ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1464

"จิ้นเฟิงเฉินตกลงร่วมงานแล้วจริงๆเหรอ?"

เจี่ยงฉือมองหลี่ซีอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หลี่ซีดื่มกาแฟไปหนึ่งคำ แล้วถามกลับว่า: "นายไม่เชื่อเหรอ?"

"ครั้งก่อนๆยังไม่ตกลงเลย ทำไมครั้งนี้ถึงยอมล่ะ?" เจี่ยงฉือรู้สึกแปลกๆเหมือนมีอะไรไม่ชอบมาพากล

ในเมื่อจิ้นเฟิงเฉินสงสัยในตัวพวกเขา งั้นก็ไม่มีทางยอมตกลงง่ายๆแน่

"เขาบอกกับฉันเองว่าร่วมงานกันได้ ยังบอกว่าจะให้ผู้ช่วยไปทำสัญญา" หลี่ซีแสยะยิ้มอย่างได้ใจ "สถานการณ์ตอนนี้ของจิ้นกรุ๊ป นายน่าจะรู้ดีนะ เขายอมตกลงก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่แล้ว"

"เขาพูดเงื่อนไขอะไรไหม?"

"มี เขาว่าจะกำหนดเงื่อนไขในสัญญาเอง"

เจี่ยงฉือขมวดคิ้ว "เธอตกลงแล้วเหรอ?"

"ทำไมจะไม่ตกลงล่ะ?" หลี่ซีถามเขากลับ "พวกเราหาโอกาสร่วมงานกับจิ้นกรุ๊ปตลอด ตอนนี้กว่าจะได้โอกาสนี้มาไม่ใช่ง่ายๆ ฉันจะปล่อยไปได้ยังไง?"

ทันใดนั้นเจี่ยงฉือก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี แค่พูดไปว่า: "เธอใจร้อนเกินไปแล้ว"

"ฉันใจร้อนตรงไหน?" หลี่ซีวางแก้วในมือลงบนโต๊ะอย่างแรง แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า: "หรือนายจะให้ฉันรอต่อไปหรือไง? ฉันรอไม่ไหวหรอกนะ"

"ดังนั้นถึงได้บอกว่าเธอใจร้อนไง" เจี่ยงฉือถอนหายใจ "ซีซี เธอรู้จักจิ้นเฟิงเฉินดีกว่าฉัน ครั้งก่อนๆตอนที่เธอยังมีพร้อมทุกอย่าง เขายังไม่ยอมตกลงเลย ทำไมครั้งนี้ถึงยอมล่ะ? หรือว่าเธอไม่เคยตั้งใจคิดเรื่องนี้เลยเหรอ?"

"ฉันเคยคิดอยู่แล้ว" หลี่ซีเงียบไปสักพัก จากนั้นก็พูดต่อว่า: "ถ้าเขาอยากร่วมงานกับพวกเราจริงๆ นั่นก็เป็นเรื่องดีที่สุด ถ้าพวกเขาหลอกฉัน นั่นก็แค่เร่งแผนการจัดการจิ้นกรุ๊ปของเราให้เร็วมากขึ้น"

เจี่ยงฉือโล่งอก "เธอคิดได้แบบนี้ ฉันก็วางใจแล้วล่ะ"

"เธอกังวลอะไรอยู่กันแน่?" หลี่ซีมองเขาด้วยรอยยิ้มหัวเราะเยาะ

"ฉันกังวลว่าเธอจะถูกจิ้นเฟิงเฉินหลอกน่ะ" เจี่ยงฉือพูดความในใจออกมา

หลี่ซีหัวเราะออกมา "ครั้งนี้นายวางใจได้เลย เขาหลอกฉันไม่ได้หรอก ฉันไม่ใช่ซ่างกวนหยวนแล้ว แต่คือหลี่ซี"

เจี่ยงฉือเดินเข้าไป กอดเอวเธอไว้ แล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด ก้มหน้ามองดูเธอ แล้วกระตุกมุมปาก "ถึงแม้เธอจะถูกหลอก ก็ยังมีฉันอยู่ข้างๆเสมอนะ"

หลี่ซีหัวเราะ เงยหน้ามองเขาด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม แล้วอมยิ้มพูดว่า: "นายดีที่สุดเลย"

"แน่นอนอยู่แล้ว"

เจี่ยงฉือจูบลงไปบนริมฝีปากแดงของเธอที่เผยอเล็กน้อย

......

วันนี้จิ้นเฟิงเฉินอยู่นอกบริษัท แล้วเจียงสื้อสื้อก็อยู่ในบริษัทค่อยต้อนรับลูกค้าด้วยกันกับกู้เนี่ยน

พอรับสาย ก็มีลูกค้าบางรายที่อยากจะยกเลิกสัญญากับจิ้นกรุ๊ป ไม่อยากร่วมงานกันอีกต่อไปแล้ว

ทุกสายที่โทรเข้ามา เจียงสื้อสื้อก็ต้องทำใจเอาไว้ด้วย แต่ก็พยายามตั้งสติแล้วโน้มน้าวลูกค้า ให้อีกฝ่ายเชื่อใจว่าจิ้นกรุ๊ปจะต้องผ่านมรสุมนี้ไปได้แน่นอน

ลูกค้าบางรายก็เชื่อแล้วตกลง แต่บางรายก็ตัดสินใจเด็ดขาด ไม่ว่าเธอพูดยังไง พวกเขาก็จะยกเลิกสัญญาให้ได้

เธอไม่มีทางเลือก จึงต้องเลือกที่จะเคารพอีกฝ่าย

พอวางสายไปแล้ว เจียงสื้อสื้อก็ถอนหายใจ หันหน้าไปมองกู้เนี่ยนที่ยุ่งอยู่เหมือนกัน แล้วถามว่า: "พวกนายต้องรับสายแบบนี้ทั้งวันเลยหรือเปล่า?"

กู้เนี่ยนหยุดงานในมือ แล้วพยักหน้า "เยอะมากครับ"

ที่จริงโทรศัพท์จากผู้ร่วมงานทุกคน ไม่ควรให้พวกเขารับผิดชอบและจัดการ

แต่ว่าลูกค้าส่วนมากจะต้องคุยกับทางคณะกรรมการให้ได้ ไม่งั้นจะยกเลิกสัญญาทันที

"จะยกเลิกสัญญากันหมดเลยเหรอ?" เจียงสื้อสื้อถาม

"ก็ไม่ใช่ทุกสายหรอกครับ ยังมีบางสายที่เป็นห่วงสถานการณ์ของจิ้นกรุ๊ป" กู้เนี่ยนเห็นสีหน้าเธอไม่ค่อยดี ก็เลยยิ้มแล้วพูดปลอบใจว่า: "คุณหญิงครับ ที่จริงวันนี้สายที่โทรเข้ามาน้อยกว่าหลายวันก่อนมาก และลูกค้าที่จะยกเลิกสัญญาก็น้อยลงแล้วด้วยครับ"

"จริงเหรอ?" เจียงสื้อสื้อไม่อยากจะเชื่อ

"จริงครับ ถ้าคุณหญิงไม่เชื่อก็ถามคนอื่นๆดูได้นะครับ" กู้เนี่ยนพูด