ลูกเขยฟ้าประทาน นิยาย บท 15

ความปรารถนาสูงสุดของเจี่ยงหลานคือการหาโอกาสที่จะไล่หานซานเฉียนออกจากตระกูลซู แต่ตอนนี้ซูหยิงเซี่ยกลับพูดช่วยเขา และเธอยังยอมรับการแต่งงานกับเขา ทำให้เธอโกรธขึ้นมาอีกครั้ง

“ซูหยิงเซี่ย แม่ขอเตือนลูกว่าอย่ารู้สึกจริงจังกับเขา หากลูกอยู่กับไอ้คนไร้ประโยชน์แบบนี้ ลูกจะไม่มีทางมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ ดูแม่เป็นบทเรียนสิ” เจี่ยงหลานพูดด้วยความรู้สึกโกรธเคือง

ช่วงเวลาสามปีที่เธออยู่กับหานซานเฉียน ความคิดหรืออุปนิสัยของธอและเขาค่อย ๆ หลอมรวมกัน ถึงแม้ว่าจะไม่มีเรื่องบริษัทลั่วเฉวเข้ามาเกี่ยวเธอก็จะไม่หย่ากับเขา ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นตัวหลักที่ช่วยเธอในการเจรจาขอเป็นหุ้นส่วนครั้งนี้อีกด้วย

เหตุผลที่แม่ของเธอมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อหานซานเฉียน เพราะท่านคิดว่าเขาไม่มีผลประโยชน์ แต่ถ้าเธอได้บอกแม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอเชื่อว่าจะสามารถเปลี่ยนทัศนคติของแม่เธอที่มีต่อหานซานเฉียนได้อย่างแน่นอน

แต่...

ซูหยิงเซี่ยถอนหายใจ ทำไมคุณถึงไม่ยอมให้ฉันบอกเรื่องนี้กับพวกท่านกันนะ

“แม่ไม่ได้โกรธลูกนะ แม่แค่ไม่อยากให้ลูกเดินตามรอยแม่” เจี่ยงหลานสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ตึงเครียดเกินไป จึงเริ่มลดเสียงลงเล็กน้อย

“แม่คะ ให้เวลาเขาหนึ่งปีนะ เขาจะไม่ทำให้แม่ผิดหวังแน่นอน” ซูหยิงเซี่ยรู้ว่าหานซานเฉียนกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอ แม้ว่าเธอจะไม่แน่ใจว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงในด้านไหน แต่เธอเชื่อว่าวันหนึ่งหานซานเฉียนจะทำให้คนที่ดูถูกเขา กลับมามองเขาด้วยความชื่นชมได้แน่

“ฮึ” เจี่ยงหลานพ่นลมหายใจออกมาและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “มันก็เหมือนกับพ่อของลูกนั่นแหละ แม้ว่าลูกจะให้เวลาเขาเป็นสิบปีก็ตาม ดูพ่อของลูกสิ ตอนนี้เขามีอะไรเปลี่ยนแปลงไหม?”

“แม่คะ หลายปีมานี้ แม้ว่าพ่อจะไม่ได้ประสบความสำเร็จมากมาย แต่เขาก็ดีกับแม่ไม่ใช่เหรอคะ? พ่อไม่เคยมีปัญหาเรื่องชู้สาวเลย แม่ดูคนเหล่านั้นสิ ใครบ้างที่ไม่มีผู้หญิงคนอื่น ความสุขไม่ได้วัดกันด้วยเงินอย่างเดียวนะคะ” ซูหยิงเซี่ยกล่าว

แม้ว่าเจียงหลานจะรู้สึกโกรธ แต่เธอก็รู้ว่าที่ซูหยิงเซี่ยพูดนั้นก็มีเหตุผล ถึงซูกั๋วเย่าจะไม่ได้ประสบความสำเร็จมากมายอะไรก็จริง แต่เขาไม่ก็เคยออกไปเที่ยวข้างนอก หากเทียบกับผู้ชายคนอื่น เขานั้นดีมากแล้ว

“ได้ แม่จะให้เวลาเขาหนึ่งปีและจะรอดูว่าเขาจะประสบความสำเร็จมากแค่ไหน แต่แม่ขอเตือน ลูกห้ามปล่อยให้เขาแตะต้องลูกเด็ดขาด” เจียงหลานกล่าว

ซูหยิงเซี่ยพยักหน้า แม้ว่าเธอจะมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับหานซานเฉียน แต่เธอก็ยังไม่พร้อมที่จะพูดถึงเรื่องนั้น

เมื่อเจียงหลานเดินออกจากห้องของซูหยิงเซี่ย เธอก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่น และเห็นเพียงซูกั๋วเย่ากับหานซานเฉียนสองคนเท่านั้น

“แล้วซูไห่เฉากับพ่อของเขาล่ะ? ไม่ขอร้องพวกเราแล้วเหรอ ทำไมถึงกลับไปกันแล้วล่ะ” เจียงหลานถาม

ซูกั๋วเย่าเหลือบมองหานซานเฉียนด้วยแววตาที่หวาดกลัวเขาเป็นนัย ๆ