ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1446

งานเลี้ยงจัดขึ้นที่โรงแรมหกดาวแห่งหนึ่งในเมืองเมืองจิ่น แล้วยังตั้งใจวางพรมแดงและผนังเซ็นชื่อเอาไว้เป็นพิเศษ

รถจอดอยู่ที่จุดเริ่มต้นของพรมแดง เจียงสื้อสื้อเห็นทั้งสองข้างของพรมแดงแล้วก็นึกไม่ถึงว่าจะเป็นสื่ออยู่เต็มไปหมด สภาพจิตใจอดไม่ได้ที่จะตื่นกังวลขึ้นมา

"ทำไมคุณไม่บอกฉันว่ามีสื่อมวลชนมาด้วย?" เจียงสื้อสื้อหันหน้าไปมองจิ้นเฟิงเฉิน

ตรงระหว่างคิ้วของจิ้นเฟิงเฉินได้ขมวดออกมาเล็กน้อย"ผมเองก็ไม่รู้ชัดเจนเหมือนกัน"

ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นแค่งานเลี้ยงธรรมดาทั่วๆไปเท่านั้น แต่นึกไม่ถึงว่าจะใหญ่โตอย่างนี้

ขนาดสื่อมวลชนก็ยังเชิญมาหมด

"พวกเรากลับกัน" จิ้นเฟิงเฉินพูด

เขาไม่ชอบการได้รับสัมภาษณ์จากสื่อมาโดยตลอด ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้ยังมีหลายสื่ออย่างนี้อีก ถึงตอนนั้นแล้วจะต้องมีการรายงานข่าวเหลวไหลออกมาเป็นกองๆอีกแน่ๆ

"ในเมื่อไหนๆมากันแล้ว ทำไมจะต้องกลับไปอีก?" เจียงสื้อสื้อสูดหายใจเข้าลึกๆ กุมมือของเขาเอาไว้แน่น"ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบ แต่มีฉันอยู่เป็นเพื่อน ไม่เป็นไรหรอก"

"ผมกลัวว่าคุณจะรู้สึกอึดอัดต่างหาก" จิ้นเฟิงเฉินมองลึกไปที่เธอ

เจียงสื้อสื้อส่ายหน้าออกมา"มีคุณอยู่ ฉันไม่มีทางรู้สึกอึดอัดได้หรอก"

"งั้นก็ได้ พวกเราลงจากรถกัน"

จิ้นเฟิงเฉินเป็นฝ่ายเปิดประตูลงจากรถไปก่อน ทันทีที่เขาปรากฏตัวสื่อทั้งหมดก็ได้ตื่นตัวกันขึ้นมา

แชะแชะ!

เสียงกดชัตเตอร์ได้ดังขึ้นมาเรื่อยๆ

เห็นเพียงจิ้นเฟิงเฉินโค้งตัวลง ยื่นมือออกไปทางด้านในรถ

เจียงสื้อสื้อยิ้มให้เขา เอามือวางลงไปบนฝ่ามือของเขา แล้วลงจากรถไป

พวกเขาสามีภรรยาไม่ได้ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนมานานมากแล้ว ยากที่จะหลีกเลี่ยงการดึงดูดความสนใจจากสื่อไปได้

เจียงสื้อสื้อคล้องแขนของจิ้นเฟิงเฉิน สายตาจริงจังไม่มองออกไปข้างๆ เหยียบพรมแดงเดินเข้าโรงแรมไปทีละก้าวๆ

ในเวลานั้นเอง ที่ห้องรับรองที่อยู่ชั้นบนโรงแรม หลี่ซีมองภาพฉากนี้ผ่านทางหน้าต่างที่ยาวจรดพื้น มือที่จับแก้วอยู่ได้กำแน่นขึ้นมาทันที ข้อนิ้วขาวซีดไปหมด

บนใบหน้าที่แต่งแต้มมาอย่างประณีตได้ปกคลุมไปด้วยความมืดมนอย่างหนาแน่น

เจียงสื้อสื้อ!

