ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1463

เจียงสื้อสื้อครุ่นคิดสักพักแล้วพูดว่า: "หลี่ซีมาตอนนี้ น่าจะมาคุยเรื่องร่วมงานกับนายนะ"

จิ้นเฟิงเฉินมองดูเธอแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เจียงสื้อสื้อเม้มปาก แล้วถามตรงๆว่า: "นายจะตกลงร่วมงานกับเธอไหม?"

"เธอคิดยังไง"

"ฉันว่า หลังจากที่ผ่านเรื่องนี้มา ความเป็นไปได้ในการร่วมงานของนายกับหลี่ซีสูงขึ้น"

ตอนนี้ดูจากสถานการณ์ของจิ้นกรุ๊ปแล้ว ต้องการเพื่อนร่วมงานที่มีความสามารถ แบบนี้ถึงจะโน้มน้าวบริษัทอื่นๆที่ร่วมงานกับตัวเองได้

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะเสียงเบา "เป็นแบบนั้นจริง แต่ว่า ฉันก็ต้องพิจารณาดีๆ จะไม่ตกลงร่วมงานง่ายๆ"

"ฉันรู้สึกว่าหลี่ซีแปลกๆ พวกเราจะต้องระวังและระวังอีก" เจียงสื้อสื้อไม่ค่อยชอบหลี่ซีเสียเท่าไหร่

เธอรู้สึกว่าหลี่ซีเย็นชาเกินไป ให้คนที่เห็นแล้วรู้สึกขนลุกซู่

"ได้"

จิ้นเฟิงเฉินลุกขึ้นเดินไปข้างๆเธอ จับมือเธอไว้แล้วถามเสียงเบาว่า: "เธอจะไปกับฉันไหม?"

"ได้เหรอ?" เจียงสื้อสื้อกลัวว่าตัวเองจะไปกระทบการสนทนาของพวกเขา

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะ "ต้องได้อยู่แล้ว เธอเป็นเลขาของฉันนะ"

"งั้นฉันก็ทำตามที่นายต้องการแล้วกัน"

ที่จริงเธอก็ไม่อยากให้เขากับหลี่ซีอยู่ด้วยสองต่อสองอยู่แล้ว แต่ก็จะพูดขอไปด้วยกันกับเขาไม่ได้

กลัวว่าเขาจะคิดว่าตัวเองหึง

"ประธานหลี่ เดี๋ยวประธานของพวกเขาก็มาแล้วค่ะ" เลขาวางกาแฟไว้บนโต๊ะ แล้วยิ้มให้หลี่ซีอย่างมีมารยาท

ต่อมา ก็กลับหลังหันเดินออกไป

หลี่ซีคนกาแฟในแก้วด้วยสีหน้าเรียบเฉย มองไม่ออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

ผ่านไปสักพัก เธอก็ได้ยินเสียงเปิดประตู แต่เธอไม่ได้หันกลับไปมอง แล้วเอาแต่คนกาแฟในแก้วไม่หยุด

พอประตูเปิดออก เจียงสื้อสื้อก็เห็นร่างกายเพรียวบางที่หันหลังให้พวกเขา แล้วเธอก็รีบจับมือจิ้นเฟิงเฉินไว้

จิ้นเฟิงเฉินหันไปมองเธอ แล้วจับมือเธอไว้เหมือนกัน

"ประธานจิ้น น่าประหลาดใจจริงๆ ที่วันนี้ออกมาเช้าขนาดนี้"

ได้ยินเสียงเท้าเดินมาใกล้ๆ หลี่ซีก็เงยหน้าขึ้น แล้วยิ้มต้อนรับไป

แต่พอเห็นว่าเป็นเจียงสื้อสื้อ รอยยิ้มของเธอก็หายไปทันที

หลี่ซีเลิกคิ้วขึ้น "ไม่คิดว่าประธานจิ้นกับนายหญิงจิ้นจะรักกันขนาดนี้นะคะ ขนาดมาคุยเรื่องธุรกิจก็ยังมาด้วยกัน"

สายตาเธอมองไปที่สองมือที่ประสานกันแน่นของพวกเขาอย่างไม่ตั้งใจ

ไม่รู้ว่าเป็นภาพหลอนหรือเปล่า ในคำพูดของเธอนั้นมันเต็มไปด้วยความหึงกับคำพูดประชดเหน็บแนม

เจียงสื้อสื้อข่มอารมณ์ตัวเองไว้ไร้สีหน้าอาการใดๆ เธอตั้งใจมองจิ้นเฟิงเฉินอย่างไม่พอใจ "เพราะนายคนเดียวเลย จะต้องให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนด้วย ตอนนี้โดนลูกค้าล้อเลยไหมล่ะ"

คำพูดของเธอเหมือนกำลังบ่น แต่ความเป็นจริงแล้วเธอกำลังประกาศตัวว่าเป็นเจ้าของต่างหาก

หลี่ซีมาไม่ดี เธอเชื่อลางสังหรณ์ของตัวเอง

หลี่ซีบีบช้อนในมือแน่น แต่ใบหน้ากลับพยายามฝืนยิ้มให้ได้มากที่สุด "นายหญิงจิ้น โชคดีจริงๆเลยนะคะ"

เจียงสื้อสื้อหันหน้ากลับไปยิ้ม "ขอบคุณค่ะ"

จิ้นเฟิงเฉินจะไม่รู้ความคิดของเธอได้ยังไง เขากระตุกยิ้มอ่อนๆ แล้วมองเธอด้วยแววตาที่เอ็นดู

หลี่ซีเห็นแล้ว ก็พยายามข่มความเกลียดชังที่กำลังปะทุขึ้นมา เธอพิงไปที่พนักเก้าอี้ แล้วพูดเปิดประเด็นเลยว่า: "ประธานจิ้น วันนี้ที่ฉันมา ฉันว่าจะคุยเรื่องธุรกิจกับคุณ หวังว่าพวกเราจะคุยกันดีๆได้"

จิ้นเฟิงเฉินนั่งลงตรงข้ามเธอ แล้วครุ่นคิดสักพัก จากนั้นก็พูดว่า: "ร่วมงานก็ได้ แต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ"