ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 480

บทที่480 เวลาตายของเธอมาถึงแล้ว

แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาในห้องอย่างอบอุ่นผ่านผ้าม่านและสะท้อนบนเตียงใหญ่ของโรงแรม

จื่อเฟิงกดศีรษะที่เจ็บปวดเล็กน้อยและมองไปที่ฉากตรงหน้าเธอ

เฟอร์นิเจอร์หรูหราผ้าม่านสีอบอุ่นและเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงถูกทิ้งไว้บนพื้น

ความทรงจำของวันวานยังกลับเข้ามาในใจของเธออย่างช้า ๆ

ตอนนั้นเธอได้รับข่าวเรื่องเจียงสื้อสื้อท้องแล้วโกรธเอามาก ๆ

ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงไปที่บาร์เพื่อดื่มให้เมา แต่ก็วิ่งเข้าไปหาจิ้นเฟิงเฉินโดยไม่คาดคิด...

ทันใดนั้นจื่อเฟิงก็หันกลับมา แต่เธอกลับเห็นใบหน้าของป๋ายหลี่ ทำให้ทั้งตกใจและตื่นตระหนก

ในตอนนี้เองป๋ายหลี่ก็ตื่นขึ้น เขาลุกขึ้นและใส่เสื้อผ้า

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเชิงขอโทษ: “เธอตื่นแล้วเหรอ? เรื่องเมื่อมันเลยเถิด แต่ฉัน...”

“ไม่ เมื่อคืนไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย!” ทันใดนั้นจื่อเฟิงก็ขัดจังหวะป๋ายหลี่

เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องรู้อยู่แล้วว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้น

สีหน้าของเธอไม่ดีนักและรีบหันหลังให้

เธอคว้าเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่ หลังจากดูแลเสื้อผ้าของเธอแล้ว เธอก็กลับมายืนตรงหน้าป๋ายหลี่

และพูดอย่างเคร่งขรึมอีกครั้ง “ทุกคนโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันจะไม่ขอให้นายรับผิดชอบ ฉันเองก็หวังว่านายจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดีที่สุดคืออยู่อย่างสันติซึ่งกันและกัน”

“แต่เธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วจะลบทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ไหม?

จื่อเฟิงเธอก็รู้ดีว่าคนที่อยู่ในใจเธอ ชาตินี้ทั้งชาติเขาไม่มีวันจะรักเธอหรอก!”

เมื่อจื่อเฟิงได้ยินสิ่งนี้ ก็หน้าซีดขาวในทันใด

เธอหันหน้าไปจ้องไปที่ป๋ายหลี่อย่างดุเดือดและพูดชัดทุกคำ: “ต่อให้ชาตินี้เป็นไปไม่ได้ ฉันก็ไม่มีวันเป็นเหมือนนาย อาศัยช่วงที่คนอื่นลำบากทำเรื่องแบบนี้!”

เมื่อคำพูดจบลง จื่อเฟิงก็มองไปที่ป๋ายหลี่อย่างไม่แยแสและจากไป

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของจื่อเฟิง ป๋ายหลี่รู้สึกเสียใจมาก

แม้ว่าเธอจะมีความสัมพันธ์กับตัวเอง แต่เธอก็ยังไม่สามารถปล่อยความหลงใหลในใจได้

แต่ว่าจะทำยังไงได้ล่ะ? ต่อให้หัวใจต้องถูกกรีดซ้ำ ป๋ายหลี่ก็ได้แต่ทนรับมันเงียบ ๆ

จื่อเฟิงออกมาจากโรงแรมเพื่อเรียกแท็กซี่

การออกไปดื่มทั้งคืนไม่ได้ช่วยบรรเทาความวิตกกังวลของจื่อเฟิงและแม้กระทั่งกลับทำให้บางเรื่องก็แย่ลง

มีสิทธิ์อะไร! เจียงสื้อสื้อจีงได้มีสิทธิ์ครอบครองหัวใจของจิ้นเฟิงเฉินผู้ชายที่ดีแบบนั้น แต่ตัวเองกลับคู่ควรแค่กับคนอย่างป๋ายหลี่?

เธอไม่ดีตรงไหน? หรือว่าตัวเองดีไม่พอที่จะเคียงข้างเขา?

ยิ่งเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไร หัวใจของจื่อเฟิงก็ยิ่งบิดเบี้ยวและเคียดแค้น

ความคิดค่อยๆก่อตัวขึ้นในใจของจื่อเฟิง

จะเก็บลูกในท้องของเจียงสื้อสื้อไว้ไม่ได้อีกต่อไป!

ถ้าหากปล่อยให้เธอคลอดลูกคนที่สองของจิ้นเฟิงเฉิน ตนเองคงไม่เหลือโอกาสอะไรอีกแล้ว

เธอจะต้องคิดหาทางให้เจียงสื้อสื้อแท้งลูกระหว่างตั้งครรภ์ให้ได้!

ทันใดนั้นเอง จื่อเฟิงก็ดูเหมือนกับปีศาจร้าย

คิดจะกำจัดลูกที่อยู่ในท้องของเจียงสื้อสื้อแต่ไม่สามารถที่จะลงมือเองได้

หากว่าจิ้นเฟิงเฉินเกิดรู้เรื่องในภายหลังผลจะตามมาจะต้องหนักหน่วงเป็นแน่

หลังจากจิ่งเฟิงใช้ความคิด ในที่สุดก็หาตัวเลือกที่เหมาะสมได้แล้ว

เสิ่นซูหลัน

เสิ่นซูหลันเกลียดเจียงสื้อสื้อมาตลอด จื่อเฟิงรู้เรื่องนี้ดี

ตลอดหลายปีที่เจียงสื้อสื้อกดหัวเจียงนวลนวล เหตุเพราะเจียงสื้อสื้อทำให้เจียงนวลนวลต้องหนีไปอยู่ต่างประเทศ