บทที่474 แรงจูงใจทางบวกและทางลบ
ปรมาจารย์ในยุคของหลี่โห้เต๋อ นั้นเป็นตำนานที่มีอยู่ในหนังสือหรือในทีวีเท่านั้นและคนธรรมดาไม่สามารถเข้าถึงพวกเขาได้
ท่านอาจารย์ไม่มีความสนใจในสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ รวมถึงการเล่นอินเทอร์เน็ตด้วย อย่างไรก็ตามเขากลับเปิดบัญชีWeibo อย่างไม่น่าเชื่อ!
ชาวเน็ตคิดว่าเป็นบัญชีปลอมในตอนแรก แต่หลังจากได้เห็นการรับรองแล้วพวกเขาก็เชื่ออย่างสนิทใจ
หน้าแรกของอาจารย์หลี่ มีWeibo เพียงโพสต์เดียว: “คุณชายจิ้นเป็นศิษย์คนสุดท้ายของผม อีกอย่าง นี่คือผลงานในการฝึกฝนตามปกติของลูกศิษย์ผมคนนี้”
ตามมาด้วยภาพแบบเซ็ตเก้าภาพ
Weiboของอาจารย์หลี่ นั้นเหมือนบุคลิกของเขา คำพูดง่ายแต่ครอบคลุม ค่อนข้างเป็นหลักการ
เมื่อชาวเน็ตเปิดรูปดูได้แต่พากันตกตะลึง นี่ นี่มันเป็นผลงานของเด็กอายุห้าหกขวบอย่างนั้นเหรอ?
“แม่เจ้า ฉันคงเกิดมาเพื่อใช้กรรม คุณชายจิ้นได้โปรดรับคำขอโทษด้วย”
“สุดยอด ๆ ปลายพู่กันแบบนี้ แรงแบบนี้ ได้รางวัลยังว่าน้อยไป”
“อาจารย์หลี่ บอกว่านี่เป็นแค่ผลงานการฝึกซ้อม เหอ ๆ ความต่างของคนชักทำให้ฉันหมดหวังแล้วสิ พรสวรรค์ของเด็กนั้นน่ากลัวมาก”
ในตอนที่สื่อรายงานเกี่ยวกับการประกวดคัดลายมือไม่รู้ว่าทำไมงานของเสี่ยวเป่าจึงไม่ถูกถ่ายภาพ ดังนั้นชาวเน็ตจึงไม่รู้ว่างานที่ได้รางวัลนั้นเป็นอย่างไร แต่มีผลงานของเด็กคนอื่น บวกกับบัญชีที่ชอบปั่นตัดต่อภาพ บิดเบือนข่าวไปใหญ่โต ชาวเน็ตที่ไม่มีความสามารถในการแยกแยะจึงเป็นเหตุให้ชาวเน็ตมั่นใจได้ถึงขนาดนี้
ในเมื่อเขียนได้ดีขนาดนี้แล้วทำไมถึงไม่กล้าปล่อยมันช่างน่าสงสัยจริง ๆ
แต่ตอนนี้หลี่โห้เต๋อ หยิบผลงานของเสี่ยวเป่าในช่วงการฝึกฝนออกมาโชว์ ชาวเน็ตไม่ได้โง่ เปรียบเทียบดูก็สามารถมองออก
ถ้าแบบนี้ไม่ได้แชมป์ก็แปลกแล้ว
ชาวเน็ตตอนนี้ต่างโดนตบหน้าฉาดใหญ่ ก่อนหน้านี้ที่ด่าเขาไว้แย่แค่ไหน ตอนนี้ก็ต้องเสียใจเท่านั้น ยังมีชาวเน็ตบางคนไม่รู้ได้รูปที่เสี่ยวเป่าถูกสัมภาษณ์จากบนเวทีมาได้อย่างไร เด็กน้อยบอบบางยืนอยู่บนเวทีอย่างสุภาพเรียบร้อย เรียกว่าเป็นเทพบุตรตัวน้อยได้เลย
เมื่อต้องเผชิญกับใบหน้าที่ใสสะอาดและไร้เดียงสาเช่นนี้ชาวเน็ตก็ยิ่งรู้สึกผิดเด็กน้อยคนนี้อาจจะเป็นดาวดวงใหม่ในโลกการประดิษฐ์ตัวอักษรในอนาคตและพวกเขาก็ใช้ภาษาที่เลวร้ายเช่นนี้เพื่อโจมตีเขาพวกเขาก็เสียใจมาก
ชาวเน็ตต่างพากันลบความคิดเห็น จากนั้นก็มีการส่งบทความเพื่อสนับสนุนเสี่ยวเป่าและพวกเขาก็สร้างหัวข้อสุดยอดให้กับเขาด้วยมีรูปถ่ายของเสี่ยวเป่าในหัวข้อสุดยอดจำนวนหนึ่งและแฟน ๆ ก็เพิ่มขึ้น
ตอนนี้เองที่ทุกคนต่างคิดขึ้นได้ว่าคุณชายจิ้นที่ได้รางวัลมาเสียดิบดีแล้วทำไมจู่ ๆ ก็เกิดมีข่าวลือแพร่ออกมาได้เห็นได้ชัดว่ามีคนชักใยอยู่
คนที่ใส่ร้ายเขานั้นช่างร้ายกาจ กล้าให้ร้ายเด็กน้อยน่ารักของพวกเขา เรียกได้ว่าหาเรื่องตายจริง ๆ
ด้วยเหตุนี้ชาวเน็ตจึงหันปืนและเล็งไปที่บัญชีปลอมเป็นกลุ่มแรก ประสิทธิภาพในการต่อสู้ของพวกเขานั้นแข็งแกร่งมากและเมื่อมองดูบัญชีปลอมพวกนั้น ทั้งหมดต่างออกมาปกป้องเสี่ยวเป่า และที่ด่าคนอื่นก็ตกลงไปอยู่อันดับท้าย
เจียงสื้อสื้อนั่งอยู่ในห้องทำงานจิ้นเฟิงเฉิน เธอให้ความสนใจกับสถานการณ์บนอินเทอร์เน็ตและรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เปลี่ยนไปและคำต่อว่าเสี่ยวเป่าก็ลดน้อยลง
จิ้นเฟิงเฉินยืนโทรศัพท์อยู่ที่หน้าต่างบานยาว: “ท่านหลี่ ครั้งนี้ขอบคุณคุณมาก เอไว้ผมจะพาเสี่ยวเป่าไปขอบคุณคุณด้วยตัวเอง”
เมื่อวางสายจึงได้ยินเสียงของเจียงสื้อสื้อพูดขึ้น: “เฟิงเฉิน ดีนะที่เป็นท่านหลี่ ตอนนี้คนที่ต่อว่าเสี่ยวเป่าบนอินเทอร์เน็ตน้อยลงมากแล้ว ครั้งหน้าคุณไปหาเขาต้องหาของติดไม้ติดมือไปด้วย”
เธอเองก็คิดไม่ถึงว่าพอท่านหลี่ ออกมาพูดแล้วในโลกออนไลน์จะเปลี่ยนเร็วขนาดนั้น ถ้าไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าเสี่ยวเป่าจะต้องโดนถึงไหน
“อือ ได้” จิ้นเฟิงเฉินรับปากแล้วนั่งลงข้าง ๆ เธอ
เจียงสื้อสื้อหันไปมองเขา: “คุณคิดว่าใครเป็นคนก่อเรื่องครั้งนี้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!