ฟางเฉิงมองฟางอี้หมิงที่หน้าบูดบึ้ง เขาโมโหตัวเอง “ถึงแม้หลายสิบล้านนี้ สำหรับจิ้นกรุ๊ปแล้ว เล็กน้อยมาก แต่ทำยังไงได้เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว? ถ้าหากเราไม่ยินยอมข้อตกลงนี้ เกรงว่าแม้แต่บาทเดียว ก็ไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฟางซื่อก็จะถูกฟางยู่เชินมันเอาไป”
ฟางเฉิงยังไม่ลืม หลายวันก่อนฟางยู่เชินเพิ่งได้โครงการใหญ่ไปอันหนึ่ง จากการแนะนำของจิ้นเฟิงเฉิน
ตอนนี้ฟางซื่อกรุ๊ปทั้งบริษัทเห็นฟางยู่เชินว่าเก่งมาก เขากับฟางอี้หมิงถ้าไม่ทำผลงานอะไรหน่อย เกรงว่าในฟางซื่อกรุ๊ปคงไม่มีที่สำหรับพวกเขาพ่อลูกแล้ว
ฟางอี้หมิงสูดหายใจเข้าแรงๆ รู้สึกอึดอัดใจมาก แต่ก็ทำได้แค่ทน
เพราะว่า สถานการณ์ตอนนี้เลือกไม่ได้
เขาทุบโต๊ะไปอย่างแรง โมโหจนอย่างทุบมันให้แตก เขาเหมือนไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด สายตาโหดเหี้ยม กดเสียงต่ำพูดว่า “รอให้ผมได้ควบคุมฟางซื่อกรุ๊ป ใครจะไปดูสีหน้ามันอีก”
เขาฟางอี้หมิงไม่มีวันอยู่ใต้คนอื่นตลอดชาติหรอก ไม่แน่นอน
“ลูก พ่อเชื่อลูก” ฟางเฉิงรู้สึกพอใจในตัวลูกชาย
รอจนถึงวันที่ฟางอี้หมิงได้ควบคุมฟางซื่อกรุ๊ป ก็เป็นวันที่พวกเขาเดินอย่างสง่าผ่าเผยได้
สีหน้าฟางอี้หมิงเต็มไปด้วยความไม่พอใจและโมโห จากนั้นถึงค่อยๆหลับตาลง เก็บอาการโมโหลงบ้าง
……
จิ้นกรุ๊ป 11โมงเช้า
บนโต๊ะทำงานจิ้นเฟิงเฉินมีกาแฟหนึ่งแก้ว มีควันร้อนโชยขึ้น
นิ้วชี้จิ้นเฟิงเฉินงอเล็กน้อย เคาะแก้วเบาๆ กัดกรามไว้แน่น ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
ครู่หนึ่ง นิ้วมืออันเรียวยาวของเขายกแก้วขึ้น วางข้างริมฝีปากดื่มไปคำหนึ่ง ให้รสขมและกลมกล่อมซึมเข้าปาก
ผ่านไปสักครู่ ก็เห็นกู้เนี่ยนมาเคาะประตูเบาๆ แล้วเดินเข้ามา
มือของเขาถือแฟ้มเอกสารสีดำ พูดไปด้วย ก็นำแฟ้มวางไว้หน้าจิ้นเฟิงเฉิน
“คุณชาย เมื่อกี้มีข่าวมาว่า สองพ่อลูกตระกูลฟางยินยอมกับข้อเสนอ ที่แก้ไขในสัญญาแล้ว”
ได้ยินแล้ว ดวงตาอันเฉียบคมของจิ้นเฟิงเฉินก็เข้าใจ
ผลลัพธ์นี้เป็นไปตามที่เขาคาดไว้
จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า คิดไปครู่หนึ่ง ดวงตาดำดั่งหินก็มีความเย็นชา พูดว่า “ไปคอนเฟิร์มอีกครั้ง ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ส่งคนที่เมืองหลวงไปเซ็นสัญญาได้เลย”
“ได้ครับ คุณชาย”
กู้เนี่ยนพยักหน้ารับทราบ
พูดจบ เขาเตรียมตัวออกไป แต่ถูกจิ้นเฟิงเฉินเรียกไว้ “ใช่แล้ว กู้เนี่ยน เอาเงินส้าสิบล้านให้สองพ่อลูกฟางเฉิง บอกว่าเงินนี้ เป็นเงินค่าตอบแทนที่ให้พวกเขาไปจัดเตรียมใบคริสต์มาสกับเมล็ดต้นแสลงใจ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!