ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 424

บทที่ 424 ผมมันก็แค่อุบัติเหตุ

กู้เนี่ยนค่อยๆ เหยียบเบรกอย่างช้าๆ รถจึงหยุดลงที่หน้าประตูอย่างมั่นคง พลางกล่าวว่า "ถึงบ้านแล้วครับ"

จิ้นเฟิงเฉินส่งเสียง "อืม" ออกมาเสียงหนึ่ง แล้วเดินตรงเข้าไปในบ้าน

เมื่อเข้ามาในบ้าน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรับรู้ถึงความอบอุ่นของบ้านหรือไม่ หัวใจของเขาจึงอบอุ่นขึ้นมาหลายส่วนอย่างอดไม่ได้

เขามองไปรอบๆ แต่ไม่พบเงาร่างของเจียงสื้อสื้อ เขารู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาชั่วขณะ ก้าวยาวๆ เดินขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว

ก็ได้พบภาพเจียงสื้อสื้อกับเสี่ยวเป่าอิงแอบอยู่ด้วยกันในห้องหนังสือ พลางพูดคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

ในสายตาของจิ้นเฟิงเฉิน ภาพแบบนี้อบอุ่นอย่างที่สุด

เมื่อรู้สึกถึงสายตาอันร้อนแรงของเขา เจียงสื้อสื้อจึงอดไม่สนใจเขาไม่ได้

เมื่อพบว่าเสียงหายใจของเขาหอบถี่เล็กน้อย ก็รีบถามขึ้นว่า "มีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงได้รีบร้อนขนาดนี้ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า"

จิ้นเฟิงเฉินกลับส่ายหน้า "ไม่มี ผมแค่คิดถึงคุณเท่านั้น เลยอยากมาเจอคุณเร็วหน่อย"

เมื่อได้ยินเจียงสื้อสื้อก็หัวเราะ "คิก" ออกมา คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าตอนนี้นับวันเขาจะดูเป็นเด็กมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่เขาที่เป็นแบบนี้ สำหรับเจียงสื้อสื้อแล้ว อาจถูกเขาล่อลวงจนถึงแก่ชีวิตได้

เจียงสื้อสื้อปล่อยตัวเสี่ยวเป่า เอานิ้วจิ้มไปที่หน้าอกเขาพร้อมกล่าวว่า "ตอนนี้ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณเด็กกว่าเสี่ยวเป่าอีกนะ อ้อนคนอื่นขนาดนี้"

เดิมทีเธอแค่ล้อเล่นเท่านั้น ใครจะรู้ว่าจู่ๆ จิ้นเฟิงเฉินจะกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า "ผมกลัวเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคราวก่อน"

ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ เจียงสื้อสื้อก็ตัวแข็งค้างขึ้นมาทันที

รีบเข้าไปกอดเขาเอาไว้ พลางพูดอย่างอ่อนโยนว่า "วันนี้คุณไปจัดการธุระ เรื่องคืบหน้าไปถึงไหนแล้วคะ"

จิ้นเฟิงเฉินเพิ่มแรงกอดมากขึ้น กล่าวเสียงเบาๆ ว่า "ไม่ต้องห่วง ผมจะจัดการให้เรียบร้อย ไม่มีทางปล่อยให้ใครก็ตามมาทำร้ายคุณแน่"

เมื่อได้ยินคำสัญญาของเขา หัวใจของเจียงสื้อสื้อก็เต็มตื้นไปด้วยความอบอุ่นอย่างไม่อาจละเลยได้

พอได้เห็นผู้ชายที่รักลึกซึ้งและจริงใจอย่างนี้มาอยู่ตรงหน้า ข้างกายยังมีลูกชายที่น่ารักและรู้ความอีกคน เธอก็รู้สึกว่าชีวิตนี้ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

ทันใดนั้น จู่ๆ เสี่ยวเป่าก็ทิ้งพู่กันวาดภาพลง กล่าวด้วยท่าทางไม่พอใจว่า "แด๊ดดี้กับหม่ามี๊ใจร้าย พอพบหน้ากันก็ตัวติดกัน ไม่มีใครต้องการผมแล้ว

ที่จริงพวกพ่อต่างหากที่เป็นรักแท้ ผมมันก็แค่อุบัติเหตุ"

ถูกเขาพูดแบบนี้เข้า สองสามีภรรยาก็ทั้งอารมณ์ดีและขบขัน

จิ้นเฟิงเฉินกลับกล่าวว่า "เสี่ยวเป่า หนูโตขนาดนี้แล้ว ยังดูแลตัวเองไม่ได้อีกหรือ"

พอเสี่ยวเป่าได้ยินคำพูดนี้ ก็กล่าวอย่างฉุนเฉียวว่า "แด๊ดดี้ใจร้าย ผมจะวาดแด๊ดดี้เป็นตัวตลก"

เมื่อเห็นทั้งสองทะเลาะกัน เจียงสื้อสื้อก็ไม่ได้มีความสุขเช่นกัน

รีบตีไปที่จิ้นเฟิงเฉิน และกล่าวว่า "คนที่ตัวโตกว่า ยังจะไปถือสาเด็กอีก"

พวกเรายังต้องไประบายสีเป็นเพื่อนเสี่ยวเป่านะ ไม่อย่างนั้นเจ้าตัวเล็กจะโกรธเคืองขึ้นมาอีก"

เมื่อเห็นทั้งสองเดินเข้ามาด้วยกัน เสี่ยวเป่าก็เปลี่ยนจากความโกรธเป็นความดีใจแทน และอดพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า "ยังคงเป็นหม่ามี๊ที่ดีกว่า รักหม่ามี๊ที่สุดเลย"

หลังจากพูดจบ เขาก็จูบไปที่แก้มของเจียงสื้อสื้อหนึ่งครั้ง

เมื่อเห็นว่าลูกชายไกลห่างจากตัวเองขึ้นไปทุกที จิ้นเฟิงเฉินก็ไม่มีอะไรจะพูดขึ้นมาชั่วขณะ ถอนหายใจออกมา และจงใจพูดว่า "เสี่ยวเป่า ลูกไม่ต้องการเงินค่าขนมแล้วใช่ไหม"

พอได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเงินทองของตัวเอง แววตาของเสี่ยวเป่าก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว รีบเปลี่ยนคำพูดว่า "แด๊ดดี้ก็เป็นแด๊ดดี้ที่ดีที่สุดในโลกเช่นกัน"