ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 46

บทที่ 46 อย่าให้เธอถูกกลั่นแกล้งแม้แต่นิดเดียว

แต่คิดถึงแม่ของตัวเอง น้ำตาของเจียงสื้อสื้อก็ไหลออกมาไม่หยุด

ตอนนี้จะทำยังไง?

บอก จิ้นเฟิงเฉิน ให้เขาช่วยเหลือ?

แต่ว่าดธอพูดออกไปแล้วว่าจะตัดความสัมพันธ์กับเขา ยิ่งกว่านั้น เจียงเจิ้นทำอะไรกับแม่เธอจริงๆ ......

ตอนนี้ เซิ่นมู่ป๋ายกินข้าวจากด้านนอกกลับมาถึงโรงพยาบาล ก็เห็นหญิงสาวนั่งคุกเข่าอยู่หน้าประตู เขานิ่งอึ้งไปสักพัก นี่คือ เจียงสื้อสื้อนิ่ แถมเธอเหมือนกับกำลังร้องไห้

เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เซิ่นมู่ป๋าย ไม่ได้ทักทายและถามถึงสถานการณ์ แต่เดินเข้าไปในโรงพยาบาลอย่างเงียบๆ

เรื่องของจิ้นเฟิงเฉินและเจียงสื้อสื้อ ไม่กี่วันนี้ เซิ่นมู่ป๋ายได้ยินจากปาก จิ้นเฟิงเหราไม่น้อย

วันนี้ เจียงสื้อสื้อมาอยู่ที่โรงพยาบาล คงเพราะว่าแม่ของเธอล่ะสิ!

ถ้าหากเขาจำไม่ผิด แม่ของ เจียงสื้อสื้ออยู่ในแผนกสมอง คิดไป เซิ่นมู่ป๋ายก็มาถึงแผนกประชาสัมพันธ์และถามว่า “ผู้ป่วยของ203 วันนี้ร่างกายผิดปกติไหมครับ?”

พยาบาลฝึกหัดมองใบหน้าที่หล่อเหลาของ เซิ่นมู่ป๋ายก็นิ่งอึ้งไปสักพัก หลังจากได้สติกลับมาก็ตอบกลับว่า “ห๊า? คุณหมอเสิ่น คุณพูดถึง ฟางเสว่มั่น เธอสบายดีค่ะ แต่ว่าวันนี้ถูกญาติย้ายโรงพยาบาลไปแล้ว”

เซิ่นมู่ป๋ายได้ยินแบบนี้ ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“ย้ายโรงพยาบาล？”

พยาบาลฝึกหัดพยักหน้า พูดต่อว่า “ใช่ค่ะ! เมื่อกี้ลูกสาวของเธอมาก่อเรื่องไปรอบหนึ่ง บอกว่าแม่ของเธอมีเธอเป็นญาติคนเดียว เธอไม่เคยยินยอมให้ย้ายโรงพยาบาลเลย ให้โรงพยาบาลออกมาอธิบาย”

เซิ่นมู่ป๋ายขมวดคิ้วมากกว่าเดิม ปากบางเม้มและพูดว่า “หลังจากนั้นล่ะ?”

“คุณหมอหลี่ก็มาหาค่ะ บอกว่าเธอหาเรื่องอย่างไม่มีเหตุผลรบกวนผู้ป่วยท่านอื่น เลยเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมาไล่ออกจากโรงพยาบาลไป เรื่องเป็นยังไงต่อไปฉันก็ไม่รู้แล้วค่ะ”

“เอ่อ คุณหมอเสิ่น คุณอย่าเพิ่งไปนะคะ ให้เบอร์โทรศัพท์ฉันได้ไหมคะ ถ้ามีเรื่องอะไรฉันจะได้รายงานคุณ” พยาบาลฝึกหัดมองเขาอย่างลุ่มหลง

เซิ่นมู่ป๋ายไม่ได้ใส่ใจ ออกจากแผนกอย่างเย็นชา ต่อมาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหา จิ้นเฟิงเฉิน

ตอนนี้ จิ้นเฟิงเฉินเมื่อส่งพ่อแม่กลับบ้าน กำลังจะไปห้องสมุด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขารับสาย

“ฮัลโหล”

“เฟิงเฉิน แกลองทายว่าเมื่อกี้ฉันเจอใครในโรงพยาบาล?” หืม? จิ้นเฟิงเฉินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้น? เธอไปโรงพยาบาลทำไม?”

ป่วยเหรอ? เกิดเรื่องอะไร?

“แกอย่าเพิ่งรีบร้อน เจียงสื้อสื้อไม่เป็นอะไร แต่ว่าแม่ของเธอถูกคนอื่นย้ายโรงพยาบาลแล้ว สาวน้อยมาก่อเรื่องที่โรงพยาบาลไปหนึ่งรอบ ถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยไล่ออกไป”

จิ้นเฟิงเฉินยิ่งฟัง สีหน้าก็ยิ่งเย็นชา

“เมื่อกี้ฉันเพิ่งเห็นเธอร้องไห้อยู่หน้าประตูโรงพยาบาล เฮ้อ น่าสงสารจัง!”

พูดจบ จิ้นเฟิงเฉิน ก็วางวายไป ไม่พูดอะไรก็หยิบเสื้อคลุมและกุญแจรถออกจากบ้านไป

เซิ่นมู่ป๋ายถือโทรศัพท์อยู่ก็ยิ้มออกมา ปีศาจรักภรรยามาแล้ว ไม่มีเรื่องอะไรที่จัดการไม่ได้

……

เจียงสื้อสื้อร้องไห้อยู่หน้าประตูโรงพยาบาลสักพัก เธอเช็ดน้ำตาและลุกขึ้นมา ไม่ได้ เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เธอต้องเคลื่อนไหวบ้าง

คิดไป เจียงสื้อสื้อก็โทรไปแจ้งความ

แม่ถูก เจียงเจิ้นพาไปอย่างผิดกฎหมาย ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอ เจียงเจิ้นจะปัดความรับผิดชอบไม่ได้

แค่พึ่งตัวเองก็คงหาไม่เจอว่าแม่อยู่ที่ไหน ตอนนี้ทำได้แค่ทำให้เรื่องใหญ่ขึ้น