ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?! นิยาย บท 179

บทที่179 เตลิดเปิดเปิง

ในห้องคนไข้ สวีหน้า ยังคงบ่น หันจิ้ง อยู่ “พี่สื้อสื้อครั้งนี้พี่ห้ามใจอ่อนนะ หันจิ้ง ไม่ได้ตั้งใจหาเรื่องพี่แค่ครั้งสองครั้งแล้วนะ ถ้าไม่ทำให้เธอหลาบจำไปนาน ๆ คนอย่างเธอ ครั้งนี้ก็จะยิ่งเพิ่มความรุนแรงนะ”

เจียงสื้อสื้อถูคิ้ว เธอปวดศีรษะเล็กน้อย ตอนนี้เอง ร่างของคนที่คุ้นเคยก็เดินเข้ามาจากประตู เจียงสื้อสื้อมองไปที่จิ้นเฟิงเฉินด้วยความประหลาดใจ

“คุณมาได้ยังไงคะ?”

ตัวเองเพิ่งได้รับบาดเจ็บไม่นาน จิ้นเฟิงเฉินก็มาหาที่นี่แล้ว เจียงสื้อสื้ออดไม่ได้ที่จะสงสัย หรือว่าเขาติดเครื่องติดตามตัวบนตัวเธอรึเปล่า?

สวีหน้า เห็นจิ้นเฟิงเฉินโผล่มาตอนนี้ก็ประหลาดใจเช่นกัน น่าอิจฉาจัง เธอดูออก คนที่พี่สื้อสื้อ ชอบคงจะเป็นจิ้นเฟิงเฉินอย่างไม่ต้องสงสัย รุ่นพี่ลู่น่าสงสารจัง!

เมื่อเห็นทั้งสองคน สวีหน้า จึงได้พูดขึ้น: “ฉันไปรับยานะ”

พูดแล้ว สวีหน้า ก็ออกจากห้องพักผู้ป่วยไป

จิ้นเฟิงเฉินที่เป็นห่วงอาการบาดเจ็บของเจียงสื้อสื้อ จึงไม่คิดอะไรและรีบมา เมื่อได้ยินเจียงสื้อสื้อถามแบบนี้ เขานิ่งไปแล้วข้ามบทสนทนาไม่ยอมตอบ และถามกลับ “เป็นยังไงบ้าง? แผลเป็นอะไรไหม?”

“ไม่เป็นไรค่ะ ทำแผลเสร็จหมดแล้ว” เจียงสื้อสื้อส่ายหน้าและพูดขึ้น

เมื่อเห็นผ้าพันแผลบนหน้าผากเธอ สีหน้าของจิ้นเฟิงเฉินก็ไม่ดีนัก ดูแล้วเจียงสื้อสื้อจึงรีบปลอบ: “ฉันไม่เป็นไรจริง ๆ แผลเล็กนิดเดียว”

“นิดเดียวก็แผล เจ็บรึเปล่า?” จิ้นเฟิงเฉินถาม

เจียงสื้อสื้อยังคงส่ายหน้า พูดตามจริง จะไม่เจ็บได้อย่างไร ก็กระแทกจนเลือดออกเนี่ย

... ...

ภายหลังแพทย์ได้สั่งยาให้เจียงสื้อสื้อแล้วทั้งสองคนก็ออกจากโรงพยาบาล

จิ้นเฟิงเฉินไปส่งเจียงสื้อสื้อที่บ้าน เขาไม่ไว้ใจให้เธออยู่คนเดียวจึงอยู่เป็นเพื่อน

เมื่อขึ้นข้างบนแล้ว จิ้นเฟิงเฉินพูดขึ้น: “ยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม? ผมไปทำให้คุณกินเอง”

เจียงสื้อสื้อที่นั่งอยู่บนโซฟามองด้วยสายตาประหลาดใจแล้วถาม: “คุณทำอาหารเป็นเหรอคะ?”

พลิกตัวอยู่นานเจียงสื้อสื้อหิวตั้งนานแล้ว ในตอนแรกคิดจะสั่งอาหารเข้ามา แต่พอได้ยินจิ้นเฟิงเฉินพูดแบบนี้ก็มีความหวังขึ้นมา

จิ้นเฟิงเฉินเม้มปาก: “ผมทำเป็นแค่บะหมี่ แล้วก็รสชาติธรรมดาทั่วไป”

จิ้นเฟิงเฉินปกตินั้นงานยุ่ง ทั่วไปแล้วจะรับประทานอาหารนอกบ้าน ทำบะหมี่เป็นนี่ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว

ได้ยินอย่างนั้น เจียงสื้อสื้ออยากจะหัวเราะแต่ก็ต้องกลั้นไว้

“บะหมี่ก็ได้ค่ะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!