ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 737

บทที่ 737 การเปลี่ยนแปลงของใจคน

ทางด้านจิ้นเฟิงเฉิน ไม่นานก็เห็นข่าวการแถลงข่าวที่จัดขึ้นโดยฝู้จิงเหวิน

ได้ยินฝู้จิงเหวินบอกว่าเครื่องหมายการค้าไม่สอดคล้องกัน

ในดวงตาสีดำมีสายตาเคร่งขรึมเด็ดขาด

ฉับพลัน สังเหตุเห็นถึงความผิดปกติบางอย่าง

ให้กู้เนี่ยนไปเรียกผู้จัดการการเชื่อมต่อมาในทันที

ชั่วประเดี๋ยวเดียว กู้เนี่ยนก็วิ่งหอบๆเข้ามารายงาน

“ประธาน ก่อนหน้านี้มิรันดีที่รับผิดชอบการเชื่อมต่อ ทิ้งใบลาออกไว้แล้วก็หายไปแล้ว ผมถามคนของบริษัท บอกว่าเดิมที่วันนี้เขาไม่มาทำงานแล้ว และก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหนแล้ว”

ได้ยินดังนั้น จิ้นเฟิงเฉินกำหมัดแน่น เส้นเลือดบนแขนบางครั้งก็เห็นได้ชัดบางครั้งก็เห็นลางๆ

สีหน้าเยือกเย็น หมัดของจิ้นเฟิงเฉินทุบลงไปที่โต๊ะทำงานอย่างโหดเหี้ยม สั่งด้วยน้ำเสียงเย็นๆ “เรื่องไวน์ เป็นไปได้มากว่าเป็นเขาที่เป็นคนวางแผน นายให้คนตามไปหามา ต้องนำเอากลับมาให้ได้!”

“ครับ”

กู้เนี่ยนก็รู้ความเรื่องเร่งด่วน ออกไปจัดการอย่างด่วนโดยไม่ได้หยุด

ตามการเปลี่ยนแปลงไปของเวลา ท้องฟ้าเข้มขึ้น คำวิจารณ์บนอินเทอร์เน็ตกลับไม่ได้หายไป เหตุการณ์กลับยิ่งเลวร้ายขึ้น

ทางด้านJSกรุ๊ป บรรยากาศแข็งทื่ออย่างถึงที่สุด

พนักงานส่วนใหญ่เลือกที่จะอยู่ รอฟังคำสั่งของจิ้นเฟิงเฉินตลอดเวลา

ความเงียบในอากาศตามการมาถึงของกู้เนี่ยน ถูกทำลายแล้ว

กู้เนี่ยนมุ่งไปที่ห้องทำงานอย่างรีบร้อน “ประธานครับ หาเจอแล้ว แต่ว่ามิรันดีหนีออกนอกประเทศไปแล้ว เขาจองตั๋วแต่เช้า ตอนนี้เดาว่าน่าจะถึงต่างประเทศแล้วครับ”

ใจของจิ้นเฟิงเฉินกระตุก สีหน้าอึมครึม

จ้องมองไปที่ท้องฟ้าสีเข้มด้านนอก ในใจรู้สึกโมโหขึ้นมา

“เหอะ”

เขายิ้มเย็น กำมือแน่นจนมีเสียงดังออกมา

วางแผนหนีไว้ล่วงหน้า

มิรันดีเป็นคนทำอย่างไม่ต้องสงสัย แต่มือที่อยู่เบื้องหลังเป็นคนอื่น

นี่มีคนวางแผนไว้ให้พวกเขา

เห็นจิ้นเฟิงเฉินแสดงสีหน้าเคร่งเครียดมากยิ่งขึ้น สีหน้าของกู้เนี่ยนก็เคร่งขรึมมาก ถามอย่างกังวลใจ “ประธาน งั้นพวกเราจะทำยังไงกันต่อไปครับ?”

จับตัวการทำไม่ได้ เรื่องนี้บริษัทจำเป็นต้องออกหน้าไปจัดการ

บรรยากาศเงียบสนิทในชั่วพริบตาเดียว

แผ่นหลังของจิ้นเฟิงเฉินดูเหมือนแบกภาระไว้อย

หลังจากนั้นครู่เดียว เขาพูดอยากเด็ดขาด “ให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์แถลงการณ์ เขียนจดหมายขอโทษ ความเสียหายครั้งนี้บริษัทเราจะชดเชยให้ทั้งหมด ส่วนทางผู้เคราะห์ร้ายก็ไปปลอบขวัญสักหน่อย”

พอเสียงเยือกเย็นสิ้นสุดลง กู้เนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

เขาพยักหน้าลงเล็กน้อย

การทำแบบนี้ถึงแม้จะไม่ทำให้คำวิจารณ์ของมวลชนสงบลง แต่ถ้าไม่ทำอะไรเลย ก็จะถูกกดทับจากคำวิจารณ์ของประชาชน

เงียบมาหลายชั่วโมง ถ้ายังไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป อาจก่อให้เกิดผลกระทบที่ร้ายแรงกว่า

เห็นท่าทีของฝู้จิงเหวิน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าต้องการที่จะเอาหม้อน้ำมาสาดใส่บนตัวของพวกเขา

กู้เนี่ยนมองจิ้นเฟิงเฉิน พูดอย่างกังวล “ประธาน แล้วการร่วมมือกับทางบริษัทของคุณหญิงหล่ะครับ ทำยังไง? คุณหญิงจะได้รับผลกระทบ”

จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้ตอบรับคำพูดของเขา ในดวงตาสะท้อนความมืด เขาเม้มปากแน่น ไม่ปริปากพูดสักคำ

ผ่านไปนานมาก เขาไม่เปล่งเสียงให้กู้เนี่ยนไปแถลงการณ์ก่อน

ตัวเองก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ มือสองข้างปิดหน้า

ท่ามกลางแสงสียามราตรี คิ้วขมุกขมัวเล็กน้อย

เรื่องที่กู้เนี่ยนคิดได้ เขาก็คิดได้เองโดยธรรมชาติ

เรื่องนี้ผ่านการคิดเตรียมการมาทั้งคืน ทางด้านเจียงสื้อสื้ออย่างช้าที่สุดพรุ่งนี้ก็ต้องทำการตัดสินใจ

วันต่อมา ท้องฟ้าค่อยๆปรากฏแสงสว่างเหมือนท้องปลาออกมา เจียงสื้อสื้อก็ตื่นนอน