ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 751

บทที่ 751 จะไม่เสียคุณไปอีกแล้ว

เจียงสื้อสื้ออดไม่ได้ที่จะคิดถึงอนาคตตัวเองขึ้นมาทันที และคิดว่าตัวเองอาจจะตาย หัวใจก็รู้สึกเจ็บจนหายใจไม่ออก

ถ้าตัวเองไม่อยู่แล้ว ต่อไปเถียนเถียนจะทำอย่างไร………

พอคิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาของเจียงสื้อสื้อก็ไม่อาจจะหยุดไหลได้แล้ว น้ำตาเท่าเม็ดถั่วไหลอาบแก้ม

หยดลงบนผ้าห่ม แผ่เป็นวงกว้าง

เป็นจังหวะที่จิ้นเฟิงเฉินถือแก้วนมเดินมาถึงหน้าประตูห้องพอดี

คลับคล้ายกับได้ยินเสียงสะอื้นไห้เสียใจในห้อง ขมวดคิ้ว ผลักประตูออกแล้วเดินเข้าไป

แสงจากพระจันทร์ทำให้มองเห็นสภาพเจียงสื้อสื้อร้องไห้น้ำตาไหลพราก ทันใดนั้นหัวใจของเขารู้สึกเจ็บจี๊ด

คิดว่าเธอไม่สบายตรงไหน รีบโอบกอดไว้ในอ้อมกอด ถามอย่างเป็นห่วง “ สื้อสื้อ เป็นอะไรหรือ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ”

เมื่อเห็นจิ้นเฟิงเฉิน สื้อสื้ออึ้งไปเล็กน้อย สูดลมหายใจเข้าแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ “ ไม่มี……..”

“ แล้วทำไมถึงร้องไห้ล่ะ ” จิ้นเฟิงเฉินถามอย่างสงสาร

ค่ำคืนที่ความมืดมิดมาเยือน ในใจเจียงสื้อสื้อยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น

เธอจับชายเสื้อจิ้นเฟิงเฉินไว้แน่นๆ “ฉันแค่กลัว……….กลัวว่าจะตายไป………”

จิ้นเฟิงเฉินกอดเธอไว้ รู้สึกได้ถึงร่างกายสั่นเทาของเธอ ทำให้ปวดใจนัก ใช้มือใหญ่จับใบหน้าเธอเบาๆและช่วยเช็กคราบน้ำตาบนแก้มให้หมดไป

ใต้แสงจันทร์ อารมณ์ของเจียงสื้อสื้อช่างทำให้คนรู้สึกสงสารจับใจ

มองดูน้ำตาไหลอาบแก้มเธอ หัวใจจิ้นเฟิงเฉินราวกับถูกฉีกให้ขาดเป็นเสี่ยงๆ

จิ้นเฟิงเฉินโอบคนในอ้อมกอดแน่นขึ้น แล้วปลอบว่า “ อย่าร้อง ยังมีผมอยู่นะ ”

พูดไปพร้อมกับโน้มตัวลงไปจูบเช็กน้ำตาให้เจียงสื้อสื้ออย่างรักและสงสาร

พฤติกรรมกะทันหันทำให้เจียงสื้อสื้อหยุดร้องไห้และนิ้วมือที่แข็งทื่อบิดที่ชายเสื้อจิ้นเฟิงเฉินไว้

รู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมาทันที

ท่าทางลูบไล้อย่างรักและสงสารของผู้ชายทำให้หัวใจเธอเต้นตุ้มๆต่อมๆ

กลิ่นฮอร์โมนผู้ชายพุ่งเตะปลายจมูก ลมหายใจเยื่อกเย็นโอบล้อมเธอไว้

สัมผัสได้ถึงร่างกายแข็งทื่อของเธอ จิ้นเฟิงเฉินก็กอดคนในอ้อมกอดแน่นขึ้น แล้วลูบไล้แผ่นหลังเธอเบาๆ

ริมฝีปากที่เย็นเล็กน้อยค่อยๆไล้ลงไปตามคราบน้ำตา จูบไล่ช้าๆทีละนิ้วๆจนเข้าใกล้ริมฝีปากของเจียงสื้อสื้อ

ระยะห่างของทั้งสองก็ย่นเข้าใกล้ จนทำให้เจียงสื้อสื้อสามารถได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นได้อย่างชัดเจน

หัวใจสั่นหวิว เธอหลับตาลง ท่าทางที่คิดอยากจะขัดขืนก็หยุดลง

วินาทีต่อมา ริมฝีปากอบอุ่นของจิ้นเฟิงเฉินก็ทาบทับลงบนริมฝีปากขาวซีดเซียว

ปลายนิ้วลูบไล้ไปที่แก้มของเธอ เสียวสะท้านซ่าซ่าน……………

ความรู้สึกนี้เจียงสื้อสื้อไม่เคยมีมาก่อน

เห็นเธอครึ้ม จิ้นเฟิงเฉินก็เม้นจูบหนักเข้าไปอีก

ผ่านไปสักพัก ถูกเขาจูบจนอารมณ์เจียงสื้อสื้อแตกกระเจิง และร่างกายก็เริ่มอ่อนระทวย

เธอคลานออกมาเบาๆ “จิ้นเฟิงเฉิน……อย่า……….”

เสียงนั้นทำให้จิ้นเฟิงเฉินดึงสติกลับมา เห็นสีหน้าแดงก่ำของเธอ จิ้นเฟิงเฉินเกือบควบคุมความต้องการทางอารมณ์ของตัวเองไว้ไม่ได้

กอดเธอไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง พูดเสียงแหบ “สื้อสื้อ คุณจำไว้นะ ไม่ว่าเวลาไหนผมก็จะอยู่เคียงข้างคุณ ต่อไปห้ามพูดคำว่าตายไม่ตาย ผมไม่ปล่อยให้คุณตายแน่นอน

ขอเพียงแค่ผมยังอยู่ ถึงยมทูตจะมาแย่งคนกับผม ผมก็จะแย่งคุณกลับมาจากมือเขาให้ได้ ”