ลูกเขยมังกร นิยาย บท 145

บทที่ 145 คุณอาบ้า

“ไม่ยังไงค่ะ” ซูหลิงยู่ตอบตรง เธอชื่นชอบคนเก่ง ชอบผู้ชายที่แข็งแกร่งมาดแมน ส่วนลูกชายจินลิ่วอานกลับดูสำอางตุ้งติ้ง ถึงจะหน้าตาดี แต่ไม่ใช่สเป็คเธอเลย

สีหน้าจินลิ่วอานแข็งค้าง ยัยเด็กนี่...พูดตรงชะมัด

ซูเห้าหรันก็กระอักกระอ่วนนิดหน่อย พยายามเกลี้ยกล่อมว่า: “ลูกพ่อ ลูกชายอาจินดีมากเลยนะ อายุยังน้อยก็มีธุรกิจเป็นของตัวเองแล้ว บริษัทของเขาปีที่แล้วได้เข้าตลาดอเมริกาด้วย เป็นบริษัทเครื่องสำอางบริษัทเครื่องสำอางเอยีอะไรนี่ไง ลูกเป็นผู้หญิง น่าจะเคยได้ยินนะ”

“พ่อคะ พ่อคงไม่คิดจะให้หนูแต่งงานกับเขาหรอกนะ?” ซูหลิงยู่เชิดหน้าถาม ต่อให้หล่อนโง่ ก็ฟังความหมายของพ่อออก

“ฮึมฮึม” ซูเห้าหรันกระแอมสองทีพลางว่า: “ลูก หนูก็อายุไม่น้อยแล้ว น่าจะคิดเรื่องคู่ครองได้แล้ว ลูกชายอาจิน...”

ซูเห้าหรันยังพูดไม่ทันจบ ซูหลิงยู่แทรกขึ้นทันที: “พ่อคะ อะไรเรียกว่าหนูอายุไม่น้อยแล้ว ปีนี้หนูพึ่งสิบแปดเองนะ แถมลูกชายอาจินไม่ใช่แบบที่หนูชอบเลย”

คำนี้ออกมาปุ๊บ สีหน้าจินลิ่วอานเริ่มไม่น่าดู ซูหลิงยู่กล้าเมินลูกชายเขา?

ลูกชายเขา นอกจากไม่มีพรสวรรค์จอมยุทธ์ มีอะไรไม่ดีบ้าง?

พอเห็นจินลิ่วอานโมโห ซูเห้าหรันรีบถลึงตาใส่ซูหลิงยู่ทันที พลางตะคอกว่า: “หลิงยู่ พูดอะไรน่ะ?! ลูกชายอาจินนั่นน่ะบุคคลแถวหน้าเลยนะ มีหญิงสาวกี่คนหาทางแต่งงานกับเขา ยังหาทางไม่ได้ ทำไมลูกยังมารังเกียจรังงอนอีก!”

“พ่อ!” ซูหลิงยู่กระทืบเท้าอย่างแรง ดวงตางามมีน้ำตาคลอขึ้นมา ไม่คิดว่าพ่อจะว่าเธอหนักแบบนี้

“เอาล่ะ” เหมือนรู้ตัวว่าพูดแรงไป ซูเห้าหรันทำเสียงซอฟท์ลงบอกว่า: “ถ้าไม่อยากแต่งงานกับลูกชายอาจินก็ได้ ไปขอร้องพวกศิษย์พี่ ให้พวกเขาชนะการประลอง ลูกก็ไม่ต้องแต่งแล้ว”

ซูเห้าหรันพูดแบบนี้ ทั้งบอกนัยแก่ซูหลิงยู่ และก็จินลิ่วอานด้วย

ที่พูดให้ซูหลิงยู่ คือเตือนลูกสาวว่า สถานที่ฝึกวิทยายุทธเห้าหรันกำลังอ่อนแอ จินลิ่วอานบรรลุอ้านจิ้งแล้ว ถ้าครั้งนี้เขาไม่ไว้หน้าจินลิ่วอาน งั้นต่อไปสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังต้องไม่ปล่อยสำนักเขาไว้แน่ จินลิ่วอานต้องหาทางกดขี่สำนักเราแน่ เขาหวังว่าซูหลิงยู่จะเข้าใจเขา

