ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 980
“ฝู้จิงเหวิน นายปล่อยนะ!”
ข่ายสื้อลินออกแรงจัดมือของเขาออก แต่ทำอะไรไม่ได้ผู้ชายแรงเยอะกว่าผู้หญิง ทำได้เพียงหายใจลำบากขึ้นเรื่อยๆ
ขณะที่เธอคิดว่าตัวเองจะตายแล้ว ฝู้จิงเหวินคลายมือออก
“แค่กๆ!” ข่ายสื้อลินไออย่างห้ามไม่ได้ จากนั้นค่อยๆ ดีขึ้น แล้วหันไปจ้องฝู้จิงเหวิน “นายบ้าไปแล้วเหรอ?”
“ฉันต้องเจอเบอร์เกน”
คำขอกะทันหันของฝู้จิงเหวิน ทำให้ข่ายสื้อลินชะงัก “นายจะเจอเบอร์เกน?”
“ตอนนั้นฉันตกลงเข้าทีมวิจัยของเขา เพราะคิดว่าเขาเชื่อใจฉัน ดูเหมือนว่าตอนนี้ เขาไม่เชื่อใจฉัน ยิ่งไม่เชื่อความสามารถของฉัน”
เขาอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ต้องรีบเข้าภายในของศูนย์วิจัย มิฉะนั้นชีวิตของเจียงสื้อสื้อจะยิ่งอยู่ยิ่งสั้น
เพียงแค่นึกถึงว่าอาการของเจียงสื้อสื้อไม่ดีมากนัก ในใจของเขามีความขุ่นเคืองและเสีย
ข่ายสื้อลินฮื้มเย็น “ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ?”
เธออยากดูว่าเพื่อเจียงสื้อสื้อคนนั้นเขาจะทำอะไรได้
ฝู้จิงเหวินจ้องเธอด้วยสายตานิ่งๆ ไม่สบายใจแต่ก็ไม่พูด
ข่ายสื้อลินโดนจ้องจนรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ในปากยังคงยึดมั่น “ครั้งนี้ฉันจะไม่ช่วยนาย ต่อให้นายขอร้องฉัน ฉันก็ไม่ช่วยนาย”
พูดจบ เธอหมุนตัวเดินจากไป
“ปัง!”
ประตูถูกปิดลงอย่างแรง
ฝู้จิงเหวินก้มหน้าลง รอยยิ้มเจ็บปวดค่อยๆ ปรากฏบนมุมปาก
เขาเพียงแค่ต้องการชดใช้ พระเจ้าไม่ยอมแม้แต่จะให้โอกาสนี้กับเขาเหรอ?
ขณะที่เขากำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง มีเสียงที่ไม่สบอารมณ์ดังขึ้นข้างหู
“นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะช่วยนาย”
เขาเงยหน้าอย่างแรง เห็นเพียงข่ายสื้อลินที่ไปและกลับมา ยืนอยู่ที่หน้าประตู จ้องเขาเย็นๆ
เธอก็แค่สงสารเขาเฉยๆ
ไม่มีอย่างอื่น
……
การร่วมมือของจิ้นซื่อ ฟางซื่อกรุ๊ปและตระกูลซ่างกวนยังคงดำเนินไปตามระเบียบแบบแผน
วันนี้ ซ่างกวนหยวนมาที่ฟางซื่อกรุ๊ปในฐานะผู้รับผิดชอบของศูนย์วิจัย
“สวัสดีค่ะ ฉันซ่างกวนหยวนเป็นผู้รับผิดชอบของศูนย์วิจัยภายใต้ของซ่างกวนกรุ๊ป”
ฟางยู่เชินมองไปที่ผู้หญิงที่มีความสามารถและสวยงามที่อยู่ตรงหน้าของเขา ในสายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ชุดสูทมืออาชีพสีน้ำเงิน ทำให้ร่างของเธอเรียวขึ้น ผมถูกมัดไปที่ด้านหลังศีรษะอย่างสบาย เหลือเพียงผมไม่กี่เส้นบนใบหน้า ดูเหมือนขี้เกียจเล็กน้อย
ใบหน้าที่สมบูรณ์มีเครื่องสำอางอ่อนๆ ทำให้คนยิ่งสวย
“ประธานฟาง?” ซ่างกวนหยวนยื่นมือ เห็นเขานิ่งๆ จึงลองเรียก
ฟางยู่เชินสติกลับมา รับรู้ว่าตัวเองเสียอาการแล้ว ใบหน้าอดไม่ได้ที่จะเห่อร้อน รีบจับมือของเธอ “ยินดีต้อนรับ”
ซ่างกวนหยวนมองปฏิกิริยาของเขาไว้ในสายตา หัวเราะเบาๆ แล้วพูด “วันนี้ฉันอยากคุยเรื่องบางเรื่องของการร่วมมือกับคุณ ไม่ทราบว่าคุณมีเวลาไหม?”
“มี แน่นอนว่ามี” ฟางยู่เชินตอบเร็วมาก
ซ่างกวนหยวนเลิกคิ้ว “มีก็ดีค่ะ”
“เชิญคุณนั่งก่อน” ฟางยู่เชินเชิญเธอให้นั่งลงที่ส่วนต้อนรับ จากนั้นให้ผู้ช่วยเสิร์ฟกาแฟสองแก้ว
ซ่างกวนหยวนหยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋า ยื่นให้ฟางยู่เชินที่เพิ่งนั่งลง
“นี่คือสิ่งที่ศูนย์วิจัยต้องใส่ใจ และของที่ต้องเตรียม คุณดูก่อน”
ฟางยู่เชินเปิดอ่านอย่างจริงจัง
อากาศหมุนเวียนเงียบๆ ช้าๆ ระหว่างทั้งสอง
ผู้ช่วยเข้ามาเสิร์ฟกาแฟ ค่อยๆ ก้าวเท้าเบาๆ อย่างไม่รู้ตัว กลัวรบกวนพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！