ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 26

บทที่ 26ใครเป็นคนทำ?

เพี้ยะๆ ___

เสียงดังสนั่นอยู่ตรงทางเดิน

ลูกค้ากับพนักงานที่อยู่รอบๆ ต่างพากันหยุดมองมายังที่เดียวกัน

เจียงนวลนวลพอได้สติมาก็รีบวิ่งมาที่หลานซือเฉินทันที แล้วพูดว่า “พี่ซือเฉินคะ พี่เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”

ฉินซวนก็วิ่งเข้ามาเหมือนกัน พอเห็นรอยแดงบนใบหน้าของลูกชายทั้งสองรอย สีหน้าถึงกับเปลี่ยนไปในทันที “เจียงสื้อสื้อ นี่แกกล้าตบหน้าลูกชายของฉันเหรอ? ฉันจะฆ่าแกคอยดู!”

พูดจบเธอก็รีบพุ่งเข้ามาในทันที เหมือนตั้งใจจะฉีกเจียงสื้อสื้อให้เป็นชิ้นๆ ยังไงอย่างนั้น

เจียงสื้อสื้อไม่ทันได้หลบ พอรู้ตัวอันตรายก็มาถึงตัวแล้ว แต่จู่ๆ ก็มีมือที่แข็งแรงข้างหนึ่งยื่นมาขวางมือของฉินซวนเอาไว้จากด้านหลังของเธอ

“เกิดอะไรขึ้น?”

เจียงสื้อสื้อได้ยินเสียงที่ทุ้มลึกดังมาจากด้านหลัง ในน้ำเสียงยังแฝงไปด้วยความโกรธที่ยากจะสัมผัสได้

จากนั้น ก็มีกลิ่นที่คุ้นเคยมาปกคลุมอยู่รอบตัวเธอ

มันคือกลิ่นเฉพาะของจิ้นเฟิงเฉินเท่านั้น กลิ่นหอมอ่อนๆ ให้ความรู้สึกเย็นๆ

จากนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีหน้าอกกว้างๆ ชนเข้ากับแผ่นหลังของเธอ ความอบอุ่นของร่างกายถูกส่งผ่านเสื้อที่บางเฉียบเข้ามา

ทันใดนั้นเอง ความรู้สึกปลอดภัยสายหนึ่งก็ได้ห้อมล้อมตัวเธอเอาไว้

เธอทนไม่ไหวจำเป็นต้องหันกลับไปมอง แล้วพูดด้วยดวงตาที่แดงก่ำ “คุณออกมาได้ยังไงคะ?

จิ้นเฟิงเฉินก้มมองเธอ อยากจะตอบเธอนะ แต่พอเห็นรอยฝ่ามือที่อยู่ตรงหน้าเธอ ชนวนแห่งความโกรธของเขาก็เหมือนถูกจุดขึ้นมาแล้ว

ความรู้สึกอาฆาตสายหนึ่งถูกส่งออกมาจากดวงตาของเขา ความอ่อนโยนที่เคยแสดงกับเจียงสื้อสื้อ บัดนี้มันได้หายไปหมดแล้ว แทนที่ด้วยความอาฆาตที่น่าขนลุก

แล้วเขาก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา มองไปยังคนกลุ่มนั้นที่อยู่ตรงหน้า

สายตาเย็นชา ไร้ความรู้สึก ใครเห็นก็ต้องขนลุก!

“ใครเป็นคนทำ?” เขาถาม

คนหกคนตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็น หลานซือเฉิน หรือแม้แต่เจียงเจิ้นกับหลานเป่ยชวนก็ตาม ต่างก็เป็นคนที่ผ่านอะไรมามากมายในโลกของธุรกิจ ต่างก็ไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ แต่ในตอนนี้ พวกเขาต่างก็รู้สึกเหมือนตกไปอยู่ในโรงน้ำแข็งเลย

เจียงนวลนวลยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่ ไม่เคยคาดฝันว่าจะมีผู้ชายปรากฏออกมาปกป้องเจียงสื้อสื้อจากด้านหลัง

เธอสำรวจผู้ชายคนนี้ด้วยความหวั่นเกรง

หล่อเหลาเหมือนเทพบุตร ราศีเฉิดฉาย สวมเสื้อสูทที่มีระดับเอาไว้ สูงยาวเข่าดี กิริยาท่าทางดูมีระดับ เหมือนกับชนชั้นสูงที่เดินออกมาจากในนิยายไม่มีผิด ทำเอาหลานซือเฉินที่ยืนอยู่ข้างๆ ถึงกับหม่นหมองเทียบไม่ติดกันเลยทีเดียว!

เจียงนวลนวลทั้งโกรธทั้งงง

เธอยังเผลอคิดไปว่า เจียงสื้อสื้อจะต้องลำบากมาก และต้องคิดถึงพี่ซือเฉินของเธอมากแน่ๆ

แต่ไม่นึกว่าผู้หญิงคนนี้จะมีความสามารถขนาดนี้จนหาผู้ชายที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้มาครอบครองได้

มันมีสิทธิ์อะไร!

กับผู้หญิงที่เคยตั้งท้องลูกของคนอื่น มันไม่คู่ควร!

ผู้หญิงอย่างนี้ต้องใช้ชีวิตอยู่ในมุมที่มืดมิดที่สุดถึงจะถูก!

ในตอนที่เธอกำลังอิจฉาจนแทบบ้าอยู่นั้นเอง เจียงสื้อสื้อก็ได้พูดออกมาเบาๆ ว่า “ฉันไม่เป็นไรค่ะ แค่ถูกหมาข่วนนิดเดียวเอง”