บทที่ 894 ครอบครัวอันอบอุ่น – ตอนที่ต้องอ่านของ ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!
ตอนนี้ของ ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?! โดย เมียวเมียว ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายมนุษย์หมาป่าแวมไพร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 894 ครอบครัวอันอบอุ่น จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
หลับสบายทั้งคืน
วันรุ่งขึ้น แสงแดดยามเช้าอันอบอุ่น
เมื่องจิ้นเฟิงเฉินตื่นแล้ว หญิงสาวในอ้อมกอดยังหลับสบาย ไม่กล้าขยับตัว มองเธอนอนหลับสบายอย่างเงียบๆ
แต่แววตาของเขาเร่าร้อนมาก ไม่นาน เจียงสื้อสื้อก็ตื่นขึ้นมา
ลืมตาปุ๊บ ก็สบตากับจิ้นเฟิงเฉิน ในแววตาอันเร่าร้อนของเขา สื้อสื้อก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืน
แก้มก็แดงขึ้นทันที มุดตัวเข้าไปในอ้อมกอดเขา น้ำเสียงเกียจคร้านเล็กน้อยยามเพิ่งตื่น “คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“สิบนาทีที่แล้ว” จิ้นเฟิงเฉินตอนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ทั้งสองนอนกอดกันอยู่สักพัก ถึงอาบน้ำลงไปชั้นล่าง
ทุกคนในบ้านนั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตาบนโต๊ะอาหาร เห็นทั้งสองลงมา เจิ้นเฟิงเหราก็อดหยอกล้อไม่ได้ “สาวงามอยู่ด้วย พระราชาไม่ตื่นเช้าแล้ว”
จิ้นเฟิงเฉินส่งสายตานิ่งเฉยให้เขา “นายอยากไปทำธุระเรื่องงานที่ต่างประเทศหน่อยไหม? ตอนนี้ยังมีหลายเรื่องยังไม่ได้ทำ”
เพิ่งพูดจบ จิ้นเฟิงเหราก็หุบปากอย่างเจียมตัว
ตอนนี้ได้อยู่กับภรรยาดีแค่ไหน เขาไม่ไปทำงานต่างประเทศเด็ดขาด
เมื่อกินอาหารเข้าเสร็จแล้ว ทุกคนในบ้านยากที่จะมีโอกาสได้นั่งคุยกัน
เสี่ยวเป่าวิ่งมาข้างหน้าจิ้นเฟิงเฉิน “แด๊ดดี้ วันนี้มีงานอะไรไหมครับ?”
“ยังไม่มี ทำไมเหรอ?”
จิ้นเฟิงเฉินมองเสี่ยวเป่าอย่างสงสัย
ได้ยินว่าแด๊ดดี้ไม่มีงาน ตาเสี่ยวเป่าเป็นประกายทันที กอดอยู่ที่ขาของจิ้นเฟิงเฉินอย่างออดอ้อน “ถ้าหากแด๊ดดี้ไม่มีงาน พาผมไปขี่ม้าได้ไหมครับ? วันนี้เป็นวันหยุดพอดี ไม่อย่างนั้น รอแด๊ดดี้ว่างรอบหน้าก็ไม่รู้ต้องรอถึงเมื่อไหร่”
สาวน้อยที่อยู่ข้างๆได้ยินว่าขี่ม้า ก็สนใจขึ้นมาทันที รีบกินองุ่นที่แม่จิ้นป้อนเธออย่างรวดเร็ว
จากนั้น ก็รีบวิ่งมาข้างกายจิ้นเฟิงเฉิน “ดีเลย เถียนเถียนก็อยากขี่ม้า แด๊ดดี้พาเถียนเถียนไปด้วยได้ไหมคะ”
โดนสายตาอันแป๋วแหววของหนึ่งเล็กหนึ่งใหญ่มองมาอย่างตั้งหน้าตั้งตา จิ้นเฟิงเฉินจะปฏิเสธได้ยังไง
สายตาอันอ่อนโยนของเขา ยื่นมือออกไปอุ้มเถียนเถียนไว้ในอ้อมกอด “ได้เลย แด๊ดดี้พาไปฝึกขี่ม้ากัน ถ้าอย่างนั้นเถียนเถียนก็เชื่อฟังนะ”
เห็นจิ้นเฟิงเฉินตอบตกลงแล้ว เถียนเถียนก็ตื่นเต้น พยักหน้าไม่หยุด ท่าทางเชื่อฟัง “แด๊ดดี้วางใจ เถียนเถียนเชื่อฟังที่สุดเลย”
ตกลงกับเสี่ยวเป่าและเถียนเถียนแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็โทรศัพท์ไปสั่งกู้เนี่ยน ให้เขาติดต่อกับคนในสนามม้าก่อน ให้พวกเขาเตรียมม้าและสถานที่ให้พร้อม
กู้เนี่ยนก็รีบไปจัดการทันที
จิ้นเฟิงเหราก็รู้สึกสนใจ “พี่ ผมไปด้วย พวกพี่จะออกไปเที่ยวกันเองไม่ได้ แล้วให้ผมไปทำโอที่บริษัทอย่างลำบาก กดขี่แรงงานกันแบบนี้ ผมไม่ยอม”
“อยากไปก็ตามใจนาย”
น้อยมากที่จิ้นเฟิงเฉินจะไม่ปฏิเสธจิ้นเฟิงเหรา
จากนั้น จิ้นเฟิงเฉินมองพ่อจิ้นแม่จิ้นที่นั่งบนโซฟา “พ่อแม่ ไปด้วยกันไหมครับ?”
