ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 852

บทที่ 852 ที่แท้ก็พ่อหนุ่มนี่เอง

สิ้นเสียงเจียงสื้อสื้อ ห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

ไม่มีใครรู้จักลูกสาวดีไปกว่าพ่อ

ฟางเสว่มั่นมีนิสัยปากแข็ง ตอนเธอยังเป็นเด็กไม่ว่าจะเจอกับความล้มเหลวใดๆก็ไม่เคยบอกเขา

แต่เลือกที่จะทำความเข้าใจกับมันด้วยตัวเองและมุ่งมั่นที่จะทำให้ดีขึ้นในครั้งต่อไป

แต่เหตุการณ์สำคัญในชีวิต หากตัดสินใจผิดก็ถือว่าผิดพลาดไปแล้วจริงๆ

เขาไม่รู้เลยว่าหลายปีที่ผ่านมาฟางเสว่มั่นใช้ชีวิตผ่านมาด้วยตัวคนเดียวได้อย่างไร

เธอคือลูกสาวที่เขารักที่สุดเลยนะ...

ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะทุกข์ใจแค่ไหน

ผ่านไปอยู่นานคุณท่านฟางก็ถอนหายใจเบาๆ "ช่างเถอะๆ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว ฉันไม่พูดถึงมันแล้ว"

เขาละทิ้งอคติที่เกิดจากเจียงเจิ้นแล้วหันหน้ามามองเจียงสื้อสื้อ

เจียงสื้อสื้อมีหน้าตาคล้ายฟางเสว่มั่น เธอดูเป็นคนอ่อนโยน

"สื้อสื้อลูก แล้วแม่หนูจะกลับมาเมื่อไหร่?"

ยิ่งคุณท่านฟางมองเจียงสื้อสื้อมากเท่าไหร่ ในใจก็ยิ่งคิดถึงลูกสาวมากขึ้นเท่านั้น เขาก็อดจะถามไม่ได้

เจียงสื้อสื้อกล้าบอกความจริงที่ไหนล่ะ เมื่อถูกถามถึงเรื่องนี้เธอทำได้เพียงส่ายหน้า จากนั้นก็ตอบเบาๆว่า "หนูก็ไม่รู้เวลาที่แน่นอนค่ะ"

เมื่อสายตาเห็นความผิดหวังที่ปกปิดไม่มิดบนใบหน้าของคุณท่านฟาง เจียงสื้อสื้อก็ใจอ่อนแล้วรีบพูดเสริมต่ออย่างรวดเร็วว่า "แต่หนูจะเร่งให้แม่กลับมาไวๆแน่นอนค่ะ"

คุณท่านฟางพยักหน้า

ในเมื่อสามารถผ่านด่านได้แล้วฟางยู่เชินก็โล่งใจ "บริกรครับ เสิร์ฟอาหารเลยครับ"

ฟางยู่เชินเปลี่ยนหัวข้อคุยจากเรื่องของฟางเสว่มั่น เขาพยายามเลือกหัวข้อที่มีความสุขมาพูด

คุณท่านฟางอารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ

ไม่รู้ทำไมหัวข้อสุดท้ายถึงถูกดึงมาที่เรื่องเจียงสื้อสื้อได้

"สื้อสื้อ หนูไม่เด็กแล้ว! เป็นยังไงบ้าง? ถูกหนุ่มบ้านไหนมาจีบไปแล้ว"

หลังจากคุณท่านฟางยอมรับเจียงสื้อสื้อ น้ำเสียงเขาก็อ่อนโยนมากจนดูเหมือนคุณท่านธรรมดา

เจียงสื้อสื้อเม้มริมฝีปากยิ้ม "คุณตาคะ หนูแต่งงานแล้วค่ะ แถมยังมีลูกแล้วสองคน"

เธอนึกถึงจิ้นเฟิงเฉินและเด็กน้อยที่แสนน่ารักทั้งฉลาดและรู้ความสองคนที่บ้าน

รอยยิ้มและความสุขในดวงตาเธอแทบจะล้นออกมา

คุณท่านฟางได้ฟังดังนั้นก็กระปรี้กระเปร่า

นั่นหมายความว่าเขามีเหลนสองคนแล้ว!

"ดี ดี!"

คุณท่านฟางยิ้มไม่หุบพูดคำว่าดีสองครั้ง "เด็กผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะ?"

"ชายหนึ่ง หญิงหนึ่งค่ะ"

เจียงสื้อสื้อดีใจที่เห็นคุณท่านฟางมีความสุข เธอรู้แต่ไม่ได้พูดอะไร

คุณท่านฟางยิ้มจนรอยย่นที่มุมตาบุ๋มลึกไม่น้อย "ชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง ดีจริงๆ"

คุณท่านย่อมมีความสุขเป็นธรรมดาที่ได้เห็นว่ามีลูกหลานเพิ่มมากขึ้น

แสดงให้เห็นว่าสายเลือดมีการขยายออก

"อะเชิน ดูสื้อสื้อสิเป็นแม่ลูกสองแล้ว แล้วดูแกสิ!"

