ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 452

บทที่ 452 คืนลูกให้ฉันหน่อย

เซิ่งจือเสี้ยครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง เข้าใจขึ้นมาทันที พยักหน้าพูดว่า"โอเค ฉันไปหาเธอ"

ในห้องของโรงแรม เจียงนวลนวลหัวเราะขึ้นมาอย่างดีใจ แต่ว่าในรอยยิ้มของเธอ ยังมีความโหดเหี้ยมอยู่บางส่วน

เจียงสื้อสื้อแข่งกับฉัน ฉันจะให้แกไม่มีวันพลิกร่างอีก

วันรุ่งขึ้น

จิ้นเฟิงเฉินขับรถส่งเจียงสื้อสื้อไปทำงาน สองคนไม่ได้เจอมาหลายวัน ไม่อยากแยกออกจากกัน

มาถึงใต้ตึกของเจียงซื่อกรุ๊ป จิ้นเฟิงเฉินยังคงไม่ยอมปล่อยเธอไป

ล่าช้าไปอีกหลายนาที เจียงสื้อสื้อถึงลงจากรถ ริมฝีปากของเธอยังแดงอยู่ วิ่งหนีเข้าไปในหน้าประตูบริษัท

จิ้นเฟิงเฉินในข้างหลัง รอจนกว่าร่างเงาของเธอหายไป ถึงสตาร์ทรถจากไป

เจียงสื้อสื้อเพิ่งถึงห้องทำงาน เสียงดิงดองดังขึ้นมา มีข้อความส่งมาในโทรศัพท์ เธอนึกว่าคือจิ้นเฟิงเฉิน จึงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา พึมพำอยู่ว่าเพิ่งด้วยแยกจากกัน ส่งข้อความมาทำอะไร แต่ในใจเต็มไปด้วยความหวาน

ข้อความไม่ได้ส่งมาจากจิ้นเฟิงเฉิน มาจากเป็นเบอร์แปลกหน้าอีกเบอร์หนึ่ง

"เรื่องที่เกี่ยวข้องกับเสี่ยวเป่า อยากรู้ไหม ตอนเที่ยงเจอกันที่ร้านกาแฟถนนฉางชิง"

เจียงสื้อสื้อดูไปหลายรอบ รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ตกลงใครส่งข้อความมาให้เธอ แล้วเรื่องของเสี่ยวเป่า จะเป็นเรื่องอะไร?

ต้องยอมรับว่า ข้อความนี้ได้กระตุ้นความสนใจของเจียงสื้อสื้อ เพราะว่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเสี่ยวเป่า เธอล้วนไม่อยากพลาด

พอถึงเวลา เจียงสื้อสื้อก็ไปร้านกาแฟที่ฝ่ายตรงข้ามกล่าวไว้

คนในร้านกาแฟค่อนข้างมาก เจียงสื้อสื้อมองอยู่ข้างนอกไปสักครู่หนึ่ง รู้สึกว่าทุกคนล้วนมีโอกาสส่งข้อความให้เธอ พิจารณาได้ไม่แน่วแน่ ก็เลยเดินเข้าไปโดยตรง

เธอเพิ่งเดินเข้าไป ก็สังเกตได้ทันทีว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ฝั่งซ้ายมือ มองเธออยู่ตลอด แม้กระทั่งตอนนี้สัมผัสกับสายตาของเธอ ผู้หญิงก็ไม่ได้หลบหลีก เจียงสื้อสื้อแน่ใจว่า คนที่นัดกับเธอ ก็คือผู้หญิงคนนี้!

เธอเดินไปโดยตรง ยังไม่ทันได้พูดอะไร แต่ผู้หญิงกลับลุกขึ้นมาทันที ทำให้เจียงสื้อสื้อตกใจมาก

"คุณ......"ยังพูดไม่จบ ผู้หญิงก็คุกเข่าลงมาต่อหน้าเธอ

เจียงสื้อสื้อตกใจมาก ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย ทำไมเธอก็คุกเข่าแล้วล่ะ

คนในร้านกาแฟมากขนาดนี้ เจียงสื้อสื้อกลัวว่าถูกคนอื่นพบเห็น จึงรีบไปประคองเธอ"สถานการณ์อะไรเนี่ย?"

ผู้หญิงมองไปที่เธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา"ขอร้องคะ คุณหญิงจิ้น โปรดคืนเสี่ยวเป่าและเฟิงเฉินให้ฉันหน่อย ขอร้องคะ"

เจียงสื้อสื้อนิ่งอึ้ง มือที่เอื้อมออกไปยังไม่ทันได้โดนผู้หญิงก็เก็บกลับมา

ผู้หญิงขอร้องอยู่ เจียงสื้อสื้อสับสนมาก ถามโดยจิตสำนึกว่า"คุณพูดอะไรอยู่?"

"ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณเป็นภรรยาของเฟิงเฉิน คุณมีสิทธิ์ปฏิเสธ แต่ฉันไม่มีวิธีอื่นแล้ว ฉันเป็นแม่ของเสี่ยวเป่า ฉันรักเฟิงเฉิน รักมากๆ คุณช่วยฉันหน่อย คืนครอบครัวที่ครบถ้วนให้เสี่ยวเป่าด้วย"ผู้หญิงไม่ได้สนใจคำพูดของเจียงสื้อสื้อ พูดไปเรื่อยๆ