ที่พูดให้จินลิ่วอาน คือแสดงท่าทีเขาให้จินลิ่วอานเห็นว่า เขาเห็นด้วยที่จะให้ลูกสาวแต่งกับบ้านจิน แต่ลูกสาวไม่เห็นด้วย เขาเองก็หมดหนทาง อยากให้ลูกสาวเขาแต่งไป ได้ สถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังชนะการประลอง ซูหลิงยู่ก็จะเป็นรางวัล

เขาเชื่อว่าจินลิ่วอานต้องมองเห็นความจริงใจของเขา เพราะเปอร์เซ็นต์ที่สถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังจะชนะการประลองมีถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์

“พ่อ หนูให้คนนอกช่วยได้ไหม?” ซูหลิงยู่ถามตาแดงๆ

“คนนอก?” ซูเห้าหรันอึ้ง “ลูกหมายถึงเจ้านั่น?”

“อือ คุณอาคนนั้นแหละ” ซูหลิงยู่พยักหน้าอย่างแรง เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอเองก็หมดหนทางแล้ว ได้แต่ฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่ตัวเฉินเฟิง เธอเองรู้ดีว่าพ่อไม่มีหนทางอื่นแล้ว เพราะจินลิ่วอานเป็นจอมยุทธ์อ้านจิ้งแล้ว จอมยุทธ์อ้านจิ้งสำหรับสถานที่ฝึกวิทยายุทธเห้าหรันเป็นภูเขาใหญ่ที่ไม่สามารถก้าวข้ามผ่านไปได้

“เขาเป็นจอมยุทธ์จริงๆ?” ซูเห้าหรันแอบสงสัย เห็นท่าทางซูหลิงยู่แล้ว ดูมั่นใจในตัวเฉินเฟิงมาก แต่ความมั่นใจเธอมาจากไหนกันเนี่ย? เจ้านั่นน่ะเขาดูยังไงก็ไม่เหมือนจอมยุทธ์เลย

“คุณอาเป็นจอมยุทธ์ ระดับต้นหมิงจิ้ง” ซูหลิงยู่พูดอย่างมั่นใจ

“พี่ลิ่วอาน พี่ว่า...” ซูเห้าหรันเบนสายตาไปที่จินลิ่วอาน เรื่องนี้ต้องถามความเห็นจินลิ่วอาน เพราะเฉินเฟิงไม่ใช่คนสถานที่ฝึกวิทยายุทธเห้าหรัน การให้เฉินเฟิงมาประลองแทนดูไม่ถูกกติกานัก

“ฮะๆ พี่เห้าหรัน ในเมื่อลูกสาวพี่มั่นใจในตัวเพื่อนเธอขนาดนั้น งั้นให้เขาประลองแทนก็ได้” จินลิ่วอานตอบรับอย่างว่าง่าย จอมยุทธ์ระดับต้นหมิงจิ้งคนหนึ่งเขาไม่เห็นอยู่ในสายตาหรอก ลูกศิษย์เขาหลายวันก่อนก็มีคนหนึ่งบรรลุระดับกลางหมิงจิ้ง

“แต่ว่า หลานหลิงยู่ ถ้าเพื่อนเราคนนั้นประลองแล้ว สถานที่ฝึกวิทยายุทธเห้าหรันยังแพ้ งั้นเราต้องแต่งงานกับลูกชายอาแล้วนะ” จินลิ่วอานยิ้มมองซูหลิงยู่อีก

“อาจิน วางใจได้เลยค่ะ ถ้าคุณอาเขาแพ้ หนูจะแต่งงานกับลูกชายอา” ซูหลิงยู่พูดอย่างมั่นใจ ถึงเธอจะพึ่งรู้จักกับเฉินเฟิงไม่ถึงครึ่งชม. แต่เธอกลับเชื่อมั่นในตัวเขามากพิกล

“โอเค!” จินลิ่วอานรับคำทันที

จากนั้นซูหลิงยู่ก็ไปหาเฉินเฟิง พลางมองเขาด้วยสายตาน่าสงสาร “คุณอาคุณอา ครั้งนี้คุณอาต้องช่วยฉันนะ”

“ทำไมหรอ?” เฉินเฟิงทำหน้างง เมื่อกี้ยัยนี่ยังดีๆอยู่ไม่ใช่หรอ?

