ลูกเขยมังกร นิยาย บท 124
บทที่ 124 นามสกุลเฉิน
เขาเข้าใจมาโดยตลอด การที่เสี้ยเมิ่งเหยาร่างกายอ่อนแอทำให้เป็นหวัดอยู่บ่อยครั้ง เกิดจากโรคที่เธอเคยเป็นตอนเด็กๆ แต่ดูจากตอนนี้แล้วนั้น มันไม่ใช่เลยสักนิ！
ทว่ากลับเป็นเพราะคนที่ชื่อตู้จื่อเยว่ ยัยนั่นโยนเธอลงไปในทะเลสาบจินโปในช่วงฤดูหนาว จึงทำให้เธอป่วย！
เฉินเฟิงกำหมัดแน่น นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความโมโห เขาไม่สามารถจินตนาการได้จริงๆ เสี้ยเมิ่งเหยาที่ร่างกายอ่อนแอเจ็บป่วยง่ายนั้น ตอนที่เธอตะเกียกตะกายในน้ำที่หนาวเย็นสะท้านกระดูกในทะเลสาบ จะสิ้นหวังแค่ไหน ผู้หญิงใจคอโหดร้ายคนนั้น ตอนนั้นที่เธอโยนเสี้ยเมิ่งเหยาลงไปในทะเลสาบ ต้องการจะฆ่าคนชัดๆ！
เมื่อก่อนเขาคิดไม่ออก ทำไมแต่งงานด้วยกันมาสามปี เสี้ยเมิ่งเหยาจึงพูดถึงเรื่องเพื่อนๆในมหาวิทยาลัยน้อยมาก มองจากตอนนี้แล้วนั้น ไม่ใช่เพราะเสี้ยเมิ่งเหยาไม่อยากพูดถึง แต่เป็นเพราะเธอไม่กล้า！
เพราะชีวิตในช่วงมหาวิทยาลัยของเธอ เต็มไปด้วยความทรงจำที่เจ็บปวด！
ตู้！จื่อ！เยว่！
ดีมาก！
เฉินเฟิงกัดฟันกรอด สิ่งที่ทำให้เขาโมโหมากกว่านั้นก็คือ ความชั่วร้ายที่ผู้หญิงสารเลวคนนั้นทำกับเสี้ยเมิ่งเหยา แต่เสี้ยเมิ่งเหยากลับไม่คิดที่จะแก้แค้นเธอ ทว่าผู้หญิงสารเลวคนนี้ กลับยังไม่ยอมรามือจากเสี้ยเมิ่งเหยา！
ทั้งๆที่ตอนนี้ก็เรียนจบมหาวิทยาลัยไปสามปีแล้ว แค่คิดรู้แล้ว ผู้หญิงสารเลวอย่างตู้จื่อเยว่มีใจคิดอยากจะแก้แค้น มากมายแค่ไหน！
เฉินเฟิงไม่เคยเกลียดผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มากก่อน อีกทั้งยังเป็นผู้หญิงที่เขาไม่เคยเจอหน้ามาก่อน！
"ไอ้คนบ้านนอก ตอนนี้พี่เยว่ของพวกฉันอยู่ที่คฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง แกกล้าไปไหม?" เมื่อเห็นเฉินเฟิงโมโหอย่างเห็นได้ชัด หลี่เสว่ก็ยิ่งได้ใจ เธอเริ่มเทน้ำมันลงไปเพื่อยั่วยวนเฉินเฟิง
เฉินเฟิงเงยหน้าขึ้น สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก ：“นำทาง！”
"เฉินเฟิง อย่าไป......." เสี้ยเมิ่งเหยาอ้าปากขึ้นเล็กน้อย เธอพูดอย่างอ้อนโวน ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่ยอมพูดถึงเรื่องตู้จื่อเยว่ เพราะเธอรู้ดี ตระกูลตู้มีอำนาจมากแค่ไหน ต่อให้ตระกูลเซี้ยสิบตระกูลมารวมกัน ก็ไม่สามารถเทียบได้กับเศษเล็บของตระกูลตู้
เฉินเฟิงทำเพื่อเธอมามากพอแล้ว เธอไม่อยากให้เฉินเฟิงต้องมีเรื่องกับตระกูลที่ทรงอิทธิพลอย่างตระกูลตู้ เพราะเธอเป็นต้นเหตุ
"เสี้ยเมิ่งเหยา แกกลัวอะไร? สามีของแกกำลังจะแก้แค้นเอาคืนพี่เยว่ร้อยเท่า ในสิ่งที่พี่เยว่เคยรังแกแกในตอนนั้น แกควรจะดีใจถึงจะถูก"หลี่เสว่หัวเราะอย่างเย้ยหยัน
"เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้น คุณมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยรึเปล่า?" เฉินเฟิงเงยหน้าขึ้น มองดูหลี่เสว่ด้วยสายตาเย็นชา
หลี่เสว่สั่นเทาไปทั้งตัว เธอรีบพูดอธิบาย：“ฉัน......ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เฉินเฟิง ฉันจะบอกอะไรแกนะ เรื่องทั้งหมดนี้พี่เยว่เป็นคนทำ ถ้าแกเป็นผู้ชายละก็ไปหาพี่เยว่ มารังแกฉันแบบนี้มันไม่เรียกว่าความสามารถหรอกนะ"
"พี่เยว่บ้าบออะไรที่คุณพูดถึง ผมจะไปหายัยนั่นแน่นอน แต่ถ้าผมรู้ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น เกี่ยวข้องกับคุณ ผมไม่มีวันปล่อยคุณไปแน่！”เฉินเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ในเมื่อวันนี้หลี่เสว่ได้พลิกเปิดบัญชีเก่าๆออกมาแล้ว เขาจะคิดบัญชีพวกนั้นให้เคลียร์ทุกบัญชี สามปีก่อน ไอ้พวกคนที่เคยรังแกเสี้ยเมิ่งเหยา เขาจะไม่ปล่อยไปสักคน！
หลี่เสว่เบะปากด้วยความดูถูก ยังจะมาหาเรื่องฉัน? แกผ่านด่านพี่เยว่ให้ได้ก่อนค่อยมาว่ากัน
เมื่อเห็นเฉินเฟิงดึงดันจะไปคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลง ภายในใจของสวีตงเหลียงก็ดีใจขึ้นมาทันที ก่อนหน้านี้เขายังเป็นกังวลว่าจะไม่สามารถทำตามคำสั่งของตู้จื่อเยว่ได้ ทว่าเฉินเฟิงกลับทำได้ดี คิดที่จะไปคฤหาสน์นานาชาติจิ่วหลงเพื่อรนหาที่ตายด้วยตนเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...