ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 891
นี่เป็นเรื่องตามคาดการณ์ ในใจจิ้นเฟิงเฉินไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลย ขมวดคิ้วเบาๆ ทำเป็นดีใจพูดว่า “ที่แท้ก็คุณพิเอร์ส เป็นอะไร มีธุระอะไรหรือครับ?”
“พวกเรากินอาหารเที่ยงด้วยกันไหมครับ?”
ได้ยินแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็รู้ ปลาติดเบ็ดแล้ว
แต่ว่า เขาไม่ได้แสดงอาการรีบร้อน แต่พูดขอโทษ “ต้องขอโทษด้วย คุณพิเอร์ส ตอนเที่ยงน่าจะไม่ได้ ผมต้องเข้าร่วมประชุมด่วน น่าจะเสร็จประมาณบ่ายสอง หลังบ่ายสองคุณมีเวลาไหมครับ?”
ความจริง เวลาพักเที่ยง ทั่วไปแล้วบริษัทไม่จัดการประชุม
เขาแค่อยากทิ้งพิเอร์สไว้สักพัก
“คุณเฟิง ผมอยากคุยเรื่องการร่วมงานระหว่างพวกเรา คิดไม่ถึงว่าตัวแทนจำหน่ายยาอย่างคุณจะยุ่งขนาดนี้”
พิเอร์สเห็นเขาเลื่อนเวลา ไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ยอมตกลง “ช่างเถอะ บ่ายสองก็บ่ายสอง”
“ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนคุณพิเอร์สรอสักพักละกัน”
หลังจากวางสายแล้ว พิเอร์สที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น
การร่วมงานทุกครั้งที่ผ่านมาล้วนมีแต่คนอื่นเร่งเข้าหาเขา อย่างสถานการณ์ที่ต้องให้เขารอแบบนี้ เป็นครั้งแรก
ผู้ช่วยเอโลนเห็นพิเอร์สไม่พอใจ เปิดปากพูด “คุณพิเอร์ส พวกเราจะรอจริงเหรอ?”
พิเอร์สพูดจริงจัง “รอ ธุรกิจนี้สำคัญต่อพวกเรามาก จะมีอะไรผิดพลาดไม่ได้ คุณไปเตรียมพร้อมก่อน”
เอโลนรับคำสั่งไป จองที่นั่งร้านกาแฟแห่งหนึ่ง จากนั้นก็ส่งที่อยู่ให้กับจิ้นเฟิงเฉิน
——
บ่ายสอง จิ้นเฟิงเฉินไปตามเวลานัดหมายตามที่อยู่ที่พิเอร์สส่งมาให้
เมื่อเห็นพิเอร์สแล้ว เขาก็พูดด้วยความขอโทษ “ขอโทษด้วย คุณพิเอร์ส ทางมารถติดนิดหน่อย”
พิเอร์สยิ้มแล้วโบกมือพูดว่า “คุณเฟิงไม่ต้องขอโทษ แต่ช่วงนี้คุณเฟิงดูเหมือนค่อนข้างยุ่ง รับงานใหญ่อะไรเหรอครับ?”
จิ้นเฟิงเฉินจีบกาแฟอย่างใจเย็น ยิ้มเล็กน้อย “ก็ไม่มีครับ ธุรกิจก็เหมือนเดิม วันนี้คุณพิเอร์สหาผมมีธุระอะไรเหรอครับ?”
ได้ยินแล้ว พิเอร์สก็ไม่ได้อ้อมค้อม “ในเมื่อคุณเฟิงพูดแล้ว ผมก็ไม่อ้อมค้อมแล้ว เมื่อคืนคุณบอกว่ายังมีตัวยาที่สรรพคุณใกล้เคียงกับโหราเดือยไก่ ผมเอาใบคริสต์มาสกับเมล็ดต้นแสลงใจ ไม่ทราบว่าทางคุณสามารถจัดหาสินค้าจำนวนมากได้ไหม?”
ใบคริสต์มาส เมล็ดต้นแสลงใจเป็นตัวยาที่มีพิษร้ายแรง
จิ้นเฟิงเฉินหรี่ตา รับซื้อวัตถุยาที่มีพิษจำนวนมาก แค่คิดก็รู้ว่าจะใช้ในด้านไหน
ถึงแม้ยาสามตัวนี้มีสรรพคุณทางการแพทย์ แต่เท่าที่รู้จักSAกรุ๊ป เป็นไปไม่ได้ที่จิ้นเฟิงเฉินจะคิดว่าพวกเขาจะเอามาช่วยคน
จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย แกล้งพูดอย่างอึดอัดใจ “คุณพิเอร์ส พูดตามตรง ยาที่คุณต้องการหาให้ได้ แต่ไม่ได้มีตลอด ต้องใช้เวลาในการสั่งซื้อ ถึงจะมีของให้ได้ บวกกับยาสองตัวนี้เป็นยามีพิษร้ายแรง เวลาขาย ต้องมีปัญหาบ้าง”
เห็นจิ้นเฟิงเฉินสีหน้าไม่ดี พิเอร์สก็แสดงสีหน้าเข้าใจ “ที่คุณเฟิงพูดมาผมเข้าใจ ดังนั้น ครั้งนี้ผมมาเพื่อตั้งใจจะร่วมงานกับคุณ”
พิเอร์สหยุดพูด หยิบเช็คใบหนึ่งออกมาวางบนโต๊ะ “นี่คือเงินห้าสิบล้าน เป็นเงินสำรองล่วงหน้า เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่”
เขามั่นใจมากว่าจิ้นเฟิงเฉินต้องรับไว้ คนที่ทำธุรกิจอย่างพวกเขา ไม่มีวันมีปัญหากับเงินแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！