ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1462

กู้เนี่ยนครุ่นคิดอย่างตั้งใจ สักพักก็ส่ายหน้า "ก็ไม่มีนะครับ ขั้นตอนการยื่นเรื่องขอกู้เงินก็ทำตามขั้นตอนของธนาคารทุกอย่าง มันต้องไม่ผิดสิ"

"แล้วมันเป็นเพราะอะไรกัน?" เจียงสื้อสื้อพูดด้วยสีหน้าสงสัย

จิ้นเฟิงเฉินเงียบสักพัก จากนั้นก็พูดว่า: "กู้เนี่ยน นัดเวลากับประธานหลินอีกที ฉันจะคุยกับเขาต่อหน้า"

"ครับ" กู้เนี่ยนได้รับคำสั่งแล้วก็เดินออกไป

"เฟิงเฉิน นายคิดจะทำอะไรน่ะ?" เจียงสื้อสื้อถามเขาอย่างสงสัย

เห็นสีหน้าเขาแล้วก็เหมือนจะพอเดาอะไรได้

"ขั้นตอนไม่ผิดหรอก แต่มีคนคอยขัดขวางระหว่างกลางอยู่" จิ้นเฟิงเฉินพูด

และเขาก็รู้ด้วยว่าเป็นใคร

เจียงสื้อสื้อตกตะลึง "หรือว่าจะเป็นพวกซ่างกวนเชียน......"

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า "นอกจากพวกเขาแล้วก็ไม่มีใครอื่นแล้วล่ะ"

ต่อมา เขาก็พูดต่อว่า: "ตอนบ่ายฉันจะต้องออกไป เธอกลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อนเลย"

ครั้งนี้เจียงสื้อสื้อไม่ได้ปฏิเสธ "ได้ แต่ตอนเย็นถ้านายจะทำงานต่อล่ะก็ อย่าลืมกินข้าวด้วยล่ะ"

จิ้นเฟิงเฉินยิ้มกว้าง แล้วตอบว่า: "ฉันรู้แล้วน่า"

พอกินอาหารเที่ยงกับจิ้นเฟิงเฉินเสร็จ เจียงสื้อสื้อก็กลับบ้านทันที

ตอนบ่ายสาม จิ้นเฟิงเฉินมาถึงสนามกอล์ฟตรงเวลา

มีพนักงานคอยนำทางให้จิ้นเฟิงเฉิน พอไปถึงเขาก็เห็นประธานหลินของธนาคาร รวมไปถึง......คริสมิน

ตอนที่เห็นคริสมินดวงตามืดมนของเขาก็มีความตกใจเล็กน้อย

เขาไม่คิดว่าประธานหลินจะนัดเขากับคริสมินมาพร้อมกันแบบนี้

"ประธานจิ้น มาแล้วเหรอครับ" ประธานหลินยิ้มและกวักมือเรียกเขาให้เข้ามาอย่างกระตือรือร้น

"คุณชาย พวกเรากลับไปก่อนดีไหมครับ แล้วค่อยนัดกันวันหลัง" กู้เนี่ยนรู้ว่าประธานหลินตั้งใจทำแบบนี้ คนที่ไม่มีความจริงใจเลยสักนิด ก็ไม่จำเป็นต้องคุยอะไรกันอีก

"ไม่เป็นไร" จิ้นเฟิงเฉินเดินเข้าไป

คริสมินจ้องมองเขานิ่ง แล้วแสยะยิ้มออกมาพูดว่า "บังเอิญจังเลยนะครับ ประธานจิ้น"

จิ้นเฟิงเฉินเลิกคิ้วขึ้น พูดเป็นนัยว่า: "บังเอิญจริงครับ"

เขามองไปที่ประธานหลิน บนใบหน้าของประธานหลินเห็นได้ชัดว่าดูอึดอัด เขาเลยอธิบายว่า: "ตอนที่ผมมา ก็เห็นคริสอยู่ด้วย เลยคุยกันเล็กน้อยน่ะครับ"

ไม่มีเรื่องที่บังเอิญขนาดนั้นหรอกนะ!

กู้เนี่ยนอดไม่ได้สบถในใจ

"งั้นเหรอครับ?" จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะเบาๆ "งั้นก็บังเอิญมากเลยสิครับ"

ทั้งสามคนยิ้มร่า ภาพนอกดูสามัคคีกันดี แต่ความจริงแล้วกลับมีคลื่นซัดกระแสน้ำมืด ต่างก็คิดเรื่องอื่นในใจ

จิ้นเฟิงเฉินนั่งลง แล้วพูดเปิดประเด็นไปเลยว่า: "คุณคริสกับประธานหลินก็มีเรื่องต้องคุยกันเหรอครับ?"

