ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 404

บทที่ 404 ตามหลอกหลอน

วันเวลาได้ผ่านไปเร็วมาก แป๊บเดียววันแต่งงานระหว่างตระกูลหลานหลินก็ได้มาถึง

ช่วงดึกของวันนั้น จิ้นเฟิงเฉินได้เลิกงานเร็วเป็นพิเศษ พูดไปที่ห้องทำงานที่เจียงสื้อสื้อยังดูเอกสารอยู่ว่า “สื้อสื้อ กลับได้แล้วครับ”

เจียงสื้อสื้อได้วางเอกสารลง ได้ลืมเรื่องที่ต้องไปร่วมงานแต่งแล้วเรียบร้อย อึ้งนิ่งแล้วถามออกไปว่า “วันนี้เป็นวันอะไรเหรอคะ? ทำไมเลิกงานเช้าขนาดนี้”

เห็นหน้าตาที่มึนงงของเธอนั้น จิ้นเฟิงเฉินก็รู้สึกว่ามันน่ารักจริงๆ ก็อดไม่ได้เลยหอมแก้มเธอไปหนึ่งที จากนั้นก็พูดว่า “วันนี้เป็นวันแต่งงานระหว่างตระกูลหลานหลินสองตระกูลนี้ คุณนั้นต้องไปร่วมงานแต่งกับผมนะ”

เจียงสื้อสื้อถึงได้นึกออก ก็ได้พูดออกไปอย่างเขินๆ ว่า “ฉันลืมไปเลยค่ะ”

จิ้นเฟิงเฉินยิ้ม “งั้นก็รีบเก็บข้าวของเถอะครับ พวกเรากลับไปเปลี่ยนชุดที่บ้าน”

พอทั้งสองกลับบ้าน จิ้นเฟิงเฉินก็ได้พูดกับสาวใช้ข้างๆ ว่า “ไปเอาชุดที่วันนี้กู้เนี่ยนส่งมามา พาคุณหญิงขึ้นไปเปลี่ยนชุด”

เจียงสื้อสื้อมองเขาตาเป็นประกาย พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “อันนี้คุณก็เตรียมไว้ให้หมดแล้วเหรอ เมื่อกี้ระหว่างทางฉันยังคิดอยู่ว่าจะใส่อะไรไปดี”

คนที่ใส่ใจจริงๆ ก็คือไม่ว่าเธอต้องการอะไร ก็เตรียมให้หมดแล้ว

เจียงสื้อสื้อรู้สึกว่า คนอย่างจิ้นเฟิงเฉินนั้น เป็นคนที่เธอต้องการมากที่สุด

เจียงสื้อสื้อเดินตามสาวใช้ขึ้นไปเปลี่ยนชุด จากนั้นก็เรียกให้สาวใช้นั้นแต่งหน้าให้เธอ วันนี้เธอนั้นเหนื่อยมากจริงๆ ไม่อยากที่จะแต่งหน้าเอง

รอจนสาวใช้ได้เอาส้นสูงมาให้เธอนั้น เธอใส่ส้นสูงเสร็จ ก็ได้แปลงโฉมเสร็จเรียบร้อย

เห็นเธอที่อยู่ให้ชุดกระโปรงยาวลากพื้นสีฟ้าอ่อน แล้วก็สวมส้นสูงที่มีคริสตัสประดับอยู่นั้น ก็ได้แสดงสัดส่วนของเธอออกมาได้อย่างงดงามพอดี

จิ้นเฟิงเฉินมองเธอที่เดินลงมาจากชั้นบน ใจก็สั่นอย่างห้ามไม่อยู่ รอเธอเดินมาถึงข้างกายนั้น ก็ได้กระซิบข้างหูเธอเบาๆ ว่า “สื้อสื้อ คุณสวยจริงๆ”

เจียงสื้อสื้อถูกเขาชมจนรู้สึกเขินอาย แกล้งดุออกไปว่า “รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะไปสายเอา”

ทั้งสองได้ควงแขนกันเดินไปที่รถ จิ้นเฟิงเฉินได้เปิดประตูรถให้เธอ ตัวเองก็ได้เดินอ้อมรถไป ขึ้นรถอีกฝั่ง

มาถึงสถานที่จัดงาน เห็นสถานที่งานที่หรูหราแล้วก็ไม่น่าเบื่อ ได้แสดงออกถึงฐานะของทั้งสองตระกูล แล้วก็ได้แสดงให้เห็นถึงความงดงานที่ทั้งสองตระกูลมองนั้นไม่โบราณ ทำให้คนนั้นรู้สึกผ่อนคลาย

เจียงสื้อสื้อมองประตูกุหลาบสีชมพูที่อยู่ข้างหน้านั้น ก็ได้พูดเบาๆ ว่า “การตกแต่งของสถานที่จัดงานนั้นก็ถือว่าโอเค ถือว่ามีความรู้สึกอยู่”

จิ้นเฟิงเฉินรีบไปกระซิบที่ข้างหูเธอว่า “คุณวางใจได้เลย ต่อไปงานแต่งของพวกเรา ต้องใหญ่และอลังการกว่านี้แน่”

ท่าทางที่จริงจังของเขานั้น ก็ทำให้เจียงสื้อสื้อนั้นอบอุ่นในใจ เขานั้นเป็นคนที่พูดจริงทำจริง ไหนๆ ก็พูดออกมาแล้ว เธอเชื่อว่าเขานั้นต้องทำได้แน่

แต่ว่า เจียงสื้อสื้อกลับส่ายหน้า “เทียบกับงานแต่งแล้ว ฉันแคร์คุณมากกว่า”

เธอนั้นไม่แคร์ว่างานแต่งนั้นจะเป็นยังไง ขอแค่ผู้ชายตรงหน้านั้น ในสายตามีแต่เธอ ยอมที่จะเอาสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอ ก็เพียงพอแล้ว

จิ้นเฟิงเฉินได้บีบมือเธอแน่นอย่างอดไม่ได้ “เด็กโง่”

ทั้งสองได้ควงแขนกันเข้าไปในงาน พึ่งเข้าไป พ่อแม่ของเจ้าสาวก็ได้รีบเข้ามาต้อนรับทันที “ประธานจิ้น คุณหญิงจิ้น การที่พวกคุณทั้งสองมานั้น เป็นบุญของลูกสาวจริงๆ”

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า จากนั้นก็ได้เอาของขวัญมอบให้แล้วพูดว่า “ยินดีกับประธานหลินคุณหญิงหลินด้วย ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ขอให้พวกคุณรับไว้”

สามีภรรยาตระกูลหลินนั้นรีบรับไว้ทันที แล้วก็พูดขอบคุณยกใหญ่