ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 907
ประตูที่มีรหัส มีความลับอะไรซ่อนอยู่?
ด้านในคืออะไรกันแน่?
เผชิญหน้ากับความสงสัยของจิ้นเฟิงเฉิน จอห์นทำเพียงตอบอย่างรู้สึกผิด “ที่นี่คือห้องวิจัยสำคัญ คนนอกไม่สามารถเข้าออกง่ายๆ ที่สำคัญเพราะห่วงว่า กรณีติดเชื้อ กำไรไม่คุ้มกับการสูญเสีย หวังว่าคุณเฟิงจะเข้าใจ”
เมื่อได้ยิน จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า “แน่นอนว่าความปลอดภัยคือที่หนึ่ง ผมเข้าใจได้”
จอห์นเห็นเขาไม่เป็นไร จึงโล่งอก “คุณเฟิงเข้าใจก็ดีแล้ว”
พูดจบ เหมือนว่าเขาจะคิดอะไรออก ก้มหน้าดูนาฬิกาบนข้อมือ “ตอนนี้ใกล้จะเที่ยงแล้ว ไม่ทราบว่าคุณเฟิงมีเวลาอยู่รับประทานอาหารไหม?”
“คุณจอห์นเชิญ ผมต้องมีเวลาแน่นอน” จิ้นเฟิงเฉินตกลง
ทั้งสองฝ่ายยิ้ม แล้วออกจากศูนย์วิจัย
จิ้นเฟิงเฉิน จอห์นและพิเอร์สไปที่ร้านอาหารจีนอีกแห่ง จอห์นมองดูสไตล์การตกแต่ง “ร้านอาหารจีนร้านนี้ทำได้ไม่เลว น่าจะสามารถตอบสนองความต้องการของคุณเฟิงได้”
จิ้นเฟิงเฉินยิ้ม “มีใจแล้ว”
รับประทานอาหารจีนเสร็จ เขาก็กล่าวลาจอห์นและพิเอร์สสองคน
ระหว่างทางกลับโรงแรม กู้เนี่ยนมองจิ้นเฟิงเฉินผ่านกระจกรถ ถามอย่างสงสัย “คุณชายครับ ห้องวิจัยที่มีรหัสนั้น น่าจะมีเรื่องที่ไม่สามารถให้คนรู้ได้ซ่อนอยู่นะครับ?”
“อืม”
จิ้นเฟิงเฉินตอบรับเบาๆ ดวงตาหรี่ลง “ดูแล้ว ความลับทั้งหมดต้องอยู่ในห้องวิจัยนั่น”
“ต้องการให้เตรียมคนเข้าไปสอดแนมไหมครับ?”
“แน่นอนว่าต้องไป นายให้เห้อซูหานส่งสายลับจากทีมสองคน กลางคืนเข้าไปสอดแนมในห้องวิจัย ทำให้ลับๆ หน่อย อย่าให้คนรู้”
กู้เนี่ยนได้รับคำสั่ง ตอบรับทันที “ครับ ผมติดต่อเห้อซูหานทันที”
กลางคืนวันนั้น ท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยเมฆมืด ค่ำคืนนั้นหนาราวกับหมึกสาด
มีชายลึกลับสองคนในชุดดำ
บนดาดฟ้าชั้นสูงสุดของSAกรุ๊ป มีเชือกคาดเอว อีกด้านของเชือกคือตะขอที่แข็งแรงมาก ติดขอบหลังคาอย่างแน่นหนา
ทั้งสองเตรียมตัวอย่างรวดเร็ว กระโดดผ่านราวกันตกอย่างเรียบร้อย เลื่อนลงอย่างเงียบๆ จากด้านบนของอาคาร
ข้างใต้เป็นสายธารที่ไม่มีที่สิ้นสุดของยานพาหนะและไฟที่สว่างไสว
ร่างของพวกเขา แทบจะกลมกลืนไปกับค่ำคืน
เร็วมาก พวกเขาลงไปตามชั้นที่มั่นใจไว้แล้ว มาถึงหน้าต่างของห้องวิจัยเรียบร้อย เป็นชั้นที่เจ็ดพอดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！