ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 710

บทที่ 710 ล้วนไม่ดีสักนิด

พูดอยู่เจียงสื้อสื้อหยุดชะงักหนึ่งที รีบพูดอีกว่า “แต่ว่า อยู่โรงพยาบาลจนทำให้ฉันมีความเบื่อเซ็งเล็กน้อยจริงๆ”

พูดจบ เจียงสื้อสื้อก็ทำลักษณะที่เหมือนดั่งผู้ถูกทำร้ายน้อยเนื้อต่ำใจเหลือเกิน

สีหน้าน้อยของเธอถูกจิ้นเฟิงเฉินมองอยู่กับตา เพียงรู้สึกว่าเธอน่ารักเหลือเกิน

จากนั้นเทน้ำอย่างเอาใจแก้วหนึ่ง คิดว่าจะป้อนให้เธอดื่ม กลับถูกเจียงสื้อสื้อหลบหนีเลย

มือของเธอไม่ทันระวังโดนที่บาดแผลของจิ้นเฟิงเฉิน ทำให้จิ้นเฟิงเฉินกลับสูดลมหายใจลึกๆหนึ่งที

ได้ยินเสียง เจียงสื้อสื้อรีบเก็บมือกลับมา มองเห็นสีหน้าของจิ้นเฟิงเฉินไม่ค่อยดี ถามอย่างเป็นห่วงว่า “ฉันทำให้คุณเจ็บแล้วใช่ไหม ตัวคุณเองมีบาดแผลหรือ?”

จิ้นเฟิงเฉินยิ้มอยู่ส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก “ผมไม่ได้เป็นอะไร เพียงแค่บาดแผลเล็กน้อย”

แม้ว่าลักษณะท่าทีที่จิ้นเฟิงเฉินเหมือนไม่แคร์ แต่เจียงสื้อสื้อสามารถสัมผัสถึง เรื่องย่อมไม่เหมือนดั่งที่เขาพูดง่ายแบบนั้นอย่างแน่นอน

แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ถามมาก ในเมื่อเขาไม่อยากพูด เธอก็จะไม่บีบบังคับเช่นกัน แต่ใจยังคงมีความเป็นห่วงเล็กน้อย

สิบนาทีต่อจากนี้ ทั้งสองคนล้วนไม่พูด มีเพียงแค่เสียงการกินแอปเปิ้ลของเจียงสื้อสื้อดังก้องอยู่ในห้อง

ในห้องที่ขนาดใหญ่มีเพียงเสียงของเจียงสื้อสื้อคนเดียว ในทันทีนั้นเธอก็ไม่รู้จะทำยังไงเล็กน้อย

แต่ว่าวินาทีถัดมา ทั้งสองคนก็เอ่ยปากพร้อมกันอีก

“คุณ......”

“ใช่แล้ว......”

จิ้นเฟิงเฉินเห็นสภาพหยิบกระดาษทิชชูที่อยู่ข้างๆขึ้นมา ช่วยเธอเช็ดรอยเปื้อนที่อยู่มุมปากหนึ่งที “คุณพูดก่อน”

ถูกความรู้สึกอ่อนโยนที่อยู่นัยน์ตาเขาดึงดูด เจียงสื้อสื้อเงยหน้าขึ้นจ้องมองเขามาโดยตลอดโดยไม่รู้ตัว

จิ้นเฟิงเฉินก็ไม่หลบด้วย จ้องมองเธอกลับอย่างตรงๆ

ช่องว่างกับเวลาเหมือนดั่งเงียบสงัดอยู่ในวินาทีนี้ ผ่านตา หัวใจของคนทั้งสองผสานกันในชั่วพริบตานี้

แต่มักจะมีคนโผล่ออกมาตีแตกเวลาที่หวานชื่นนี้

เสียงของพยาบาลเปิดประตูดึงความคิดของเจียงสื้อสื้อกลับมา มองเห็นใบหน้าหล่อของจิ้นเฟิงเฉินใบหนึ่งก็อยู่ในต่อหน้าของตนเอง เธอแทบอยากจะหารอยแตกสักอันบุกเข้าไปโดยตรง

ช่างละอายเหลือเกินจริงๆ คิดไม่ถึงจะมองจนลุ่มหลงไป

มองเห็นลักษณะขวยเขินของเธอ จิ้นเฟิงเฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะนิสัยของเธอนี้ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่สักนิด

พยาบาลที่อยู่ข้างๆเห็นปฏิสัมพันธ์ของคนทั้งสองใจเกิดความสงสัยงงงวย

คุณเจียงคนนี้ไม่ใช่มีคู่หมั้นแล้วหรือ? ทำไมตอนนี้ก็ยังมีผู้ชายอีกคนหนึ่งโผล่ออกมาล่ะ? หรือว่าเธอนอกใจแล้ว?

แต่ว่าคำพูดนี้เธอไม่กล้าถามออกจากปาก เธอเพียงแค่พยาบาลเล็กๆคนหนึ่ง มีเรื่องน้อยดีกว่ามีเรื่องมาก

พยาบาลน้อยคนนี้เป็นคนที่มาใหม่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ ย่อมไม่รู้ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองอยู่ดี

ตอนที่เธอเห็นใบหน้าของจิ้นเฟิงเฉิน อดไม่ไหวที่จะเกิดการบ้าผู้ชายหล่อๆขึ้นมา หน้าตาที่เหมือนดั่งมีดแกะสลัก รวมกับแรงพลังแข็งแกร่งที่เป็นธรรมชาติโดยสิ้นเชิงกระจายออกมาจากบนกาย ทั้งหมดที่เป็นผู้ชายสมบูรณ์ดีเลิศสมบูรณ์แบบที่อยู่ในละครทีวีจึงจะมี

จิ้นเฟิงเฉินสังเกตเห็นสายตาที่ร้อนวูบของพยาบาลน้อย มีความไม่พอใจเล็กน้อย เสียงเย็นชาไต่ถามว่า “ไม่ใช่บอกว่าจะตรวจเช็คหรือ? ทำไมยังไม่เริ่มล่ะ?”

ตอนที่พูดคำนี้ จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้เก็บแรงพลังที่อยู่บนกาย

คุกคามบีบบังคับกดขี่ที่รุนแรงทำให้พยาบาลน้อยในทันทีนั้นลืมว่าตนเองควรทำอะไรแล้ว

แต่เธอมีปฏิกิริยากลับมาอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าที่จะลังเลอีก

เพียงแค่ใช้ห้านาทีก็ทำการตรวจทั้งหมดให้กับเจียงสื้อสื้อเสร็จแล้ว ต่อจากนี้เธอออกจากห้องผู้ป่วย เหมือนดั่งหนีหัวซุกหัวซุน

ออกจากห้องผู้ป่วยแล้ว พยาบาลน้อยยังลูบหัวใจของตนเองโดยตลอด หอบอย่างรุนแรงอยู่