ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 220
สรุปบท บทที่ 220 เรื่องราวถูกเปิดโปง: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！
สรุปตอน บทที่ 220 เรื่องราวถูกเปิดโปง – จากเรื่อง ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ โดย เมียวเมียว
ตอน บทที่ 220 เรื่องราวถูกเปิดโปง ของนิยายมนุษย์หมาป่าแวมไพร์เรื่องดัง ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ โดยนักเขียน เมียวเมียว เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 220 เรื่องราวถูกเปิดโปง
ถึงวันรุ่งขึ้น คนที่จิ้นเฟิงเหราส่งไป อย่างรวดเร็วก็ตรวจสอบตัวตนของหลี่อานได้ชัดเจน
ภายในห้องทำงาน จิ้นเฟิงเหรากำลังรายงานกับพี่ชายของตน
“พี่ หลี่อานคนนั้นเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ทำงานในธุรกิจขนาดเล็ก อยู่กับเด็กอายุห้าขวบคนหนึ่ง และภรรยาของเขาหย่าร้างกันเมื่อหลายปีก่อน เดิมทีเขากับพี่สะใภ้ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ข้อมูลดูเหมือนจะถูกลบไปเมื่อเร็วๆนี้
หากไม่ใช่จิ้นเฟิงเหรามีกลอุบาย คิดอยากจะตรวจสอบหลี่อานคนนี้ เกรงว่าคงต้องใช้เวลานาน
“ที่สำคัญที่สุด พี่ คุณรู้ไหม? พี่เย็นวานฉันเจอพี่สะใภ้ในห้องอาหารกับชายคนนี้โดยบังเอิญ หลี่ซวนลูกชายของหลี่อานคนนี้ เรียกพี่สะใภ้ว่าหม่ามี๊”
ได้ยิน สีหน้าจิ้นเฟิงเฉินก็เปลี่ยนไป
“พี่ แปลกมากๆเลยป๊ะ? ตอนนี้เราควรทำอย่างไร?”
“ไปเอาตัวหลี่อานมา”จิ้นเฟิงเฉินเอ่ยปากตรงๆ
เจียงสื้อสื้อไม่ยอมบอกอะไรกับตน อย่างนั้นก็เริ่มลงมือจากหลี่อานนี่แล้วกัน
จิ้นเฟิงเหราก็มีความปรารถนานี้ ฉะนั้นเลยส่งคนไปติดตามหลี่อานตลอด แล้วก็ส่งคนไปให้จับตัวหลี่อานมาทันที
ถูกจับมัดมาที่ห้องทำงาน หลี่อานงุนงงอย่างมาก เขามองจิ้นเฟิงเหรา พูดด้วยเสียงสั่นเล็กน้อยว่า : “คุณ……คุณคิดจะทำอะไร?”
หลี่อานคนนี้เห็นแก่เงินเป็นชีวิตจิตใจ ด้วยเหตุนี้มู่จิ่งเซินจึงมาหาตน คำพูดเดียวก็ตอบรับเรื่องนี้ ทว่ามู่จิ่งเซินให้เงินหลายแสนหยวน! สิ่งเหล่านี้ยากนักที่ชั่วชีวิตเขานี้จะหาได้
หลังจากเมื่อวาน เขารู้ว่าจิ้นเฟิงเฉินคนนี้ฐานะไม่ธรรมดา แต่คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะถูกจับมาถึงที่นี่ บอดี้การ์ดสี่คนยืนอยู่รอบๆ จิ้นเฟิงเหรากับจิ้นเฟิงเฉินยืนอยู่ด้านหน้า โดยเฉพาะจิ้นเฟิงเฉิน ทั้งตัวแผ่ซ่านความเคร่งขรึมออกมา ตอนนี้หลี่อานหวาดกลัวเล็กน้อย
จิ้นเฟิงเหราเดินไปตรงหน้าแล้วถามว่า : “คุณกับเจียงสื้อสื้อเกี่ยวข้องอะไรกัน? เข้าใกล้เธอเพื่อจุดประสงค์อะไร?”
“ฉันฉันฉัน……” ตอนนี้หลี่อานก็ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไร ทำได้แค่พยายามสงบสติอารมณ์ของตนและพูดว่า : “เราไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน”
พูดจบ จิ้นเฟิงเฉินก็เดินตรงไปข้างหน้า เหยียบมือของหลี่อานไว้
“จะพูดไหม?”
หลี่อานร้องด้วยความเจ็บปวด เขาคิดอยากจะดิ้นหนี แต่ทว่าถูกบอดี้การ์ดกดไว้แน่น
“พวกคุณจะทำอะไร? ปล่อยฉันเร็ว ไม่รู้หรอว่าการลักพาตัวเป็นสิ่งผิดกฏหมาย!”
