิดว่าเขาประเมินตัวเองต่ำไป แต่หลังจากเห็นเขายุ่งในทุกวันนี้ เธอถึงได้รู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอจริงๆ
ดูจากความยุ่งวุ่นวายในปัจจุบันของพวกเขา ร่างกายของเธอคงไม่ไหวจริงๆ
ในช่วงเช้าตรู่ จิ้นเฟิงเฉินกับจิ้นเฟิงเหราถึงได้กลับมาถึงบ้าน
เจียงสื้อสื้อนอนหลับไปแล้ว ในตอนที่สะลึมสะลือ เธอได้ยินเสียงเปิดประตู
เธอจึงลืมตาขึ้น แล้วพยุงร่างกายของเธอขึ้นมา แล้วมองไปทางประตู
ร่างสูงเดินเข้ามา
"ทำไมคุณกลับมาช้าจัง" เจียงสื้อสื้อถามเสียงดัง
"ขอโทษที ผมทำให้คุณตื่นหรือเปล่า" จิ้นเฟิงเฉินเดินเข้ามาใกล้ แล้วมองเธออย่างขอโทษ
เจียงสื้อสื้อส่ายหน้า "ไม่เป็นไรค่ะ"
ด้วยแสงสว่างที่ข้างเตียง เจียงสื้อสื้อเห็นรอยคล้ำใต้ดวงตา จึงรู้สึกเป็นห่วงมาก
"คุณจะยุ่งอีกนานไหมคะ"
พอได้ยินคำพูดแฝงไปด้วยความกังวลใจของเธอ จิ้นเฟิงเฉินยกยิ้ม แล้วช่วยทัดผมที่ตกอยู่บนแก้มของเธอไว้หลังใบหูของเธอ
"การประมูลจะมีวันมะรืนนี้แล้ว หลังจากนั้นคงไม่ยุ่งมากเท่าไหร่"
เจียงสื้อสื้อจับมือเขาไว้ "หวังว่าจะชนะการประมูลได้อย่างราบรื่นนะคะ"
ไม่อย่างนั้นการทำงานหนักของเขากับเฟิงเหราตลอดหลายวันที่ผ่านมาก็จะสูญเปล่าไปเลย
จิ้นเฟิงเฉินมองไปที่เธออย่างอ่อนโยน แล้วพยักหน้า "แน่นอนครับ"
รอจนจิ้นเหิงเฉินอาบน้ำเสร็จออกมา เจียงสื้อสื้อก็นอนหลับไปอีกครั้งแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！