ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 41

บทที่ 41 พวกเราไม่ต้องไปมาหาสู่กันแล้ว

ถึงเจียงนวลนวลจะพูดยังไม่จบ แต่ว่า เจียงสื้อสื้อกลับรู้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อ

ระหว่างนี้ จิตใจแน่วแน่ เพียงแต่รู้สึกว่าเส้นประสาทในสมองระเบิดแล้ว

เจียงสื้อสื้อกำหมัดไว้แน่น

ทำไม?

เมื่อก่อนพวกเขาทำให้เธอขายหน้า ทำอะไรก็ได้ ทำไมตอนนี้ ยังไม่ปล่อยเธออีก ทำไม......

เธอมองไปที่เจียงนวลนวลจะพูดประโยคต่อไปออกมา หลับตาลง และพุ่งไปอยู่ตรงหน้าเจียงนวลนวล และตบไปหนึ่งที

ใบหน้าของเจียงสื้อสื้อแน่นิ่ง และถามออกมาน้ำเสียงใสว่า “พูดจบหรือยัง?”

เมื่อกี้เจียงนวลนวลยังอารมณ์ดีอยู่เลย คิดว่าจะดูเจียงสื้อสื้อถูกจิ้นเฟิงเฉินทอดทิ้งยังไง แต่จู่ๆ ก็ถูกตบ ทำให้เธอมึนงงไปหมดแล้ว

เธอเอามือกุมหน้ามองเจียงสื้อสื้องงๆ หลังจากที่กลับมา เธอตบเขาเป็นครั้งที่สองแล้ว เจียงนวลนวลโมโหขึ้นมา

“เจียงสื้อสื้อ เธอบ้าไปแล้วเหรอ?”

เจียงนวลนวลผลัก เจียงสื้อสื้อที่อยู่ตรงหน้าออก และจ้องเธออย่างแน่นิ่ง ตอนนี้ถ้าไม่ใช่จิ้นเฟิงเฉินอยู่ด้วย คาดว่าคงจะพุ่งไปฉีกเจียงสื้อสื้อออกแล้ว

เสิ่นซูหลันก็คิดไม่ถึงว่า เจียงสื้อสื้อจะลงมือกับลูกสาวตัวเองอีก เธอลุกยืนขึ้น มองใบหน้าของ เจียงนวลนวลที่บวมแดง ในใจทั้งเจ็บและทั้งโกรธ

“เจียงสื้อสื้อ แกลงมือกับน้องสาวแกได้ยังไงกัน?”

“สื้อสื้อ แกทำอะไร รีบขอโทษน้องเดี๋ยวนี้”

เจียงเจิ้นก็โมโหเหมือนกัน แต่ว่า จิ้นเฟิงเฉินอยู่ด้วย จะพูดอะไรที่รุนแรงมากไม่ได้

เจียงสื้อสื้อยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอใช้แรงมาก วินาทีนี้รู้สึกเพียงว่ามือกำลังชาอยู่ ชาไปถึงหัวใจ.....

เจียงนวลนวลมองท่าทางของเธอยิ้มเยาะและพูดว่า “ทำไมไม่พูดล่ะ? พี่สาวอายจนโกรธแล้วเหรอ? มีหน้าทำแต่ไม่ให้คนอื่นเขาว่า ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็ต้องพูดแล้วล่ะ”

พูดจบ เธอมองไปที่ จิ้นเฟิงเฉินและพูดต่อ “คุณชายจิ้น ฉันจะบอกคุณให้นะ น้องสาวคนดีของฉันคนนี้ เธอไม่ได้บริสุทธิ์เหมือนที่คุณคิดเลย ไม่กี่ปีก่อนเธอทำเรื่องเน่าๆ บางทีอาจจะเลยกับจินตนาการของคุณไปก็ได้”

เจียงนวลนวลเหลือบตามอง เจียงสื้อสื้อ “เธอน่ะ ตอนนั้นแค่เพื่อเงิน เลยให้ตัวเอง.....”

เจียงสื้อสื้อยืนตัวชาอยู่ตรงนั้น รู้สึกว่าร่างกายของเธอเหมือนกับตกอยู่ในน้ำ ที่มืดสนิท เธอสั่นไปทั้งตัว

คำพูดของเจียงนวลนวลทุกคำ คล้ายกับมีด ที่แทงลงมาในใจเธอ ทำให้เธอค่อยๆ ตกลงไปในเหวลึก...... จิ้นเฟิงเฉินไม่เคยเห็น เจียงสื้อสื้อโกรธแบบนี้มาก่อนเลย คล้ายกับไม่นานมันก็จะระเบิดออก

เขารู้ว่า เจียงนวลนวลต้องจี้ใจดำเธอแน่ๆ และเรื่องเธอไม่ให้เขารู้เลยสักนิดเดียว

“พอได้แล้ว” จิ้นเฟิงเฉิน พูดขัดจังหวะเจียงนวลนวล

เจียงนวลนวลนิ่งอึ้งไป หรือว่า จิ้นเฟิงเฉินไม่อยากรู้เรื่องไปผ่านไปแล้วของผู้หญิงคนนี้ เธอเงยหน้าอย่างสงสัย มองหน้าผู้ชายที่ดวงตาลุ่มลึก สายตานั้นเย็นชาจนทำให้คนตกใจ......

เจียงนวลนวลตัวหด แม้แต่คำพูดของตัวเองก็ลืมไปแล้ว

ความโมโหที่เจ็บปวดบนหน้าเธอเตือนเธอว่า ไม่ได้ วันนี้ต้องให้ จิ้นเฟิงเฉินรู้ให้ชัดเจนว่า เจียงสื้อสื้อจริงๆ แล้วเป็นคนยังไง เธออยากให้การตบของ เจียงสื้อสื้อ จ่ายค่าเสียหายออกมา

เจียงนวลนวลกำลังอ้าปากจะพูด เสียงทุ้มต่ำของ จิ้นเฟิงเฉินก็ดังขึ้นมา

“เจียงสื้อสื้อเป็นคนยังไง ผมดูเองได้ ไม่จำเป็นต้องรู้จากปากคนอื่น หุบปากของคุณซะ อย่าให้ผมได้ยินเรื่องของเธอจากปากคุณอีกสักประโยค ไม่งั้น.....ก็ไม่ต้องอยากมีลิ้นต่อ