บทที่ 467 ปกป้องภรรยาสุดชีวิต
เที่ยงวันต่อมา จิ้นเฟิงเฉินพึ่งตื่น พบว่าบนโต๊ะได้มีซุปวางอยู่ ดูๆ แล้วเหมือนว่าเป็นซุปบำรุง
ไม่ต้องคิดเลย ต้องเป็นแม่จิ้นแน่ๆ ที่เป็นคนทำ
เป็นไปอย่างที่คิด เขาพึ่งเดินไปถึงข้างโต๊ะอาหาร แม่จิ้นได้ยิ้มแล้วเดินเข้ามา
“เฟิงเฉิน ซุปบนโต๊ะถ้วยนั้นลูกอย่าลืมดื่มล่ะ”
เดิมเขาอยากจะพูดว่าตนไม่ดื่ม แต่คิดๆ แล้วก็เป็นความหวังดีของแม่ สุดท้ายก็ไม่ได้ปฏิเสธ ก็ได้ฝืนดื่มลงไป
ถึงบริษัท จิ้นเฟิงเฉินพบว่าจื่อเฟิงได้รอเขาอยู่ตรงนั้นแล้ว
“มีอะไร?” จิ้นเฟิงเฉินถาม
จื่อเฟิงลังเลอยู่นาน ถึงได้พูดว่า “คุณชาย ฉันได้สืบเจอร่องรอยของเจียงนวลนวลมาได้เล็กน้อยค่ะ หวังว่าคุณจะให้โอกาสฉันอีกครั้ง”
ถึงแม้ว่าจื่อเฟิงได้มีความรู้สึกที่พิเศษให้จิ้นเฟิงเฉิน แต่เธอไม่ยอมใครคนอื่นมาดูถูกในความสามารถของตัวเอง แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นจิ้นเฟิงเฉินก็ตาม
“ก็ได้ เธอตามสืบต่อเถอะ ถ้าถูกจี้เฉินขัดขวาง เธอบอกฉันเลยก็พอ” จิ้นเฟิงเฉินได้พูดเรียบๆ
เล่ห์กลของจี้เฉินเขานั้นรู้ดี ตอนนี้เจียงนวลนวลยังอยู่กับจี้เฉิน อันตรายนั้นยังมีอยู่
เขาไม่อยากที่จะเสียคนมีฝีมือไปเพราะเรื่องนี้
“ค่ะ” จื่อเฟิงไม่ได้พูดอะไรต่อ ก็แค่ตอบคำเดียวแล้วก็ออกมา
ถึงแม้ว่าความจริงนั้นยังไม่ปรากฏออกมาทั้งหมด แต่สำหรับจิ้นเฟิงเฉินแล้ว การที่ได้รู้เยอะขนาดนี้มันก็พอแล้ว
ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำก็คือจัดการกับเรื่องที่ไม่เป็นจริงในโซเชียลไปทั้งหมด คืนความบริสุทธิ์ให้เจียงสื้อสื้อ
พอสั่งงานเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้กู้เนี่ยน เตรียมการทั้งหมดเรียบร้อยแล้วนั้น จิ้นเฟิงเฉินก็ได้จัดการแถลงข่าวเอง
จิ้นเฟิงเฉินได้เอาหลักฐานในมือเผยต่อสาธารณะ แล้วก็ได้บอกว่าผู้หญิงคนนั้น ก็เป็นแค่ตัวปลอบ ไม่ได้เป็นแม่แท้ๆ
การจัดแถลงข่าวนี้ในสายตาของทุกคนนั้นก็ได้แค่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ว่าหลักฐานที่จิ้นกรุ๊ปเอาออกมานั้นมันสมบูรณ์แบบมาก ไม่ให้โอกาสใครมาสงสัย
บวกกับผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ออกมาโวยวาย เพราะงั้นทุกคนก็ได้เห็นด้วยเงียบๆ ว่าคำพูดของจิ้นกรุ๊ปว่าเป็นความจริง
เรื่องนี้ไม่นานก็ได้ติดอันดับท๊อป ด้านล่างนั้นก็ได้เป็นคำพูดที่เห็นใจเจียงสื้อสื้อทั้งหมด
“ว้าย คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเรื่องนี้เป็นแบบนี้ เล่นเอาฉันไปแชร์โพสต์นั้นด้วย”
“ใช่ๆ เพื่อความไม่รอบคอบของฉันลงโทษตัวเองหนึ่งแก้ว คุณนายประธานขอโทษนะ”
“กินแตงต่อ แตงของวันนี้ฉันชอบมาก หวังว่าประธานกับคุณนายรักกันนานๆ และหวังว่าผู้หญิงคนนั้นจะออกมาอธิบายนะ”
เย็นของวันนี้ จิ้นเฟิงเฉินได้กลับบ้านแต่เช้า ไปอยู่เป็นเพื่อนเจียงสื้อสื้อ ดูข่าวบนเน็ตเป็นเพื่อนเธอ
จิ้นเฟิงเฉินได้กอดเอวของเธอเบาๆ ได้พูดข้างหูเธอว่า “เป็นไงครับ สบายใจขึ้นหรือยัง?”
เจียงสื้อสื้อพยักหน้า รู้สึกซาบซึ้ง ก็ได้พูดออกไปอยากอดไม่ได้ว่า “ที่จริงไม่ต้องทำให้มันใหญ่ขนาดนี้ก็ได้ ฉันไม่ผิดมันก็ไม่ผิด ขอแค่พวกคุณไม่ได้เข้าใจฉันผิดก็พอ”
พอได้ยินจิ้นเฟิงเฉินก็เลิกคิ้ว “ก็เพราะว่าการประกาศข่าวนั้นเป็นความเคลื่อนไหวขนาดใหญ่ ผมนั้นอยากจะให้คนทั้งโลกได้รู้ ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ”
“ไม่เพียงแค่นั้น คนที่พูดจารุนแรงพวกนั้น ก็ได้รับคำสั่งฟ้องของศาลแล้ว เชื่อว่าอีกไม่กี่วันก็มีคำตอบแล้ว คนพวกนี้จะได้รับโทษจากศาล คุณก็ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว”
การปกป้องของเขา ทำให้เจียงสื้อสื้อไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
เรื่องนี่คราวนี้ได้ดังติดต่อกันสองวัน จากนั้นความดังก็ได้ลดลงไปหมด ก็ทำให้ชาวเน็ตนั้นพากันตกใจ
เดิมคิดว่าแตงอันนี้ใหญ่มาก พอที่จะกินไปพักใหญ่
ใครจะคิดว่าวันต่อมา เพราะเรื่องอีกเรื่องจิ้นเฟิงเฉินก็ได้ดังอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!