คนที่เธอเกลียดที่สุดในชีวิตนี้!

ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะเข้าไปบีบคอหล่อนให้ตายจริงๆเลย!

"เป็นอะไรไปหรือเปล่า?"

เจี่ยงฉือสังเกตได้ถึงสีหน้าของเธอได้ดูโหดเหี้ยมออกมา จึงลุกขึ้นเดินเข้าไปข้างๆเธอ มองตามสายตาของเธอออกไป ไม่ได้เห็นจุดที่ไม่ถูกต้องอะไรเลย

"คุณเป็นอะไรไปกันแน่เนี่ย?" เจี่ยงฉือถามออกมาซ้ำอีกครั้ง

"ไม่มีอะไร" หลี่ซีข่มความคิดทั้งหมดเอาไว้ วางผ้าห่มลง ยกมือขึ้นไปเอาเสื้อคลุมที่อยู่บนไหล่ออกไป ลุกขึ้น สายตามองไปทางประตูห้อง"พวกเราลงไปกันเถอะ"

คนที่สามารถทำให้เธอผิดปกติไปมีเพียงแค่จิ้นเฟิงเฉินกับเจียงสื้อสื้อเท่านั้น

เธอจะต้องเห็นสองคนนั้นแน่ๆ

ในดวงตาของเจี่ยงฉือปรากฎความโหดเหี้ยมออกมา จิ้นเฟิงเฉินยังคงสามารถส่งผลต่อความรู้สึกของเธอขึ้นมาได้ง่ายๆอยู่

งั้นจิ้นเฟิงเฉินก็จำเป็นต้องกำจัดทิ้งไป

เธอถึงจะอยู่ข้างกายเขาด้วยความมุ่งมั่นเดียวได้

สถานที่จัดงานเลี้ยงประดับตกแต่งได้หรูหราอย่างมาก ในทุกๆที่สามารถมองออกถึงความหรูหราโอ่อ่าที่JRลงทุนไปอย่างใจป้ำ ไม่มีขี้เหนียวเลยสักนิดเดียว

"ท่านประธานJRคนนี้ให้ความสำคัญกับหลี่ซีลูกเลี้ยงคนนี้มากเลยทีเดียวนะเนี่ย" เจียงสื้อสื้อมองไปรอบๆ คนที่มาทั้งหมดเป็นกลุ่มคนที่ร่ำรวยเป็นที่นับหน้าถือตา ทั้งหมดเป็นบุคคลที่อยู่ในแวดวงเซเลปกันทั้งนั้น

"งานเลี้ยงครั้งนี้จัดขึ้นมาได้อย่างยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้ เพียงแค่อยากจะบอกกับทุกคนว่าJRแข็งแกร่งมาก หลี่ซีสำคัญมาก"

พูดถึงตรงนี้แล้ว จิ้นเฟิงเฉินเอ่ยพูดออกมานิ่งๆ"งานเลี้ยงวันนี้สิ้นสุดลง คนที่อยากจะร่วมงานกับJRก็จะต้องมากขึ้นแน่ๆ"

บางคนที่จากเดิมยังคงเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ เห็นภาพงานเลี้ยงในวันนี้แล้ว จะต้องหวั่นไหวกันแน่ๆ

"แล้วคุณล่ะ? อยากจะร่วมงานกับหลี่ซีหรือเปล่า?" เจียงสื้อสื้อถาม

จิ้นเฟิงเฉินเอี้ยวหน้าไปมองเธอ"คุณคิดว่าไงล่ะ?"

ภายในหัวได้มีเงาร่างของคนคนหนึ่งแวบขึ้นมา เจียงสื้อสื้อสลัดมันออกไป"ซ่างกวนหยวน"

จิ้นเฟิงเหราพอได้ยินแล้วก็ประหลาดใจออกมาเล็กน้อย"พี่สะใภ้ ทำไมอยู่ดีๆพี่ก็พูดถึงซ่างกวนหยวนขึ้นมา?"

