ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 975
“ได้ครับ”
ฟางยู่เชินตกลงคำขอของพวกเขาอย่างง่ายดาย
“ยู่เชิน” ท่านหยางลุกขึ้นอย่างตะลึง เขาไม่รู้เหรอว่าคำขอนี้ไม่ดีต่อเขา?
ฟางยู่เชินหันไปมองเขา ยิ้มบางๆ “ปู่หยาง ผมไม่มีทางส่งฟางซื่อกรุ๊ปออกไปแน่นอนครับ”
สีหน้าและดวงตาของเขาแน่วแน่มาก
หัวใจที่ขึ้นสูงของท่านหยางกลับไปที่เดิมอีกครั้ง ยิ้มอย่างพอใจ “ฉันเชื่อนาย”
คณะกรรมการคนอื่นๆ นายมองฉัน ฉันมองนาย ใบหน้าภูมิใจปิดไม่มิด
ถือว่าถึงจุดประสงค์ของพวกเขาแล้ว
หลังจากจบการประชุม ท่านหยางเปิดคนสุดท้ายที่ออกไป เขาเดินไปข้างหน้าของฟางยู่เชิน “เรื่องวันนี้ล้วนพุ่งหานาย ฉันอายุมากแล้ว เรื่องบางเรื่องนั้นเข้ามาแทรกได้ยาก แต่ว่าถ้ามีส่วนที่ต้องให้ช่วย ก็พูดเลยนะ”
ฟางยู่เชินยิ้มให้เขาอย่างขอบคุณ “ขอบคุณครับปู่หยาง”
“ไม่ต้องเกรงใจกับฉัน” ท่านหยางมองไปรอบๆ ใบหน้านิ่ง ถอนหายใจ “ฟางซื่อกรุ๊ปนี้ฉันและปู่ของนายเป็นคนสร้างขึ้น ฉันไม่อยากให้มีคนมาทำลาย”
“ปู่หยาง ท่านวางใจครับ ผมจะไม่มีทางให้มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น”
ท่าทางแน่วแน่ของเขา ก็เหมือนตัวเองในตอนนั้น
ท่านหยางยิ้ม “นายพูดแล้วต้องทำให้ได้”
ฟางยู่เชินพยักหน้าแรงๆ “แน่นอนครับ”
ส่งท่านหยางกลับ ฟางยู่เชินกลับเข้าห้องทำงานของตัวเอง กำลังจะนั่งลง
ผู้ช่วยวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน “ท่านประธานครับ แย่แล้ว หน้าบริษัทมีนักข่าวมาเต็มเลยครับ”
เมื่อได้ยิน สีหน้าของฟางยู่เชินเปลี่ยน “ใครเป็นคนบอกสื่อ?”
ผู้ช่วยส่ายหัว “ไม่ทราบครับ”
สีหน้าของฟางยู่เชินตึงเครียด กำหมัดแน่น ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ปล่อยเขาจริงๆ
ในขณะเดียวกัน ฟางอี้หมิงรู้ข่าวที่สื่อกำลังมา หัวเราะเสียงดังในห้องทำงาน
“ดีจริงๆ ฉันจะดูว่าครั้งนี้ฟางยู่เชินจะหลบยังไง”
“อี้หมิง ทำแบบนี้ไม่ดีต่อบริษัทหรือเปล่า?” ฟางเฉิงเป็นห่วงเล็กน้อย
แม้ว่าจุดประสงค์ของพวกเขาคือการดึงฟางยู่เชินลงมาจากตำแหน่งประธาน แต่หากมีผลกระทบไม่ดีกับฟางซื่อกรุ๊ป ก็ไม่มีผลดีต่อใคร
“พ่อ มีผลกระทบ แต่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่”
ฟางอี้หมิงกระตุกมุมปาก “ที่สำคัญที่สุดคือถ้าครั้งนี้ฟางยู่เชินไม่สามารถให้ผลลัพธ์ที่ดีต่อสาธารณะ เขาก็ทำได้เพียงส่งฟางซื่อกรุ๊ปออกมา”
ถึงเวลา ฟางซื่อกรุ๊ปก็เป็นของเขาแล้ว
นึกถึงเรื่องนี้ ปากของฟางอี้หมิงจะฉีกถึงหู ใบหน้าเต็มไปด้วยความภูมิใจ
……
กลุ่มเจียงสื้อสื้อกินอาหารเช้าเสร็จ ออกมาจากร้านอาหาร ซ่างกวนหยวนหยุดฝีเท้า “สื้อสื้อ”
เจียงสื้อสื้อหันไป
“วันนี้ขอบคุณเธอมาก วันหลังฉันเลี้ยงเธอ” ซ่างกวนหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม
เจียงสื้อสื้อรีบพูด “ไม่เป็นไร เธอเคยช่วยฉัน ฉันเลี้ยงเธอก็สมควรแล้ว”
ซ่างกวนหยวนยิ้ม หันไปมองฟางเสว่มั่น “คุณน้าคะ วันหลังฉันไปเยี่ยมท่านอีก ฉันไปก่อนนะคะ”
ต่อมา เธอเชยตา สายตาหยุดลงบนใบหน้าหล่อเหลาของจิ้นเฟิงเฉิน “แล้วพบกันใหม่ ประธานจิ้น”
จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าเบาๆ
“ระหว่างทางก็ระวังด้วยนะ” เจียงสื้อสื้อพูด
ซ่างกวนหยวน “อืม” เบาๆ หมุนตัวเดินไปอีกทาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！