“นี่เป็นกิจกรรมของเด็กๆ แม่กับพ่อไม่ไปด้วยแล้ว”
แม่จิ้นตอบอย่างยิ้มแย้ม แล้วพูดกำชับเพิ่มเติม “พวกลูกระวังความปลอดภัยด้วย โดยเฉพาะดูแลเด็กสองคนกับหวั่นชีง”
พ่อจิ้นก็โบกมือ “พวกลูกรีบไปกันเถิด อย่ารบกวนเวลาสองต่อสองของพ่อกับภรรยา”
แม่จิ้นก็หน้าแดงไปด้วย หันไปจ้องพ่อจิ้น คนอื่นที่อยู่ด้วยต่างพากันหัวเราะ
จากนั้น ทั้งครอบครัวก็ออกเดินทางกันอย่างครึกครื้น จากการเดินทางหนึ่งชั่วโมง ก็ถึงสนามม้า
ส่วนสื้อสื้อหลังใส่ชุดขี่ม้าแล้ว เพิ่มความสง่าขึ้นไม่น้อย ความอ่อนโยนกับความแข็งแกร่งผสมผสานกัน มีบุคลิกที่ไม่เหมือนกัน
เธอจูงมือเสี่ยวเป่า ตัวย่อของจิ้นเฟิงเฉิน ความเท่ผสมความน่ารักและหล่อเหลา
ส้งหวั่นชีงถึงแม้จะไม่ได้ใส่ชุดขี่ม้า แต่ก็ยังคงดึงดูดความสนใจได้เหมือนกัน
ทุกคนเดินไปพร้อมกัน กลายเป็นวิวอันสวยงามที่ทุกคนต่างหันมามอง
ในกลุ่มผู้คนอดพูดกันไม่ได้ “นี่สวยและหล่ออย่างนางฟ้าเทวดา เทียบกับดาราได้เลย”
“ดาราบางคนยังเทียบพวกเขาไม่ได้เลย ทั้งน่ารักเท่หล่อสวยครบทุกอย่าง”
“ใช่ ไม่ได้เห็นครอบครัวที่เป็นอาหารตาแบบนี้มานานแล้ว”
“เด็กผู้หญิงคนนั้นน่ารักมากเลย อยากหยิกแก้มจังเลย”
……
มองดูท่าทางน่ารักของเถียนเถียน มีคนคันมือทนไม่ไหว อยากหยิกแก้มเธอ
แต่ว่า ท่าทางของจิ้นเฟิงเฉินก็เหมือนคนนอกห้ามเข้าใกล้ หลายคนที่อยากเข้าใกล้ต่างก็พากันออกห่าง
เวลานี้ พนักงานก็จูงม้าเดินมาหาพวกเขา
พอเห็นจิ้นเฟิงเฉิน ก็พูดอย่างเคารพ “คุณชายจิ้น ม้าของคุณ”
จากนั้น ยื่นเชือกของม้าของแต่ละคน ให้กับเจ้าของม้า
เห็นม้ายิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้ เจียงสื้อสื้อเริ่มตื่นเต้น “เฟิงเฉิน ฉันรู้สึกกลัว”
จิ้นเฟิงเฉินลูบหัวของเจียงสื้อสื้อ พูดอย่างยิ้มแย้ม “ไม่เป็นไร สื้อสื้อ ผมจะอยู่ข้างคุณตลอดเวลา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!