"ไม่ใช่ ฉันรู้สึกว่าหลี่ซีกับซ่างกวนหยวนคล้ายกันนิดหน่อย" คิ้วของเจียงสื้อสื้อขมวดเข้าหากันแน่น ดวงตาทั้งสองข้างมองสำรวจหลี่ซีอยู่แป๊บหนึ่ง

จิ้นเฟิงเฉินกับจิ้นเฟิงเหราสบตากัน สีหน้าของทั้งสองคนเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย

นึกไม่ถึงว่าพวกเขาต่างก็คิดว่าหลี่ซีกับซ่างกวนหยวนคล้ายกันทั้งหมดเลย

คนหนึ่งคิดว่าคล้าย คงจะเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ

แต่สามคนมันก็ไม่แน่

ซ่างกวนหยวนตายไปแล้วจริงๆ แล้วยังตายอยู่ที่เรือนจำอีกด้วย

วันที่ฝังศพวันนั้นยังมีสื่อถ่ายทอดสดออกมา คนตั้งเท่าไหร่กันที่เห็นเธอถูกฝังไปแล้ว ไม่มีทางจะเป็นของปลอมหรอกมั้ง

"พี่ชาย ต้องการให้ส่งคนไปตรวจสอบให้ชัดเจนหรือเปล่า?" จิ้นเฟิงเหราถามเสียงเบาออกมา

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าออกมา

"เฟิงเฉิน คุณสงสัยว่าเธอจะเกี่ยวข้องกับซ่างกวนหยวนเหรอ?" เจียงสื้อสื้อถาม

"รูปลักษณ์ภายนอกไม่เหมือน บุคลิกภายนอกเหมือน ทำให้คนอื่นยากที่จะไม่สงสัย" จิ้นเฟิงเฉินหันหน้าไปมองเธอ

จู่ๆเจียงสื้อสื้อก็นึกถึงเรื่องที่ตัวเองเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์หน้าตาเข้าตระกูลซ่างกวนเมื่อตอนนั้นขึ้นมาได้ ระหว่างคิ้วขมวดเข้าหากัน"เฟิงเฉิน คุณว่าเธอจะใช่ซ่างกวนหยวนหรือเปล่า?"

"เป็นไปได้"

วิชาการแพทย์ในตอนนี้พัฒนาไปเสียขนาดนี้แล้ว ใครจะรู้ว่าเมื่อตอนนั้นซ่างกวนหยวนตายปลอมหรือเปล่า

บางทีตระกูลซ่างกวนอาจจะก็แค่เล่นละครฉากหนึ่งให้เหล่ามวลชนได้ดูกันเท่านั้น

ซ่างกวนหยวนตายไป ก็สามารถไม่ต้องรับโทษทางกฎหมาย ถึงตอนนั้นแล้วก็ค่อยเปลี่ยนไปเป็นอีกตัวตนหนึ่งกลับมาอีกที

คิดถึงตรงนี้แล้ว จิ้นเฟิงเฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา"ถ้าพวกเขาเอาความคิดนี้มาลงที่งาน บางทีซ่างกวนกรุ๊ปก็อาจจะพัฒนาได้ดีกว่าตอนนี้ก็ได้"

เจียงสื้อสื้อได้ยินเขาพูดมาอย่างนี้ ก็ได้พยักหน้าอย่างเห็นด้วยออกมา"คุณพูดถูก ไม่ว่าจะเป็นความคิดของซ่างกวนเชียนหรือว่าซ่างกวนหยวนมันก็ไม่ถูกต้องทั้งนั้น ซ่างกวนกรุ๊ปก็คงจะไปได้ไม่ไกลเหมือนกัน"