คริสมินมองประธานหลิน จากนั้นก็ตอบด้วยรอยยิ้มว่า: "ใช่ครับ สองวันนี้เริ่มโครงการใหญ่สองโครงการไง? กำลังต้องการทุนทรัพย์พอดี แล้วก็เจอประธานหลินเข้าพอดี เลยได้คุยกันน่ะ"

ในคำพูดของคริสมินเต็มไปด้วยคำโอ้อวดและได้ใจ แล้วมองจิ้นเฟิงเฉินด้วยแววตาที่ท้าทาย

กู้เนี่ยนที่ยืนอยู่ด้านหลังจิ้นเฟิงเฉิน โกรธจนกำหมัดแน่น

คนถ่อยได้ใจ!

เริ่มโครงการใหม่อะไรกัน?

แย่งธุรกิจของจิ้นกรุ๊ปไปชัดๆ!

จิ้นเฟิงเฉินไร้อารมณ์ใดๆบนใบหน้า มีเพียงน้ำเสียงที่เยือกเย็นลง "งั้นคงต้องยินดีด้วยนะครับ"

"พูดถึงตรงนี้แล้ว ผมก็ต้องขอบใจคุณมากเลยนะครับประธานจิ้น ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้จิ้นกรุ๊ปเกิดเรื่องขึ้น ลูกค้าพวกนั้นก็คงไม่พิจารณามาบริษัทผมหรอกครับ"

คริสมินพูดขอบใจด้วยสีหน้าเสแสร้ง กู้เนี่ยนที่เห็นแล้วก็อยากจะเข้าไปถุยน้ำลายใส่ใบหน้าที่น่ารังเกียจนี้จริงๆ

"เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง" จิ้นเฟิงเฉินปลอบใจเธอด้วยรอยยิ้ม

แต่เจียงสื้อสื้อก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้ "ถ้ากู้เงินไม่ได้ การหมุนเวียนของเงินในบริษัทก็จะมีปัญหา บางโครงการก็อาจจะต้องหยุดชั่วคราว ถ้าเป็นแบบนี้ บริษัทที่ร่วมงานด้วยจะยอมได้ยังไง?"

"สื้อสื้อ เรื่องพวกนี้ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยเอง เธอไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ"

จิ้นเฟิงเฉินบีบไหล่สองข้างเธอไว้เบาๆ ก้มหน้าลงมองดวงตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของเธอ "เธอต้องเชื่อฉันนะ"

"ฉันเชื่อใจนายอยู่แล้ว แต่ว่า......" เจียงสื้อสื้อถอนหายใจ "พวกซ่างกวนเชียนทำเกินไปแล้วจริงๆ"

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะ "เรื่องธุรกิจก็มีแต่กุลอุบายอยู่แล้ว ฝีมือของพวกเขาสกปรกไปหน่อย แต่ไม่มีพวกเขาก็จะมีคนอื่นเหมือนกัน นี่เป็นคำพูดที่เธอเคยพูดกับฉันไว้เองเลยนะ"

ในที่สุดเจียงสื้อสื้อก็ยิ้มออกมา "ตอนแรกควรเป็นฉันที่ปลอบใจนายสิ ตอนนี้ทำไมมันกลับกันล่ะ"

จิ้นเฟิงเฉินโอบเธอเอาไว้ในอ้อมกอด แล้วพูดเสียงอ่อนโยนว่า: "ครั้งนี้สำหรับฉันแล้วมันคือความท้าทายอย่างหนึ่ง แต่ก็มีข้อดีด้วย พวกผู้ถือหุ้นไม่ค่อยเชื่อใจหลังจากที่ฉันเสียความทรงจำไป ขอแค่เรื่องนี้จัดการได้สำเร็จ พวกเขาก็จะไม่มีข้อแม้อะไรอีก"

"อืม ฉันเชื่อนาย" เจียงสื้อสื้อกอดเอวเขาไว้แน่น

......

เช้าวันถัดมา เจียงสื้อสื้อกับจิ้นเฟิงเฉินกินอาหารเช้าด้วยกัน ก็ไปทำงานที่จิ้นกรุ๊ปด้วยกันทันที

พวกเขากำลังย่างเท้าเข้าไปในห้องทำงาน กู้เนียนก็รีบตามมาทันที

"คุณชายครับ หลี่ซีมาแล้วครับ"

พอได้ยินชื่อหลี่ซี เจียงสื้อสื้อก็ใจ "กระตุก" เบาๆ เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่จิ้นเฟิงเฉิน

จิ้นเฟิงเฉินเงียบสักพัก แล้วเอ่ยพูดว่า: "ให้เธอไปรอฉันที่ห้องประชุม"

"คุณชาย แน่ใจว่าจะไปเจอเธอนะครับ?" กู้เนี่ยนถาม

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า "อืม"

"ครับ"

กู้เนี่ยนตอบตกลง จากนั้นก็กลับหลังหันเดินออกไป