คุณท่านฟางไอออกมาอย่างแรง นิ้วของเขาเคาะลงบนโต๊ะ สายตาที่มองฟางยู่เชินเต็มไปด้วยความรังเกียจ

อายุก็ปูนนี้แล้ว ลูกพี่ลูกน้องก็แต่งงานมีลูกไปแล้ว แต่เขากลับไม่มีวี่แววเลยสักนิด

สีหน้าฟางยู่เชินมึนงง แสดงออกว่าเขายังอยากพยายามทำงานของตนอย่างหัวเราะร้องไห้ไม่ออก

คุณท่านฟางย่อมไม่ขัดข้อง

การที่ผู้ชายที่มีความทะเยอทะยานในเรื่องงานเป็นเรื่องที่ดี

คุณท่านฟางหันหน้ามองเจียงสื้อสื้ออย่างกระตือรือร้นแล้วถามว่า "สื้อสื้อ ทำไมไม่พาลูกทั้งสองมาที่นี่ด้วยล่ะ?"

คุณท่านฟางเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ "ที่แท้ก็พ่อหนุ่มนี่เอง"

เจียงสื้อสื้อแปลกใจที่คุณท่านฟางได้ฟังชื่อนี้แล้วมีท่าทีเหมือนได้ยินชื่อของคนรู้จักกันดีจึงถามด้วยความประหลาดใจว่า "คุณตาเคยได้ยินเรื่องเฟิงเฉินหรอคะ?"

"เคยได้ยิน!"

คุณท่านฟางหัวเราะแล้วพูดอย่างสบายๆว่า "คนหนุ่มสาวที่โดดเด่นในประเทศจีน จะดูถูกความสามารถไม่ได้เลยนะ! เป็นคนรุ่นใหม่ที่มีความสามารถมากๆที่จะมาแทนที่คนรุ่นเก่า"

คำพูดของคุณท่านฟางไม่ได้ปิดบังคำชมที่มีต่อจิ้นเฟิงเฉิน

ได้ยินเช่นนั้นเจียงสื้อสื้อก็รู้สึกดีใจและภาคภูมิใจอยู่ในใจ

การที่ผู้ชายที่เธอรักดูดีมากๆในสายตาของคุณตา เธอย่อมรู้สึกภาคภูมิใจและมีความสุข

คุณท่านฟางหรี่ตาชื่นชมจากนั้นก็เปลี่ยนมาถามเจียงสื้อสื้ออย่างเคร่งขรึม"หนุ่มคนนี้เป็นคนยังไง เขาดีกับเธอมั้ย?"

เขาเห็นพวกคนที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานแต่ชีวิตส่วนตัวยุ่งเหยิงมาเยอะ

อีกอย่างเจียงสื้อสื้อเป็นหลานสาวของเขา เขาย่อมอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง

"คุณตาไม่ต้องห่วงนะคะ"

เจียงสื้อสื้อรู้ว่าคุณท่านฟางเป็นห่วงเธอ เธอยิ้มแล้วตอบว่า"จิ้นเฟิงเฉินดีกับหนูมากๆค่ะ ดีสุดๆเลย"

รอยยิ้มที่มีความสุขในดวงตาแทบล้นออกมา

การจะดูว่าคนๆหนึ่งมีความสุขหรือไม่นั้น แม้ปากอาจหลอกได้ แต่สายตานั้นไม่สามารถหลอกกันได้

ฟางยู่เชินเห็นท่าทางเช่นนั้นของเธอก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ทำไมเขารู้สึกเหมือนถูกโรยด้วยอาหารสุนัขที่มองไม่เห็น?

คุณท่านฟางย่อมไม่พลาดที่จะเห็นรอยยิ้มในดวงตาเจียงสื้อสื้อ เขารู้สึกมีความสุขแทนเจียงสื้อสื้อมาก

แค่อย่าเดินซ้ำรอยเดิมของลูกสาวตัวแสบของเขาเป็นพอ!

"เป็นเช่นนั้นก็ดี!"

คุณท่านฟางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นทั้งสามคนก็พูดคุยหัวเราะกัน เจียงสื้อสื้อตักซุป คีบอาหารให้คุณท่านฟางบ้างเป็นครั้งคราว

บรรยากาศดูเข้ากันดีเป็นพิเศษแตกต่างจากตอนแรกที่เข้ามาอย่างสิ้นเชิง