“พ่อฉันกับจินลิ่วอานพนันกัน เอาฉันเป็นรางวัล บอกว่าถ้าสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังชนะสถานที่ฝึกวิทยายุทธเรา ฉันต้องแต่งงานกับลูกชายจินลิ่วอาน” ซูหลิงยู่บอก

“เธอไม่อยากแต่ง?” เฉินเฟิงเลิกคิ้วถาม

ซูหลิงยู่พยักหน้ารัวๆ: “คุณอา อาไม่รู้หรอกว่าลูกชายจินลิ่วอานนะ ตุ้งติ้งขนาดไหน คราวที่แล้วที่ฉันเจอเขานะ ยังทำนิ้วแบบพวกกระเทยใส่ฉันเลย ให้ตายฉันก็ไม่ยอมแต่งกับเขาหรอก”

ทำนิ้วแบบกระเทย? เฉินเฟิงทำหน้างง

“คุณอา ถ้าอาไม่ช่วยฉัน ฉันจะไปซื้อตั๋วเครื่องบินไปแอฟริกาแล้วนะ” ซูหลิงยู่บอก

“ไปแอฟริกาทำอะไร?” เฉินเฟิงยังงงๆ

“หนีการแต่งงานไง” ซูหลิงยู่ทำหน้าจริงจัง “ยังไงฉันก็ไม่ยอมแต่งกับนายกระเทยนั่นหรอก ถ้าคนสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังชนะจริงๆ ฉันจะหนีงานแต่งไปทำงานที่แอฟริกา ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพวกเขาจะไปจับฉันกลับมา”

เฉินเฟิงไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ยัยเด็กนี่คิดได้นะ

“คุณอา อาทนเห็นสาวน้อยน่ารักอย่างฉันไปแอฟริกาคนเดียวจริงๆหรอ?” ซูหลิงยู่มองเฉินเฟิงตาปริบๆ ทำหน้าน่าสงสาร

“ทนได้สิ จะมีอะไรทนไม่ได้ล่ะ” เฉินเฟิงพูดจริงจัง

ซูหลิงยู่พูดไม่ออก: “อาบ้า อาทุเรศ ไม่สนอาแล้ว”

“เอาล่ะ ล้อเล่นน่า ในเมื่อเธอพูดแบบนี้แล้ว งั้นวันนี้ฉันจะให้คนสถานที่ฝึกวิทยายุทธจินกังเดินเข้ามาแต่โดนหามออกไปละกัน” เฉินเฟิงยิ้มบอก

“จริงหรอ?” ซูหลิงยู่มองเฉินเฟิงอย่างสงสัย พูดว่า: “คุณอา อาไม่ได้โม้ใช่ไหม ฉันพึ่งถามพวกศิษย์พี่ไป พวกเขาบอกว่า ลูกศิษย์จินลิ่วอานมีคนบรรลุระดับกลางหมิงจิ้งแล้วด้วย”

“ระดับกลางหมิงจิ้ง? แกร่งมากหรอ?” เฉินเฟิงยิ้มล้อ

“คุณอา อาพึ่งระดับต้นหมิงจิ้งเองนะ” ซูหลิงยู่เบ้ปาก ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกอีกว่า เฉินเฟิงน่าจะพึ่งไม่ได้ ระหว่างจอมยุทธ์ด้วยกัน ความแตกต่างในพลังการต่อสู้ของแต่ละระดับมันเยอะมากนะ ปกติแล้ว ระดับกลางหมิงจิ้งคนหนึ่งจะสามารถรับมือระดับต้นหมิงจิ้งได้สามคนพร้อมกันเลยด้วยซ้ำ

การประลองข้ามระดับแบบนี้จะเกิดได้กับจอมยุทธ์อัจฉริยะบางคนเท่านั้น