บทที่ 42 อกหัก
เสี่ยวเป่าเสียใจมาก เสียงสะอึกสะอื้นนุ่มๆ ดังออกมา ใบหน้าของ จิ้นเฟิงเฉินไร้ความรู้สึก เม้มปากไม่พูดอะไรออกมา
“วันนี้ตอนบ่าย น้าสื้อสื้อ โทรมาหาพ่อแล้ว บอกว่าคืนนี้จะนอนกับเสี่ยวเป่า หรือว่าลูกทำให้เธอโกรธจนหนีไปแล้ว? ลูกรีบไปรับผิดกับ น้าสื้อสื้อเร็ว รีบไปหาตามเธอกลับมา”
สองมือของเสี่ยวเป่าใช้แรงดึงขากางเกงของ จิ้นเฟิงเฉิน
เสียงของ จิ้นเฟิงเฉินพูดออกมาอย่างไม่มีความสุข “ไม่ดื้อนะ หลังจากนี้ไม่อนุญาตให้หา น้าสื้อสื้อแล้ว”
น้าสื้อสื้อไม่อยู่แล้ว แด๊ดดี้ยังดุเขาอีก เสี่ยวเป่ายิ่งเสียใจมากกว่าเดิม และโกรธจนวิ่งกลับห้องไป
จิ้นเฟิงเฉินคลึงหว่างคิ้ว ไม่ได้สนใจ เขาก็กลับไปห้องตัวเองแล้ว จุดบุหรี่หนึ่งม้วน ในสมองยังเป็นคำพูดของ เจียงสื้อสื้อเมื่อกี้
แววตาของ จิ้นเฟิงเฉินลุ่มลึก
เรื่องที่ผ่านไปนั้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เขาไม่อยากไปค้นดู เพราะว่า เจียงสื้อสื้อหลีกเลี่ยงเรื่องที่ผ่านไปมากๆ ก่อนหน้านั้น เขาพอรู้บ้าง แต่ตอนนี้ จู่ๆ จิ้นเฟิงเฉินก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี......
หมอกควันล้อมรอบ ดูเหมือนว่าเงาของผู้ชายจะเงียบเหงาไปบ้าง
……
หลังจากที่ เจียงสื้อสื้อกลับมาที่พัก สงบสติสักพัก จู่ๆ ก็รู้สึกว่าเธอพูดกับ จิ้นเฟิงเฉินคำพูดเหล่านั้น มันดูแล้งน้ำใจเกินไป?
จิ้นเฟิงเฉินช่วยเธอเองหลายครั้ง แต่ว่าเธอกลับทำกับเขาแบบนี้
ยังมีเสี่ยวเป่า อีก
เขาไม่เห็นเธอต้องเสียใจมากแน่ๆ!
เจียงสื้อสื้อจินตนาการท่าทางของ เสี่ยวเป่าที่ร้องไห้เรียกหาเธอไปเรียบร้อยแล้ว
แต่ในเมื่อพูดออกมาแล้ว ก็เก็บกลับไปไม่ได้ ไม่สนว่าจะเป็นยังไง ก็ควรตัดขาดแล้ว
เจียงสื้อสื้อสูดหายใจเข้าลึกๆ เอนตัวนอนลงบนเตียง นานแล้วแต่ยังหลับไม่ลง
ตื่นเช้าวันถัดมา จ้องขอบตาดำทั้งสองข้าง และลุกขึ้นมาทำงาน
เธอมาถึงบริษัท หัวหน้าแผนกวางแผนก็เอาโครงสร้างออกแบบที่ยอดเยี่ยม ส่งให้ เจียงสื้อสื้อ
“สื้อสื้อ ถึงเวลาที่เธอมามันจะสั้น แต่ว่าความสามารถพวกเราทั้งบริษัทเห็นเหมือนกัน ฉันเชื่อว่าเธอจะทำโครงสร้างนี้ได้ดีแน่ๆ”
เจียงสื้อสื้อไม่ได้ปฏิเสธ แค่คิดถึงเสี่ยวเป่า เธอก็รู้สึกเสียใจมาก
ถึงแม้จะรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ว่าในใจของ เจียงสื้อสื้อก็ทำเหมือนเสี่ยวเป่าเป็นลูกแท้ๆ ตั้งนานแล้ว
เจียงสื้อสื้อหายใจเข้าลึกๆ พูดว่า” คุณวางใจเถอะ! ฉันจะทำโครงสร้างให้ดีแน่นอน”
เมื่อก่อนเธอไม่เคยทำอะไรเพื่อเสี่ยวเป่า โครงการนี้ ให้เป็นเรื่องที่เธอจะทำเพื่อเสี่ยวเป่าเป็นเรื่องสุดท้ายเถอะ
รับเอกสารมา เจียงสื้อสื้อเริ่มตั้งใจทำงาน
พนักงานของ จิ้นกรุ๊ปมากันตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ตรงข้าม เจียงสื้อสื้อกลับสงบ
จะเริ่มพูดต้นตอของเช้าวันนี้
ตอนเช้าหลังจาก จิ้นเฟิงเฉินมาทำงาน กู้เนี่ยน ก็ยังดูความเรียบร้อยเหมือนปกติ ชงกาแฟแล้วส่งเข้าไปให้
สุดท้าย จิ้นเฟิงเฉินพูดออกมา อย่างไม่พอใจนัก กู้เนี่ยนทำได้เพียงแค่ไปเปลี่ยนให้เขา......
ใครจะรู้ว่า ตั้งแต่แรกถึงตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วสิบแก้ว ก็ยังทำให้ท่านประธานใหญ่พอใจไม่ได้
ต่อมา พนักงานส่งเอกสารไปที่ห้องทำงานก็ถูกฉีก
ในการประชุม ซูเปอร์ไวเซอร์ของทุกแผนกถูกด่าไปคนละรอบ
อันนี้ทำไม่ดี อันนั้นแย่เกินหป....แบบร่าง แผนการ ถูก จิ้นเฟิงเฉินให้ทำใหม่อีกรอบ พนักงานในบริษัทร้องไห้ไม่มีน้ำตา
ถึงแม้ในเวลาปกติ จิ้นเฟิงเฉินทำงานเข้มงวดมาก แต่วันนี้ เหมือนกับกินระเบิดเข้าไป ปัญหาเล็กๆ มาโดน ก็ระเบิดออกทันที
ในระหว่างพัก พนักงานก็ซุบซิบกันว่า
“ท่านประธานเป็นอะไรไป? แต่ก่อนไม่เคยเห็นเขาโมโหรุนแรงขนาดนี้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!