ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 475

บทที่475 กำจัดให้สิ้นซาก

“ไม่ต้องเป็นห่วง จื่อเฟิงจะต้องจับตัวกลับมาให้เราได้แน่”

จิ้นเฟิงเฉินพูดแล้วกอดเจียงสื้อสื้อไว้ในอ้อมอกพร้อมพูดปลอบใจ

ถึงแม้จะรู้ดีถึงประสิทธิภาพการทำงานของจื่อเฟิง แต่สำหรับคนอย่างจื่อเฟิงแล้ว เจียงสื้อสื้อยังคงพูดไม่ได้ถึงความไว้วางใจ

ท้ายที่สุดแล้วเธอชอบทำตัวต่อหน้าอย่า ลับหลังอย่างซึ่งทำให้เธอไม่สามารถเห็นด้วยได้

“อือ”

เจียงสื้อสื้อเห็นด้วยเล็กน้อยก็หยุดพูด

ในเวลาเดียวกันที่ต่างประเทศ จี้เฉินมองไปที่เจียงนวลนวลด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและดวงตาของเขาก็เย็นชาราวกับว่าเขากำลังจะฆ่าหั่นศพเธอ

เจียงนวลนวลรู้ตัวว่าครั้งนี้เธอทำไม่สำเร็จ เธอจึงไม่กล้าพูดอะไรและนั่งเงียบ ๆ ตรงข้ามจี้เฉิน

“ประธานจี้ ผลที่ตามมาของเหตุการณ์นี้ทำให้อีกฝ่ายหมดความอดทนเล็กน้อย พวกเขาประกาศจะตามหาคนมา...แทนที่คุณ...”

ผู้ช่วยก้มหัวลงและบอกเรื่องราว เสียงของเขาสั่นสะท้านเพราะกลัวว่าจี้เฉินจะโกรธ

นาทีถัดมาก็เห็นจี้เฉินคว้าคอเขาไว้แน่นและถาม: “แกทำงานประสาอะไร? ทำไมไม่ปิดข่าวไว้ก่อน? ฉันจะคอยดูว่าจะมีไอ้สวะที่ไหนมาแทนที่ฉันได้! กล้าพอที่จะมานั่งเก้าอี้ของฉัน! หากข่าวภายในของบริษัทรั่วไหลออกไป อย่าหาว่าคนอย่างฉันจี้เฉินไม่เห็นแก่วันดี ๆ ในอดีต!”

ผู้ช่วยต้องวิ่งหนีอย่างรวดเร็วเหลือเพียงเจียงนวลนวลและจี้เฉินเท่านั้นที่อยู่ในห้อง

จี้เฉินยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานสูงจากพื้นจรดเพดานและจุดบุหรี่ เขาสูบมันอย่างรุนแรงและค่อย ๆ พ่นควันออกจากปากของเขา

ทันใดนั้นเขาก็หันกลับมาและมองไปที่เจียงนวลนวล

ดวงตาของจี้เฉินเฉียบคมเดินเข้าไปหาเธอทีละก้าว

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของจี้เฉิน เจียงนวลนวลก็ก้าวถอยหลังโดยสัญชาตญาณเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย: “ประธานจี้...คุณ...จะทำอะไร?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้จี้เฉินก็หัวเราะเยือกเย็น “ฉันจะทำอะไรงั้นเหรอ? คุณเจียงไม่รู้เหรอว่าความประมาทเพียงเล็กน้อยของคุณทำให้ผมสูญเสียทุกอย่าง? ตอนนี้ตลาดในประเทศถูกจิ้นเฟิงเฉินผูกขาดโดยสิ้นเชิง บริษัทก็ตกใจเช่นกันคุณคิดว่าผมยังจะชนะอะไรอีก? ครอบครัวผิดหวังกับผมเป็นอย่างมาก ผู้สมัครคนต่อไปจะไม่มีชื่อผม คุณพอใจกับผลของมันรึเปล่าล่ะ?”

จี้เฉินเข้ามาใกล้ เจียงนวลนวลทำได้เพียงถอยเข้ามุม

เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่พอใจของจี้เฉิน เจียงนวลนวลไม่รู้ว่าจะหักล้างอย่างไร

ทันใดนั้นจี้เฉินก็คว้าคอของเธอและพูดขู่: “เจียงนวลนวลฉันจะบอกเธอ ถ้าฉันล้มแล้วเธอเอาเรื่องของพวกเราไปโพนทะนาล่ะก็ ฉันจะให้เธอหายไปจากโลกนี้อย่างไร้ร่องรอย เธอเข้าใจไหม?”

เนื่องจากในช่วงที่ร่วมมือกับเจียงนวลนวล เจียงนวลนวลก็สังเกตเห็นบางอย่างเกี่ยวกับจี้เฉินเช่นกัน

และจี้เฉินก็รู้ถึงการกระทำของเจียงนวลนวลเช่นกัน

แต่เพราะเธอยังมีประโยชน์เขาจึงไม่ลงมือทำอะไรเธอ

ตอนนี้พวกเขาต่างไม่มีผลประโยชน์อะไรกันแล้วจึงไม่ต้องกลัวที่จะแล่เนื้อเถือหนังกัน

มือของจี้เฉินค่อย ๆ กระชับและเจียงนวลนวลยังคงดิ้นรน

“ประธาน...จี้ ฉันรับรอง...จะไม่มีอะไรเล็ดลอด...เพราะฉะนั้นไว้ชีวิต...ฉันเถอะ...”

เจียงนวลนวลร้องขอความเมตตา แต่จี้เฉินดูเหมือนจะไม่ได้ยินและยังคงจับแน่น

ความกระหายเลือดค่อย ๆ ปรากฏในดวงตาของเขาและเจียงนวลนวลรู้สึกหายใจไม่ออก

จนเจียงนวลนวลแทบจะหมดแรงดิ้นรน จี้เฉินจึงได้ปล่อยมือจากเธอ

หลังจากเธอล้มลงกับพื้นอย่างจัง จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดมือขึ้นมาเช็ดมือ

ประหนึ่งเพิ่งหยิบขยะสกปรกขึ้นมาชิ้นหนึ่ง

เจียงนวลนวลคุกเข่าลงสัมผัสกับอากาศบริสุทธิ์และหายใจไม่หยุด

เมื่อเห็นด้านหลังของจี้เฉิน เจียงนวลนวลก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเล็กน้อย

ชายคนนี้คือปีศาจ!

ในสายตาของจี้เฉิน เธอได้เห็นความตายจริงๆ

“เอาคนมาพาเธอออกไป อย่าให้ฉันเห็นเธออีก”

“ครับ ท่านประธาน!”