ลูกเขยฟ้าประทาน นิยาย บท 14

ซูไห่เฉารู้สึกกลัวจนตัวสั่น เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก และไม่มีข้อสงสัยกับคำพูดของหานซานเฉียนอีก

“พวกนายกำลังทำอะไรกัน?” ซูกั๋วเย่าและเจี่ยงหลานกลับมาถึงบ้าน เห็นฉากนี้เข้าพอดี

“กั๋วเย่า ลูกเขยของนายกล้ามาก มันตีลูกชายของฉัน” เมื่อซูกั๋วหลินเห็นซูกั๋วเย่า เขาก็แสดงท่าทีหยิ่งยโสอีกครั้ง ตั้งแต่เด็กซูกั๋วเย่าเป็นน้องชายที่ไร้ค่า ตอนนั้นเขาขโมยลูกอม ขโมยหนังสือเรียน และขโมยแฟนสาวของซูกั๋วเย่า ซูกั๋วเย่าก็ยอมแพ้มาตลอด ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเขามีอำนาจกว่าซูกั๋วเย่าเสมอ

ซูกั๋วเย่า เขาถูกรังแกตั้งแต่ยังเด็กจนเป็นภาพติดหัว เมื่อเขาเห็นพี่ชายคนนี้เขาจึงรู้สึกหวาดกลัว

“หานซานเฉียน แกบ้าไปแล้วเหรอ...”

ซูกั๋วเย่ายังพูดไม่ทันจบก็ถูกเจี่ยงหลานดึงตัวไว้

แม้ว่าเจี่ยงหลานจะไม่ชอบหานซานเฉียน แต่เมื่อคืนนี้ซูไห่เฉาแย่งตำแหน่งผู้รับผิดชอบโครงการของซูหยิงเซี่ยไป และเธอหาโอกาสแก้แค้นซูไห่เฉาไม่ได้เลย ที่เขาถูกตีมันก็สมควรแล้ว

“พี่เขยคะ ที่ลูกชายของพี่ถูกตีก็เพราะเขาทำตัวเองทั้งนั้น ทำเรื่องอะไรไว้ก็ต้องรับผลกรรมค่ะ” เจียงหลานพูด

“เธอ…” ซูกั๋วหลินพูดพลางชี้นิ้วอันสั่นเทาไปที่เจียงหลานด้วยความรู้สึกโกรธจัด

“ฉันทำไมคะ? พี่เขยชี้นิ้วมาที่ฉันทำไม มีปัญหาอะไรถึงได้มาที่บ้านของฉัน ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณค่ะ”เจี่ยงหลานเป็นคนปากร้าย ถ้าเธอได้ระบายความโกรธออกมาแล้วซูกั๋วหลินก็สู้เธอไม่ได้

“ใช่แล้ว พี่มาที่บ้านของพวกเราทำไม พี่ไม่เคยมาที่นี่มาก่อนนี่” ซูกั๋วเย่ารู้สึกประหลาดใจเช่นกัน บรรดาญาติ ๆ ของตระกูลซูไม่เคยมาที่บ้านของพวกเขามาก่อน หรือวันนี้ดวงอาทิตย์จะขึ้นจากทิศตะวันตก?

ซูกั๋วหลินและซูไห่เฉารู้สึกอับอายจนพูดอะไรไม่ออก

หานซานเฉียนจึงพูดขึ้นว่า “คนของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวปฏิเสธที่จะคุยกับผู้รับผิดชอบโครงการคนใหม่ ดังนั้นพวกเขาจึงมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากหยิงเซี่ย ผมเดาว่าคุณย่าคงจะรู้สึกโกรธไม่น้อยเลย”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เจี่ยงหลานก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“พี่เขยคะ พวกพี่ก็มีวันนี้เหมือนกันหรอกเหรอ พี่มาเพื่อขอความช่วยเหลือจากพวกเรา ลมเปลี่ยนทิศแล้วหรือนี่” เจียงหลานพูด

อนาคตของซูกั๋วหลินอยู่ในกำมือของซูหยิงเซี่ย แม้ว่าเขาจะไม่พอใจอย่างมาก แต่เขาก็ไม่สามารถโต้แย้งในสิ่งที่เจี่ยงหลานพูด

“กั๋วเย่า ครั้งนี้พวกเราทำผิด ฉันขอโทษนายด้วย” ซูกั๋วหลินพูด