ตอน บทที่ 232 ทำเป็นโอ้อวดให้ดูดี จาก ลูกเขยมังกร – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 232 ทำเป็นโอ้อวดให้ดูดี คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต ลูกเขยมังกร ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 232 ทำเป็นโอ้อวดให้ดูดี
ถึงแม้จะสงสัย แต่เสี้ยเว่ยกั๋วก็ไม่ถามอะไรออกไป ทุกคนล้วนมีความลับของตัวเอง เฉินเฟิงก็เช่นกัน
อันที่จริงเมื่อ3ปีก่อน เขารู้ว่าเฉินเฟิงนั้นไม่ธรรมดา เพราะคนปกติ หากได้รับบาดเจ็บสาหัสแบบนั้น คงไม่อาจมีชีวิตรอดมาได้
แต่ตอนนั้นเฉินเฟิงเข้มแข็งมาก
เพราะความเข้มแข็งนี้ กินใจเสี้ยเว่ยกั๋วมาก เลยพาเฉินเฟิงกลับมายังตระกูลเสี้ย
อาเหาขับรถเบนซ์พาทั้ง3คนไปส่งโรงพยาบาล
กู้ตงเชินกับหานหลงยังคงอยู่ที่ตระกูลเย่ จัดการเศษเล็กเศษน้อยของตระกูลเย่
ไม่นานนักเฉินเฟิงก็ได้รับข่าวจากกู้ตงเชิน:“คุณชายเฉิน เสี้ยห้าวให้คนของตระกูลเย่มัดอาเสี้ยไว้”
“อืม ฉันรู้แล้ว”เฉินเฟิงสายตาเย็นชาเล็กน้อย พูดเสียงเคร่งขรึม
เสี้ยห้าว!
ที่แท้ก็เป็นเสี้ยห้าว!
อันที่จริงตอนที่รู้ข่าว เฉินเฟิงรู้สึกว่าเรื่องที่เสี้ยเว่ยกั๋ว ปรากฏตัวในตระกูลเย่นั้นมีเงื่อนงำ เพราะปกติแล้วถ้าตระกูลเย่ต้องการพบ ก็ควรจะเป็นเขากับเสี้ยเมิ่งเหยา ไม่ใช่เสี้ยเว่ยกั๋ว
แต่ตระกูลเย่ก็ต้องการพบแล้ว เมื่อมาคิดๆดูแล้ว ต้องมีคนยุยงอยู่เบื้องหลังแน่ๆ
ตอนนั้นเฉินเฟิงสงสัยเสี้ยห้าว แต่ไม่มีโอกาสได้พิสูจน์
ตอนนี้ได้คำตอบจากกู้ตงเชินแล้ว
“คุณชายเฉิน ให้ผมพาตัวเสี้ยห้าวไปหาคุณดีไหมครับ?”กู้ตงเชินหยั่งเชิง
“ไม่ต้อง เรื่องเสี้ยห้าวฉันจัดการเอง นายจัดการเรื่องตระกูลเย่ไปก่อนเถอะ อย่าให้เรื่องรั่วไหลออกไปได้”เฉินเฟิงพูดอย่างเย็นชา เสี้ยห้าวล้ำเส้นเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าครั้งนี้เขาไม่ปล่อยเสี้ยห้าวไว้แน่
“ครับ คุณชายเฉิน ”กู้ตงเชินพยักหน้า ถึงแม้เขาพอจะเดาออกว่าเฉินเฟิงจะจัดการตระกูลเย่ แต่เขาไม่คิดว่าเฉินเฟิงจะใช้วิธีเฉียบขาดแบบนี้จัดการตระกูลเย่ ฆ่าหวังอานและเย่ไห่ตง
เมื่อเย่ไห่ตงตาย ตระกูลเย่ก็ล่มกระจายไปคนละทิศละทาง
“แกบอกว่ามีแค่เสี้ยเมิ่งเหยาคนเดียวที่ไปงั้นเหรอ?”ณ ห้องทำงานของประธาน อาคารหยุนเสิ้ง เสี้ยห้าวถามอย่างสงสัย
คนที่ยืนตรงหน้าเขาคือโจวเหอ หัวหน้ารปภ.ของบริษัท
“ครับ ท่านประธาน หลังจากตาแก่นั้นถูกคนของตระกูลเย่เอาไป พยาบาลก็โทรหาเสี้ยเมิ่งเหยาเป็นคนแรก ดังนั้นจึงมีแค่เสี้ยเมิ่งเหยาคนเดียวที่ไป。”
