ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 405

บทที่ 405 นั่งดีๆ ดูเสือกัดกันดีกว่า

ตอนที่ทั้งสองคนคุยกัน พิธีกรก็ได้กล่าวเปิดงานเรียบร้อย เพลงประกอบพิธีแต่งงานก็ได้ดังขึ้น

“งั้นขอเสียงปรบมือให้กับประธานหลินและคุณหนูหลินด้วยครับ ได้ทะนุถนอมดูและมาหลายปี ความรักของพ่อที่เต็มเปี่ยม เวลานี้นั้นได้แสดงให้เห็นอย่างไม่ปิดบัง และวันนี้ คุณหนูหลินนั้นได้เจอความสุขของตัวเองแล้ว ประธานหลินนั้นก็ยังต้องควงแขนของเธอ ส่งมือของเธอให้ผู้ชายอีกคน......”

พิธีกรนั้นได้พูดบทพูดที่คุ้นเคยออกมา ความรู้สึกนั้น ได้ขึ้นลงไปตามเสียงเพลง เหมือนว่าจะทำให้ทุกคนในงานนั้นได้ซาบซึ้งไปพร้อมกัน

เจียงสื้อสื้อเห็นภาพพ่อที่แสนดีและก็ลูกสาวที่กตัญญูนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะไม่คิดถึงพ่อของตัวเอง ในใจนั้นว้าเหว่ขึ้นมา

จิ้นเฟิงเฉินเหมือนจะสัมผัสความรู้สึกของเธอได้ ก็ได้ไปกุมมือของเธอแน่น แล้วก็กระซิบข้างหูเธอว่า “ไม่เป็นไรนะครับ มีผมอยู่”

ประโยคนี้ ทำให้คนนั้นรู้สึกอบอุ่นยิ่งกว่าคำว่าฉันรักเธอหรือคำสาบานใดๆ ใช่ ขอแค่มีเขาอยู่ ก็ไม่มีอะไรที่ข้ามไปไม่ได้

งานแต่งนั้นได้ค่อยๆ ดำเนินไปต่อ ไม่ทันระวังตัวก็ได้ไปถึงตอนกล่าวคำสาบานกันแล้ว

พิธีกรนั้นได้ถามออกไปอย่างหนักแน่นว่า “เจ้าบ่าว คุณยอมแต่งงานกับเจ้าสาวไหม? ชาตินี้ไม่ว่าจนหรือรวย ไม่ว่าแข็งแรงหรือไข้ ก็จะไม่จากกันไป รักเธอแค่คนเดียว”

หลานซือเฉินยังไม่ทันได้เปิดปาก ก็ได้มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นจากข้างล่างเวที พูดเสียงดังว่า “เขาไม่ยอม!”

คนที่มานั้นเป็นเจียงนวลนวล

เธอนั้นทนเห็นหลานซือเฉินแต่งงานกับพูดหญิงคนอื่นไม่ได้ ข้อหนึ่งเธอปล่อยวางไม่ได้จริงๆ ข้อสอง พอนึกถึงเขาที่ได้ฮุบเอาสมบัติของตระกูลเจียงไปแล้วไปขอผู้หญิงคนอื่นแต่งงาน เธอนั้นทำใจไม่ได้

คนในงานทั้งหมดได้พากันตกใจ ยังไงซะนี้เป็นวันมงคล ถ้ามีคนออกมาล่มงาน งั้นต้องยุ่งยากแน่ๆ

เป็นพ่อหลินที่ตั้งสติขึ้นมาได้ ก็ได้สั่งบอดี้การ์ดด้วยความโมโหว่า “ไป ไปห้ามเธอไว้”

กว่าที่บอดี้การ์ดมาก็ต้องใช้เวลานิดหน่อย เจียงนวลนวลก็ได้รีบตะโกนออกไปว่า “หลานซือเฉิน ไอ้ผู้ชายแล้งน้ำใจ นายไม่สนใจที่ฉันท้อง แล้วก็หนีมาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น นายยังมีความเป็นคนอยู่ไหม เรื่องที่นายทำกับตระกูลเจียงนั้น นายไม่รู้สึกว่ามันบาปบ้างเหรอ?”

เวลานี้ บอดี้การ์ดพึ่งจะเข้าไปควบคุมตัวเธอไว้ได้ แต่ว่าก็สายไปแล้ว คำพูดที่ควรจะพูดก็ได้พูดออกไปหมดแล้ว ทุกคนนั้นก็รู้แล้วว่าหลานซือเฉินนั้นเป็นคนยังไง ทุกคนนั้นก็ได้เริ่มพูดคุยกัน

“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าหลานซือเฉินนั้นจะเป็นคนแบบนี้”

“ก็ใช่นะสิจริงไหม? ถ้าเป็นแบบนี้ก็เป็นการหลอกแต่งงานเลยไม่ใช่เหรอ?”

“ฉันก็คิดว่าจริง ตระกูลหลินนั้นยอมให้ลูกสาวแต่งงานกับคนแบบนี้ได้ยังไง ต้องเป็นหลานซือเฉินล่อลวงตระกูลหลินแน่ๆ”

......

เป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ชื่อเสียงของหลานซือเฉินนั้นได้เสียหายไปหมด

หลินซิเหยา มองผู้ชายตรงหน้าด้วยความผิดหวัง แล้วก็ได้โยนช่อดอกไม้ในมือไปฟาดเขาอย่างแรง ถามออกไปว่า “ที่เธอพูดเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”

หลานซือเฉินได้เข้าใจถึงความสำคัญของงานแต่งงานนี้ดี อารมณ์ความรู้สึกนั้นได้ปะทุขึ้นมาทันที “เธอโกหก! เจียงนวลนวล เธอไม่ได้ฉันก็จะมาทำลายความสุขของฉันเหรอ?”

เจียงนวลนวลในตอนนี้ ถึงแม้มีมือของบอดี้การ์ดควบคุมอยู่ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะไม่พูดออกไปว่า “หลานซือเฉิน นายเป็นคนยังไง ยังจะต้องให้ฉันพูดอีกเหรอ?!”

พูดจบ เธอได้ยิ้มออกมา แล้วก็พูดกับหลินซิเหยา ว่า “คุณหนูหลิน คุณอย่าโดนหมอนี่หลอกเอาล่ะ หมอนี่มันเป็นแค่ไอ้สาระเลว เขากำลังหลอกคุณอยู่ แล้วยังหลอกทุกคนในตระกูลคุณ เขาก็แค่หลอกให้แต่งงาน ที่เขาอยากได้นั้นเป็นเงินของพวกคุณ!”

หลินซิเหยา ไม่กล้าที่จะเชื่อ อึ้งไปไม่กี่วิ ก็ได้ควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป ร้องไห้แล้วก็วิ่งออกไป