“ห๊ะ ปล่อย หลี่อาน คุณรู้ไหมว่าคนตรงหน้าคุณคือใคร เขาคือท่านประทานจิ้น เขาก็คือกฏหมาย และตอนนี้ คาดไม่ถึงว่าคุณจะกล้าคิดอะไรกับผู้หญิงของเขาเลยหรอ? ถ้าคุณไม่อธิบายดีๆอีก ฉันรับประกันเลยว่าวันนี้คุณจะไม่มีชีวิตออกไปจากที่นี่” จิ้นเฟิงเหราพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม น้ำเสียงจริงจัง
ได้ยิน หลี่อานก็หน้าเปลี่ยนสี คาดไม่ถึงว่าตรงหน้าท่านนี้คือประธานจิ้นเฟิงเฉินของจิ้นกรุ๊ปงั้นหรอ?
คนอย่างนี้ เดิมทีหลี่อานเขาไม่กล้าจะคิด จิ้นเฟิงเฉินคนนี้จะน่ากลัวมาก หลี่อานรู้ได้โดยธรรมชาติ เขาคิดไม่ถึงได้อย่างไร ว่าเจียงสื้อสื้อกับจิ้นเฟิงเฉินมีความสัมพันธ์กัน
หลี่อานเห็นแก่เงิน แต่ว่ารักตัวกลัวตายยิ่งกว่า ไม่สามารถประสบกับการใช้อำนาจของจิ้นเฟิงเหรากับจิ้นเฟิงเฉินได้ ก็บอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นออกไปหมด
“ประธานจิ้น ฉันถูกคนซื้อตัวมา อีกฝ่ายให้เงินฉันจำนวนมาก ให้ฉันไปใกล้ชิดกับคุณเจียง จากนั้นก็เอาเด็กไปใส่ร้ายเธอ เพราะ……ก็คือทำลายความสัมพันธ์ของพวกคุณ ประธานจิ้น ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอร้องคุณปล่อยฉันไปเถอะ!”
หลี่อานคุกเข่าขอร้องอยู่บนพื้นอย่างสุดชีวิต
ได้ยิน ชั่วขณะจิ้นเฟิงเหราก็สับสนงุนงงเล็กน้อย ใครทำได้ขนาดนี้ หรือพี่สะใภ้ แม้แต่คำเหล่านี้ก็เชื่อหรอ?
ชั่วครู่ ที่ซูชิงหยิงตื่นตระหนก หลี่อานก็ไม่ได้หยุดอยู่นาน ก็รีบออกไปทันที
ซูชิงหยิงยืนอยู่กับที่ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หลี่อานสารภาพเอาตนเองออกมาหรือเปล่า? หากจิ้นเฟิงเฉินรู้ว่าเรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับเธอ คาดว่าจะเปลี่ยนไปเป็นรังเกียจเธออย่างมาก……
……
ภายในห้องทำงาน บอดี้การ์ดสองสามคนก็ถูกจิ้นเฟิงเหราสั่งให้ออกไป เหลือแค่จิ้นเฟิงเหรากับจิ้นเฟิงเฉิน สำหรับเรื่องนี้ จิ้นเฟิงเหรายังคงคิดไม่ออกสักนิด
เวลานี้ แค่ได้ฟังจิ้นเฟิงเฉินเอ่ยว่า : “ตรวจสอบเรื่องเมื่อหกปีก่อนของเจียงสื้อสื้อแล้วหรือยัง?”
ถึงแม้ว่าจิ้นเฟิงเหราจะวุ่นอยู่กับการตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยตนเอง แต่ว่าเป็นถึงพี่ชาย จิ้นเฟิงเฉินจะไม่เข้าใจได้อย่างไร ตลอดมาเขาไม่อยากไปตรวจสอบเรื่องนี้ เพื่อเปิดเผยความผิดพลาดของเจียงสื้อสื้อ แต่ว่าเวลานี้……
“ไม่มีเลย ข่าวคราวสักนิดก็ไม่มี”
จิ้นเฟิงเหราส่ายหัว เรื่องนั้นมันช่างลึกลับมากเสียจริงๆ ตรวจสอบมาถึงตอนนี้ จิ้นเฟิงเหราก็ยังคงไม่รู้อะไรอีกเหมือนเคย
“พี่ อย่างงั้นตอนนี้ควรจะทำอย่างไร?”
“จับตาดูหลี่อานต่อไปว่าเขาติดต่อกับคนที่บงการอยู่เบื้องหลังไหม เรื่องนี้จำไว้เลยว่าต้องไม่รั่วไหลออกไป”
“ฉันรู้แล้ว พี่”หลังจากพูดจบ จิ้นเฟิงเหราก็ออกไปจากห้องทำงาน
เวลาต่อมา ซูชิงหยิงเข้ามาภายในห้องทำงานอ้างว่าจะติดต่องาน มองท่าทีของจิ้นเฟิงเฉินที่มีต่อตนยังคงเป็นเหมือนกันกับเมื่อก่อน ซูชิงหยิงฝืนใจสงบอารมณ์ลงมา ดูเหมือนว่าเขาน่าจะยังไม่รู้ว่าเรื่องนี้ตนมีส่วนเกี่ยวข้อง
ซูชิงหยิงรู้สึกสบายใจในทันที หลังจากออกมาจากห้องทำงาน ก็รีบติดต่อกับมู่จิ่งเซินเลย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！