ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 541

บทที่ 541 แสงสว่างของฉันไม่อยู่แล้ว

มีไฟดวงหนึ่งสว่างอยู่ด้านหน้า เหมือนเป็นความหวังสุดท้าย เคลื่อนไหวไปมาท่ามกลางความมืด

การค้นหาไม่ได้หยุดลงเลย

จิ้นเฟิงเฉินไม่พูด ไม่มีใครกล้าหยุด

เรือส่ายไปมา แต่ไม่มีอะไรทำให้สีหน้าหม่นหมองจิ้นเฟิงเฉินเปลี่ยนได้เลย

ทั้งวัน เขายืนอยู่ตรงนั้นไม่กินไม่ดื่มอะไรเลย มองไปที่ท้องทะเลอย่างหน้านิ่ง

ดูสภาพเขาแบบนี้ จิ้นเฟิงเหราก็รู้สึกเป็นห่วง

ดึงแขนเสื้อเขา ถามอย่างเป็นห่วง “พี่ พี่ยืนทั้งวันแล้ว พักก่อนเถอะ ดื่มน้ำสักคำก็ยังดี แบบนี้ร่างกายรับไม่ไหวนะ”

ไม่มีเสียงตอบกลับ จิ้นเฟิงเหรายืนอยู่ที่เดิม สายตามองไปข้างหน้า

หลายครั้งจิ้นเฟิงเหราคิดว่าเขาจะกระโดดตามลงไป แต่เขาก็ยังยืนอยู่ตรงนั้นดีๆ ทำให้เขาต้องคอยกังวล

เขารู้ เพราะยังไม่ได้เห็นศพของเจียงสื้อสื้อ

แต่พอกลางคืน จิ้นเฟิงเหราเริ่มทนไม่ไหว เอาน้ำมาแล้วยื่นให้เขา

จิ้นเฟิงเฉินไม่รับ ยืนไม่ขยับเหมือนศพ ไม่มีอาการตอบรับแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่หันมามองเขา

อาการจะเป็นจะตายแบบนี้ก็ทำให้จิ้นเฟิงเหรารู้สึกหดหู่

“พี่ไม่พักแบบนี้ ก็น่าจะให้คนอื่นพักบ้าง พวกเขาค้นหากันมาทั้งวันแล้ว ต้องการพักเติมพลังแล้ว”

เขาถอนหายใจ หันไปมองหน่วยงานค้นหาที่ดูเหนื่อยล้า

ได้ยินแบบนี้แล้วจิ้นเฟิงเฉินก็ขยับเปลือกตา มีอาหารตอบสนอง

ขยับตัว เดินไปข้างหน้า

“พักก่อน พรุ่งนี้ค่อยเปลี่ยนกะกันค้นหาใหม่” เขาพูดด้วยเสียงแหบ สายตาหดหู่ไร้แวว

พูดจบ ทุกคนต่างก็โล่งใจ ล้มนั่งลงไปกับพื้นเพื่อพักผ่อน

แต่จิ้นเฟิงเฉินกลับไม่ได้หยุด เขาเดินเข้าไป พับแขนเสื้อไปรับงานค้นหาต่อ

ครั้งแล้วครั้งเล่า มือดึงจนแดงก่ำแต่กลับไม่มีความรู้สึกเจ็บแม้แต่น้อย.....

เขาไม่มีสิทธิ์ให้คนอื่นทำงานตลอด แต่เขาไม่มีวันปล่อยโอกาสและเวลาที่จะช่วยเหลือเจียงสื้อสื้อเด็ดขาด

ถ้าหาก เวลาที่พวกเขาจอดเรือพักผ่อน แต่กลับสวนทางกับเจียงสื้อสื้อไป?

ไม่ว่าแม้แต่นาทีเดียว ก็เป็นโอกาสที่เจียงสื้อสื้อจะมีชีวิตเพิ่มอีกหนึ่งนาที

เมื่อจิ้นเฟิงเหราเห็น ก็ต้องถอนหายใจอย่างแรง

เขาไม่ได้ห้ามจิ้นเฟิงเฉิน และไม่มีวันห้ามความดื้อรั้นและหนักแน่นอย่างเขาได้

เพราะเห็นการกระทำของจิ้นเฟิงเฉินแล้ว กลุ่งค้นหาก็ไม่ได้หยุดพักนาน ก็รีบลุกขึ้นมาค้นหาต่อ......

การค้นหาไม่หยุดไม่หย่อน การทำงานอย่างหนักทำให้ดึงดูดความสนใจของสื่อ

หน่วยงานค้นหาออกทะเลค้นหาคน เรื่องนี้ทำให้เกิดความสนใจเป็นอย่างมาก การค้นหาใหญ่โตแบบนี้ สื่อมากมายต่างพากันรายงานข่าว

แต่เพราะตระกูลจิ้นปิดข่าวได้ดี สื่อก็ยังไม่สามารถเข้าไปทำข่าวอย่างใกล้ชิดได้

สุดท้ายมีสื่อนำนักหนึ่งได้เบาะแสมา เขียนว่าเป็นการลักพาตัวหญิงตั้งครรภ์คนหนึ่ง ถูกโยนลงทะเล

หนึ่งศพสองชีวิต คนในครอบครัวต่างก็ช่วยกันหาศพด้วยความเศร้าโศก

ทันใดนั้น ก็ได้รับความเห็นใจจากผู้คน

ผู้คนต่างช่วยกันรวมกลุ่มในอินเทอร์เน็ตเพื่อช่วยค้นหา

มีชาวเน็ตบอกว่า บ้านอยู่ใกล้ทะเล พรุ่งนี้เช้าไปจะเข้าไปช่วยเหลือการค้นหา.....

แต่ว่า ทุกอย่างก็เหมือนสูญเปล่า

ติดกันหลายวัน จิ้นเฟิงเฉินยืนอยู่หัวเรือตลอด ไม่กินไม่นอนไม่พัก สายตามองไปที่กลางทะเล

เพราะในใจเขาคิดตลอดว่า สื้อสื้อยังรอเขาอยู่ เขาจะไม่เสียเวลาแม้แต่นาทีเดียว

ท่ามกลางคลื่นลม ใบหน้าของจิ้นเฟิงเฉินเริ่มแตกร้าวเพราะลมพัด จนเป็นรอยแดง