ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1454

"ร่วงอีกแล้ว ร่วงอีกแล้ว!"

มีเสียงตื่นเต้นดังลอยมาจากห้องทำงานของประธานซ่างกวนกรุ๊ป 

มองดูหุ้นจิ้นกรุ๊ป บนแล็ปท็อบที่ล้วนเป็นสีเขียว ซ่างกวนเชียนก็หัวเราะจนไม่สามารถหยุดได้

เขารอวันนี้มานานแล้ว!

ก๊อกๆ !

ผู้ช่วยผลักประตูออก "ท่านประธานครับ คุณคริสมินมาแล้วครับ"

"เร็ว รีบเชิญเขาเข้ามา" ซ่างกวนเชียนรอแทบไม่ไหวที่จะแบ่งปันข่าวดีนี้ให้กับคริสมิน

คริสมินเข้าไป เห็นใบหน้าที่ตื่นเต้นของซ่างกวนเชียน ก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"คุณทำได้แค่นี้เองเหรอ" คริสมินเหลือบมองเขาอย่างเย็นชาด้วยหางตา และก็เดินไปนั่งลงที่โซฟา

"ผมมีความสามารถแค่นี้" ซ่างกวนเชียนเดินก้าวเท้ายาวเข้าไปนั่งลงตรงข้ามกับเขา "ความสุขของผมก็คือทำให้จิ้นเฟิงเฉินเจ็บปวด ขอเพียงเขาเจ็บปวดหนึ่งวินาที ผมก็จะมีความสุขหนึ่งวินาที"

คริสมินพยักหน้า "เรื่องวันนี้ก็สมควรที่จะมีความสุข ใครก็ไม่คาดคิดว่าจิ้นเฟิงเฉินที่ให้ความสำคัญโครงการขนาดนั้น กลับถูกคนอื่นแย่งไปเปิดตัวผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ก่อน"

"คุณคงไม่รู้ว่าตอนที่ผมได้ยินข่าวนี้ ผมตื่นเต้นมากแค่ไหน มีความรู้สึกว่าในที่สุดก็ได้ระบายความโกรธเสียที"

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ซ่างกวนเชียน"จุ๊ๆ " ส่ายหน้า "คริสมิน เพราะมีคุณ ถ้าไม่ใช่คุณ ผมก็คงไม่เห็นราคาหุ้นจิ้นกรุ๊ปร่วงตกอย่างนี้ เพียงแต่ว่าก่อนที่คุณจะทำอะไรปรึกษาผมก่อนจะได้ไหม"

เขาเสี่ยงทำแบบนี้ ถ้าหากว่าล้มเหลวขึ้นมา ไม่เพียงแต่บริษัทของตัวเขาเองที่เดือดร้อน ยังมีซ่างกวนกรุ๊ปอีก!

"ผม?" คริสมินหงุดหงิด "ผมทำอะไรเหรอ"

เวลานี้ ซ่างกวนเชียนเพิ่งจะสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ หุบรอยยิ้ม "หรือว่าไม่ใช่คุณที่เป็นคนจัดคนแทรกเข้าไปอยู่ในจิ้นกรุ๊ป"

คริสมินหัวเราะออกมา "บอกตรงๆ ผมไม่เคยคิดที่จะแทรกคนของผมเข้าไปอยู่ในจิ้นกรุ๊ป

"ไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใคร" ซ่างกวนเชียนใบหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา

"ไม่ใช่คุณหรอกเหรอ" คริสมินจ้องมองเขา แล้วถามย้อนกลับ

ซ่างกวนเชียนรีบปฏิเสธทันที:"ไม่ใช่ผม"

"ไม่ใช่ทั้งคุณ และก็ไม่ใช่ทั้งผม อย่างนั้นเป็นใครกัน" คริสมินขมวดคิ้ว

ทั้งคู่ต่างเงียบ และต่างคนก็ครุ่นคิดว่าใครกันที่ก็ต้องการจัดการกับจิ้นกรุ๊ป

สักพักคริสมินได้เปิดปากกล่าว:"ก่อนหน้านี้ซินหยู่ถูกคนอื่นแย่งซื้อไป ครั้งนี้โครงการรั่วไหลอีกสองเรื่องนี้คงไม่ใช่เป็นฝีมือคนเดียวกันนะ"

ซ่างกวนเชียนครุ่นคิดอย่างตั้งใจ "อาจเป็นไปได้"

คริสมินหรี่ตาลง "เห็นทีแล้วเหมือนมีคนที่หมั่นไส้จิ้นเฟิงเฉินเช่นกัน"

"จิ้นเฟิงเฉินทำอะไรเด็ดเดี่ยว ไม่เห็นใจคน หลายปีมานี้ขัดใจคนจำนวนไม่น้อย เพียงแต่......"

