ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 906

จิ้นเฟิงเฉินได้ยิน ในดวงตามีความอยากรู้อยากเห็น “ตกลงเป็นที่แบบไหนกันแน่?”

จริงๆ แล้ว ตกลงเป็นที่แบบไหน ในใจของเขารู้ดี

แต่ว่า เขาไม่รังเกียจที่จะแสดงละครกับจอห์น ให้ความร่วมมือ เหมือนว่าเขาไม่รู้จริงๆ

เหมือนเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดาที่ร่วมมือกับเขา

ลิฟต์ขึ้นสูงเรื่อยๆ ถึงชั้นเจ็ดเร็วมาก

สิ่งที่ดึงดูดสายตาคือทางเดินที่กว้างและยาว ไม่เหมือนหินอ่อนของห้องโถง กระเบื้องขาวของที่นี่เหมือนเรืองแสงได้ ดูลึกลับมากๆ

ไม่มีความรู้สึกหรูหราเหมือนห้องโถง จิ้นเฟิงเฉินเดา ที่นี่น่าจะเป็นพื้นที่วิจัยยา

จอห์นเห็นสีหน้าประหลาดใจของจิ้นเฟิงเฉิน ลูบคาง ได้ใจเล็กน้อย “ที่นี่ ก็คือสถาบันวิจัยสำนักงานใหญ่ของSA”

จิ้นเฟิงเฉินทำเป็นเข้าใจอย่างฉับพลันแล้วพูด “ไม่แปลกใจเลยที่มันดูศักดิ์สิทธิ์ คิดไม่ถึงว่าเป็นศูนย์วิจัย คุณจอห์นทำให้ผมเปิดโลกจริงๆ”

จอห์นหัวเราะเสียงดัง “ที่ไหนกัน”

หลังจากนั้น จอห์นนำทาง พาจิ้นเฟิงเฉินพวกเขาเดินถึงสุดทางเดิน มีประตูใสสองบานฝังอยู่บนผนัง คล้ายวัสดุแก้ว

มีคนสวมชุดทำงานสีขาวปรากฏตัว ดวงตานิ่งๆ มองพวกเขา เปิดประตูจากด้านใน พูดอย่างเคารพ “สวัสดีครับ!คุณจอห์น!”

จอห์นยิ้มแล้วพยักหน้า “ลำบากหน่อยนะ!”

พวกเขาเดินเข้าไป จิ้นเฟิงเฉินทำเหมือนเยี่ยมชม กลับสำรวจอย่างเงียบๆ

ห้องวิจัยใหญ่กว่าที่พวกเขาคิดไว้ ห้องวิจัยของโม่เหยียและหานยู่เทียบไม่ได้เลย

นอกจากนี้ยังมีเครื่องมือวิจัยขั้นสูงและเครื่องมือทางการแพทย์ต่างๆ

จิ้นเฟิงเฉินพบว่ากำแพงที่อยู่ไม่ไกลเต็มไปด้วยรูเล็กๆ คล้ายอุปกรณ์ดูดซับเสียง

พนักงานของที่นี่ จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้นับอย่างละเอียด แต่เป็นการประมาณคร่าวๆ ก็มีหลายร้อยคน

อีกอย่าง นี่แค่จำนวนพนักงานบนชั้นเดียวของอาคารนี้

จิ้นเฟิงเฉินไม่แน่ใจ ที่นี่มีแค่ห้องวิจัยนี้หรือเปล่า

จิ้นเฟิงเฉินดูและพูดกับจอห์น “ขอบข่ายของที่นี่ใหญ่จริงๆ”

จอห์นยิ้ม “แน่นอน กลุ่มของเรามีทีมงานที่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน พวกเขาทุกคน เราจ้างมาด้วยราคาสูง จะทำการวิจัยจริงๆ อุปกรณ์ สถานที่ และความสามารถล้วนขาดไม่ได้”

จิ้นเฟิงเฉินตอบรับเล็กน้อย ถามด้วยท่าทางสบาย “คุณจอห์น ให้ผมเยี่ยมชมด้วยตัวเองได้หรือไม่?”