บทที่ 427 ตีขาเธอให้หัก
ใบหน้าของเธอหลั่งเหงื่อเย็น เม็ดเหงื่อไหลลงมาตามหน้าผาก
"ฉันพูดแล้ว"
เมื่อเห็นเธอยอมคาย จื่อเฟิงถึงได้ปล่อยมือ
"ตอนนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาหาฉัน ฉันจำได้ว่าเธอแต่งตัวสวยมาก อายุราวๆ ยี่สิบกว่าปี เธอมอบรูปถ่ายใบหนึ่งให้กับฉัน"
เธอชะงักไปชั่วครู่ แล้วเอ่ยต่อว่า "บอกว่าต้องการให้คนที่ชื่อเจียงสื้อสื้อตาย และสัญญาว่าจะส่งฉันออกนอกประเทศหลังเสร็จเรื่อง พร้อมกับให้เงินก้อนโตจำนวนหนึ่งแก่ฉัน"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จิ้นเฟิงเฉินก็ขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนไหนกันที่มีความแค้นกับสื้อสื้อ?
ทันใดนั้น ใบหน้าของเจียงนวลนวลก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า จิ้นเฟิงเฉินผุดลุกขึ้นจากที่นั่ง สีหน้าอำมหิตดูน่ากลัว
"ส่งเธอให้ตำรวจ ฉันรู้แล้วว่าเป็นใคร"
นอกจากเจียงนวลนวลอยากจะให้สื้อสื้อถึงที่ตายแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็คิดไม่ออกว่าจะมีใครอีก
ประกอบกับตอนนี้หลานซื่อกรุ๊ปร้อนใจอยากจะควบรวมกิจการกับเจียงซื่อกรุ๊ป จึงจำเป็นต้องได้รับความเห็นชอบจากสื้อสื้อ
ขอเพียงสื้อสื้อไม่อยู่ มรดกก้อนนั้นก็จะตกเป็นของเจียงเจิ้นไปโดยปริยาย
ต้องบอกว่า เจียงนวลนวลดีดลูกคิดได้เก่งมาก
ก่อนจะออกไปจากห้องสอบปากคำ จิ้นเฟิงเฉินราวกับสิงโตเดือดดาล เขาชกไปที่กำแพงหนึ่งหมัด
ทุกคนที่ทำร้ายสื้อสื้อ เขาจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว
เผชิญหน้ากับจิ้นเฟิงเฉินที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมากะทันหัน หลายคนที่อยู่ในห้องนั้นต่างตกใจกันไปหมด
โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้น เธอรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายบนตัวของจิ้นเฟิงเฉิน
"ฉันบอกเรื่องทั้งหมดที่ฉันรู้แก่พวกคุณแล้ว พวกคุณอย่าฆ่าฉันเลยนะ……"
เสียงตะโกนโหวกเหวกของผู้หญิงไปยั่วโมโหจื่อเฟิงเข้า เธอจึงตบไปที่หน้าของหล่อนหนึ่งฉาด พูดอย่างเฉียบขาดว่า "รำคาญ! หุบปาก! "
"ระวังอย่าทำให้ถึงตายล่ะ ฉันไม่อยากเจอคดีฆาตกรรมเพราะคนแบบนี้"
เขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างเฉยเมยแวบหนึ่ง จากนั้นจิ้นเฟิงเฉินก็เดินจากไป
ก้าวแรกที่เขาเพิ่งเดินออกไป ก็มีเสียงกรีดร้องเหมือนหมูดังลอยตามหลังมา
หลังออกจากห้องสอบปากคำ จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้ตรงกลับบริษัท แต่มาที่สถานีตำรวจแทน เพื่อส่งหลักฐานให้ถึงมือตำรวจ
เมื่อเห็นว่าจิ้นเฟิงเฉินมาส่งด้วยตัวเอง ผู้อำนวยการ ก็รีบกระวีกระวาดออกมาต้อนรับ
หลังจากที่อธิบายไปพอสังเขป จิ้นเฟิงเฉินก็กลับมาที่บริษัท
เขานั่งอยู่ในห้องทำงาน ดวงตาดำมืด คิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นหลายวันมานี้อย่างละเอียด
จิ้นเฟิงเหราถูกทำร้ายก่อน จากนั้นสื้อสื้อก็ถูกคนเอามีดแทง แต่ละเรื่องล้วนแต่เป็นเรื่องอกสั่นขวัญหายทั้งนั้น
พวกคนใจดำอำมหิตเหล่านั้น ต่อไปจะพุ่งเป้าหมายไปที่เสี่ยวเป่าหรือเปล่า? นี่ก็ยังไม่อาจรู้ได้
เห็นทีเมื่อก่อนตัวเขาเองจะไม่ได้ปกป้องพวกเขามากพอ
กดโทรศัพท์ไปที่หมายเลขภายใน เพื่อเรียกกู้เนี่ยนเข้ามา โดยสั่งกำชับกับเขาว่า "ทางบ้านเดิมต้องส่งคนไปเพิ่มอีก นอกจากนี้ ข้างกายคุณหญิงกับคุณชายน้อยก็ให้เพิ่มคนไปอีกสักสองสามคนเหมือนกัน ให้คอยเฝ้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง"
พอกู้เนี่ยนได้รับคำสั่งก็รีบไปจัดการทันที
เวลานี้ ทางด้านเจียงนวลนวลพอได้ข่าว รู้ว่าตำรวจกำลังวางแผนจะมาจับเธอ เธอก็กลัวมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!