ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 913
จอห์นรีบมาถึงจุดเกิดเหตุ มองเห็นความวุ่นวายตรงหน้า แทบล้มทั้งยืน ขมับปวดหนึบขึ้นมา
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” จอห์นตะโกน
“คุณจอห์น...” พิเอร์สเดินเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ พึ่งเดินเข้าไปใกล้ ก็โดนถีบจนล้มลงกับพื้น
“สวะ”
จอห์นจ้องเขาเขม็ง ความโกรธในดวงตาแทบเผาไหม้
“ขอโทษครับ คุณจอห์น เพราะผมทำงานไม่รอบคอบ”
พิเอร์สไม่สนใจความเจ็บปวด รีบลุกขึ้นมา รีบก้มหน้ายอมรับผิด
“ทำงานไม่รอบคอบ” จอห์นสูดหายใจ ดวงตาแหลมคมจ้องมองเขา “วัตถุดิบไหม้ไปหมดแล้ว แกบอกแค่ทำงานไม่รอบคอบงั้นเหรอ”
พิเอร์สก้มหน้าไม่พูดไม่จา
ความเงียบของเขาทำให้ความโกรธของจอห์นเพิ่มมากขึ้น ยื่นมือออกไปคว้าคอเสื้อเขาเอาไว้ บังคับเขาให้สบตากับตัวเอง
“พิเอร์ส บอกฉันมาสิ ตอนนี้ต้องทำยังไง” จอห์นกัดฟัน ถามออกมาทีละคำ
พิเอร์สขยับปากราวกับจะพูดอะไร ทว่าสุดท้ายก็ไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้ “ขอโทษครับ”
“สวะ” จอห์นผลักเขา พร้อมถีบเขาอีกครั้งด้วยความโกรธ
ล้มลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง ในตอนที่จอห์นมองไม่เห็น ดวงตาของพิเอร์สวาววับทว่ามันหายไปในทันที ไม่ทันมีใครได้สังเกต
ตำรวจที่มองเห็นเหตุการณ์ สีหน้าพลันเปลี่ยน พวกเขาต่างก็ทราบถึงความโหดร้ายของจอห์นแห่งSA แต่เมื่อได้มาเห็นกับตาตัวเองก็อดตกใจไม่ได้
ทว่าพวกเขาก็ปรับอารมณ์ได้ทันที เดินเข้าไปหา “สวัสดีครับ คุณจอห์น”
สายตาคมของจอห์นมองกลับมา เมื่อเห็นว่าเป็นตำรวจ ดวงตาของเขาจึงอ่อนลง ทว่าน้ำเสียงยังคงไม่ดี “เชิญพูดมาเถอะครับ”
“เพลิงไหม้ครั้งนี้มีคนวางเพลิง...”
ตำรวจยังไม่ทันพูดจบจอห์นก็เอ่ยขัดขึ้นมา “พวกคุณจับได้แล้วเหรอ”
“เปล่าครับ”
“เปล่า” น้ำเสียงของจอห์นดังขึ้น จากนั้นหัวเราะ “ดูเหมือนตำรวจอย่างพวกคุณก็ทำอะไรไม่ได้”
ตำรวจได้ยินแบบนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนทันที เห็นเพียงจอห์นหันกลับไปสั่งคนของตัวเองให้รีบตามสืบเรื่องนี้
“พวกนายรีบไปตรวจสอบ ต้องจับคนที่มันทำมาให้ได้”
จอห์นหันกลับไปมองวัตถุดิบที่โดนเผาไหม้ในโกดัง ใบหน้าเข้มราวกับน้ำหมึก ดวงตาคมฉายแววทะมึน
เริ่มจากยาในห้องแล็บหาย จากนั้นโกดังโดนเผา นี่ถ้าบอกว่าไม่มีใครทำ เขาไม่เชื่อหรอก
แต่เป็นใครกันที่กล้าเป็นศัตรูกับSAกรุ๊ป
รอสืบได้เรื่องเมื่อไหร่ เขาจะบดขยี้มันไม่ให้เหลือเถ้าถ่านเลย
“คุณจอห์น”
ด้านหลังมีเสียงตำรวจดังขึ้นอีกครั้ง
จอห์นหันกลับไป
“บริษัทของคุณเกิดเรื่องนี้ขึ้น เรารู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ยังคงต้องขอความร่วมมือของพวกคุณกับการสืบสวนในครั้งนี้”
“แน่นอนอยู่แล้วครับ”
จอห์นส่งสายตาให้พิเอร์ส อีกฝ่ายเดินเข้ามา ให้ความร่วมมือกับการสืบสวนของตำรวจ
และจอห์นกลับมาที่รถ
กว่าตำรวจจะสืบสวนเสร็จก็เกือบเช้าแล้ว
พิเอร์สเปิดประตูขึ้นมาบนรถ จอห์นที่กำลังหลับตาพักสายตาอยู่ก็ลืมตาขึ้นมา เอ่ยปาก แกนี่จริงๆ ให้ทำเรื่องง่ายๆ แบบนี้ยังพลาดได้”
น้ำเสียงไม่ดังมาก ฟังแล้วดูราบเรียบ แต่ความหมายที่แฝงมาด้วยนั้นทำให้หัวใจของพิเอร์สสั่นสะท้าน
เขากลืนน้ำลาย จากนั้นบอก “คุณจอห์น ครั้งนี้เพราะผมไร้ความสามารถ...”
“พอแล้ว”
จอห์นเอ่ยขัดคำพูดของเขา “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว มาพูดอะไรตอนนี้ยังจะมีประโยชน์อะไรอีก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！