ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 918

ตามคำพูดของเขา ความเงียบเข้าครอบงำ ความกดดันแพร่กระจาย

จอห์นกลืนน้ำลาย แม้ว่าในห้องนี้จะเย็นมาก ทว่าแผ่นหลังของเขายังมีเหงื่อออกจำนวนมาก

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้านั้นสีหน้าเรียบนิ่ง เดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่สัมผัสได้ถึงความโกรธของเขา

“คุณเบอร์เกน...” จอห์นเอ่ยขึ้นด้วยความระมัดระวัง

ก่อนมาเขาเตรียมใจมาแล้ว แต่เขาก็อดที่จะกลัวไม่ได้

อย่ามองว่าเขาอายุมากกว่าเบอร์เกิน ทว่าสมองกลับสู้เขาไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นที่อีกฝ่ายมีภาพลักษณ์ที่โหดร้าย

เขากลัวก็เป็นเรื่องปกติ

เบอร์เกนหลุบตาลง สายตาหยุดลงที่หมัดของเขาทั้งสองข้าง เงียบไม่พูดไม่จา ราวกับไม่ได้ยินเสียงของจอห์น

จอห์นไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้เพียงนั่งเงียบอยู่แบบนั้น

หลายนาทีผ่านไป เบอร์เกนถึงได้เงยหน้ามามองเขาช้าๆ “คุณ เมื่อกี้พูดว่ายังไงนะ”

น้ำเสียงราบเรียบ ไม่มีอะไรแปลกออกไป

แต่จอห์นรู้ว่าเขากำลังโกรธ ห้ามไม่ได้ที่จะไม่กลัว รีบบอกเขาไปอีกรอบ

เบอร์เกนยกยิ้ม รอยยิ้มไปไม่ถึงตา “คุณจอห์น คุณนี่เก่งจริงๆ เลย”

“ขอโทษครับ เพราะความประมาทของผมเอง”

มองจอห์นที่ขอบคุณเสียงเบา พิเอร์สที่ยืนอยู่ด้านข้างนั้นเย้ยหยันอยู่ในใจ

“พูดมาเถอะ ตอนนี้จะทำยังไง” เบอร์เกนพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาไร้อุณหภูมิจ้องมองไปที่จอห์น

“ทำยังไง” สมองของจอห์นว่างเปล่า เนิ่นนานไม่สามารถให้คำตอบเขาได้

ใบหน้าของเบอร์เกนยิ่งน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ “จอห์น เสียเวลาการวิจัยแล้ว คุณจะรับผิดชอบยังไง”

“ผมทราบครับ” จอห์นเช็ดเหงื่อบนขมับ พูดต่อ “คุณวางใจได้เลยครับ ผมจะไม่ทำให้คุณเสียเวลาแน่นอน”

“อ้อ” เบอร์เกนขมวดคิ้ว “คุณคิดได้แล้วว่าต้องทำยังไง”

“ผมจะสั่งวัตถุดิบใหม่ สำหรับส่วนที่โดนขโมยก็จะรีบตามกลับมาให้ได้”

ตอนนี้สิ่งที่จอห์นนึกออกก็มีเพียงเท่านี้

เบอร์เกนพยักหน้า “งั้นคุณคิดว่าผมควรให้โอกาสคุณอีกครั้งไหม”

“ครั้งนี้เป็นความผิดของSAจริงๆ ครับ"

จอห์นตอบกลับอย่างรวดเร็ว “แต่หวังว่าคุณเบอร์เกนจะเข้าใจ การวิจัยนี้มีเพียงSAเท่านั้นที่ทำได้”

หมายความว่า เบอร์เกนทำได้เพียงร่วมมือกับSAเท่านั้น

ได้ยินดังนั้นแล้ว เบอร์เกนก็หัวเราะเสียงดัง

จอห์นมึนงง ไม่รู้ว่าเขาหัวเราะอะไร

ทว่าเห็นเขาหยุดหัวเราะในเวลาต่อมา ใบหน้าเข้มขึ้น ท่าทางไม่พอใจชัดเจน

ตอนนั้นเองจอห์นถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองพูดผิดไป กำลังจะเอ่ยเสริมขึ้นมาก็ถูกเบอร์เกนขัดขึ้นก่อน

“งานวิจัยยามาตั้งมากมาย ไม่ได้มีเพียงSAหรอกนะที่ทำได้”

เบอร์เกนจ้องมองจอห์นด้วยสายตาเยือกเย็น รู้สึกไม่พอใจอยู่ในใจ

“ขอโทษครับ ผมพูดผิดไป”

จอห์นกลัวว่าเบอร์เกนจะยกเลิกสัญญา จึงรีบรับประกัน “คุณเบอร์เกนเชื่อผมได้เลยครับ และเชื่อSAกรุ๊ป เราจะสามารถทำภารกิจได้ลุล่วงแน่นอน”

งานวิจัยมาครึ่งทางแล้ว ตอนนี้จะเปลี่ยนคู่ค้าก็คงไม่ดี

และSAรับผิดชอบส่วนสำคัญของงานวิจัยอีกด้วย

ดังนั้นเบอร์เกนจึงเอ่ย “ผมให้เวลาคุณอีกหนึ่งเดือน ถ้าถึงตอนนั้นคุณยังไม่สามารถให้ในสิ่งที่ผมต้องการได้ การร่วมมือของเราก็จบเท่านี้”

ประโยคนั้น จอห์นจึงพ่นลมหายใจออกมา แต่ไม่กล้าแสดงออกมา

เขารีบพยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ ผมจะรีบทำภารกิจให้สำเร็จ”

……

ในขณะเดียวกัน ชีซามาพบจิ้นเฟิงเฉินที่โรงแรมอีกครั้ง

“มีอะไร”

เมื่อมองเห็นชีซา คิ้วของจิ้นเฟิงเฉินก็ขมวดแน่น ไม่พอใจ

“นี่ นี่มันหมายถึงอะไร” ชีซาเอ่ยออกมาด้วยท่าทีไม่พอใจ “อย่างน้อยฉันก็ช่วยคุณไม่ใช่น้อยๆ ทำตัวดีๆ หน่อย ได้ไหม”