ซ่างกวนเชียนคิดไม่ออกจริงๆ ว่าเป็นฝีมือใครกันแน่ที่มีชั้นเชิงเช่นนี้

พวกเขาคิดหนักมาโดยตลอดว่าจะจัดการอย่างไรกับจิ้นกรุ๊ป คนอื่นแค่ใช้กลอุบายเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถทำให้หุ้นของจิ้นกรุ๊ปร่วงตกหนักเช่นนี้

"คริสมิน คนคนนั้นจะเป็นเพื่อนของพวกเราไหม" ซ่างกวนเชียนกล่าวถาม

อีกฝ่ายมีชั้นเชิงที่เยี่ยมยอดเช่นนี้ ถ้าหากว่าสามารถร่วมมือกับพวกเขา อย่างนั้นการจะโค่นจิ้นกรุ๊ปก็เป็นเรื่องที่ไม่ยากแล้ว

"มีเพียงแต่สืบหาตัวอีกฝ่ายเจอ ถึงจะรู้ได้ว่าเป็นมิตรหรือศัตรู" คริสมินรู้สึกว่าเรื่องนี้จะยืดเยื้อต่อไปไม่ได้อีก "ผมกลับไปจะจัดคนไปสืบหาทันที"

ซ่างกวนเชียนมองเขาแล้วครุ่นคิด แสร้งพูดอย่างไม่ใส่ใจ :"คริสมิน อย่าลืมว่าพวกเราอยู่บนเรือลำเดียวกัน"

ความหมายก็คือ ห้ามปิดบังเขา หากเขาสืบได้ข้อมูลมา 

"ฮ่าๆ ......" คริสมินหัวเราะออกมา "คุณวางใจได้เลย ผมไม่ลืมอย่างแน่นอน"

"นอกจากคุณที่มีชั้นเชิงแบบนี้แล้ว จะมีใครอื่นได้อีก"

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ หลี่ซีได้ทอดถอนใจ "ถ้าพี่ชายของฉันกับคริสมินมีชั้นเชิงแบบนี้ ก็คงไม่ถูกจิ้นเฟิงเฉินโค่นการร่วมมือของสองบริษัทหรอก"

"ฉลาด" เจี่ยงฉือยกหัวแม่โป้งขึ้น "แต่ว่า นี่เป็นแค่เพียงเริ่มต้น"

"เหรอ" หลี่ซีขมวดคิ้ว "คุณได้วางแผนขั้นต่อไปแล้วเหรอว่าต้องทำอย่างไร"

"แน่นอน" เจี่ยงฉือยกมุมปากขึ้นอย่างเย็นยะเยือก "ตอนนี้ผมคิดอยากจะทำให้ตลาดภายในประเทศวุ่นวาย เมื่อตลาดโกลาหล ก็เป็นเรื่องที่ยากที่จิ้นกรุ๊ปจะอยู่รอดได้โดยไม่สนใจคนอื่น

เรื่องราวครั้งนี้ จิ้นเฟิงเฉินสามารถจัดการได้ก็เป็นเรื่องปกติ แต่ว่าเรื่องราวหลังจากนั้น เขาจะจัดได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับชะตากรรมแล้ว"

ใบหน้าที่ดุร้ายของเจี่ยงฉือ หลี่ซีเห็นแล้วแผ่นหลังถึงกับเย็นวาบ

"โชคดีที่คุณไม่ใช่ศัตรูของฉัน ไม่อย่างนั้นหากฉันถูกคุณทรยศแล้ว ก็คงต้องมานั่งช่วยคุณอีก" หลี่ซีลูบแขนและระงับความกลัวในใจ

"สบายใจได้เลย คุณคือผู้หญิงที่ผมรัก จะเป็นศัตรูได้อย่างไร" เจี่ยงฉือลุกขึ้นมานั่งข้างๆ เธอ แล้วโอบไหล่ของเธอ "สิ่งที่ผมทำทั้งหมดตอนนี้ก็เพื่อคุณ" หลี่ซีพยักหน้า "ฉันรู้ค่ะ"

"ดังนั้น ในใจของคุณจะต้องมีเพียงแต่ผม" เจี่ยงฉือกล่าวอย่างเอาแต่ใจ ในคำพูดของเขาเต็มไปด้วยความอยากครอบครอง

"แน่นอนว่าจะต้องมีแต่คุณ" หลี่ซีซบเข้าไปในอ้อมกอดของเขา นิ้วมือลูบไล้เบาๆ อยู่ที่ทรวงอกของเขา "ทั้งตัวและหัวใจของฉันมอบให้คุณเพียงคนเดียวแล้ว คุณยังมีอะไรไม่พอใจอีก" 

เจี่ยงฉือกุมมือของเธอไว้ แววตาหม่น "ผมกลัวว่าคุณจะยังตัดใจจากจิ้นเฟิงเฉินไม่ได้ ทนไม่ได้เมื่อต้องเห็นเขาพ่ายแพ้อย่างไม่เป็นท่า"

"คุณคิดมากไปแล้ว ชั่วชีวิตของฉัน สิ่งที่ฉันอยากเห็นมากที่สุดก็คือการเห็นเขาอับจนล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า ฉันต้องการให้เขาได้รู้ว่าการเลือกเป็นศัตรูกับฉันนั้นเป็นเรื่องที่โง่เขลาขนาดไหน"

เธอในตอนนั้น จิ้นเฟิงเฉินไม่รู้จักรักษา

ทำร้ายเธอเจ็บปวดรวดร้าวทั้งกายใจ

วันนี้เธอกลับมาแล้ว จะเฝ้ารอดูวันที่เขาตกลงจากที่สูงสู่ผงธุลีดิน