“แล้วเจ้าเศษขยะเฉินเฟิงล่ะ?”เสี้ยห้าวถามเสียงขรึม คนที่เขากลัวที่สุดตอนนี้คือเฉินเฟิง อันที่จริงจุดประสงค์หลังที่เขาให้ตระกูลเย่ ลักพาตัวเสี้ยเว่ยกั๋วไปก็เพื่อยืมมือตระกูลเย่มาถอนรากถอนโคนเฉินเฟิง
“ท่าประธาน พวกเราก็ไม่รู้ว่าเศษขยะเฉินเฟิงคนนั้นไปไหน 2-3วันมานี้ไม่เห็นเขาในเมืองชางโจวเลย”โจวเหอพูด
“คุณเสี้ย ดูคุณสิเนี่ย โตเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้แล้วนะ ทำไมถึงไม่ระวังเอาซะเลย”หลินหลันมองเสี้ยเว่ยกั๋วด้วยความโมโห ถึงแม้ทั้งสองพ่อลูกได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ได้สาหัสอะไรมาก แค่เขาได้ออกจากโรงพยาบาลก็ดีแล้ว
“วันนี้ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันดีใจไปหน่อยเลยไม่ทันระวัง ”เสี้ยเว่ยกั๋วพูดติดตลก
“คุณดีใจ แต่เกรงว่ามีใครบางคนไม่ดีใจนะ”น้ำเสียงของหลินหลันเปลี่ยนไป เห็นได้ชัดว่าเธอพูดถึงเฉินเฟิง
เฉินเฟิงขมวดคิ้วเป็นปม ไม่ได้พูดอะไร วันนี้เสี้ยเว่ยกั๋วเพิ่งออกจากโรงพยาบา เขาไม่อยากให้เสี้ยเว่ยกั๋วลำบากใจ ดังนั้นเขาจึงไม่อยากมีปากเสียงกับหลินหลัน
“หลันหลัน ที่คุณพูดหมายความว่าไง?”เสี้ยเว่ยกั๋วยิ้มเจื่อนๆ สิ่งที่เฉินเฟิงเปลี่ยนไปใน1เดือนมานี้ หลินหลันไม่สังเกตเห็นเลยเหรอ?ทำไมเธอถึงยังมีอคติกับเฉินเฟิงขนาดนี้ ถึงเมื่อก่อนตอนที่เฉินเฟิงส่งเดลิเวอรี่ หลินหลันรังเกียจเฉินเฟิงก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้เฉินเฟิงมีหน้ามีตาขึ้นมากแล้ว ทำไมหลินหลันถึงยังอคติกับเฉินเฟิงอยู่อีก?
“หึ ไม่มีอะไร”หลินหลันพูด:“คุณเสี้ย คุณคงยังไม่รู้เรื่องสร้างตระกูลเสี้ยอันใหม่ของลูกเขยคุณคนนี้ใช่ไหม”
“สร้างตระกูลเสี้ยอันใหม่?”เสี้ยเว่ยกั๋วงุนงง เรื่องนี้เสี้ยเมิ่งเหยาไม่ได้บอกเขา
“ใช่ สร้างตระกูลเสี้ยอันใหม่ ตอนนี้ใครบางคนปีกกล้าขาแข็งแล้ว อยากจะออกจากตระกูลเสี้ยไปทำคนเดียว”หลินหลันพูดเหน็บแนม:“แต่ก็จริง ถ้าเป็นฉัน ที่อยู่ในฐานะลูกเขยมานานแล้วก็คงไม่สมัครใจเหมือนกัน อยากลองรู้สึกถึงการที่มีคนเห็นหัวเขา ”
“แม่ แม่คิดมากไปแล้ว”เฉินเฟิงพูดเย็นชา ความหมายของหลินหลันนั้นชัดเจนมาก คือเขาอยากเป็นเจ้าของเอง เป็นหัวหน้าของตระกูลเสี้ย ให้เสี้ยเมิ่งเหยาเห็นหัวเขา ไม่ใช่ให้เขาเห็นหัวเสี้ยเมิ่งเหยา
“คิดมาก?”หลินหลันยิ้มอย่างเย้ยหยัน:“เฉินเฟิง แกกล้าพูดไหมว่าเรื่องสร้างตระกูลเสี้ยใหม่ แกไม่ได้เป็นคนเสนอขึ้น?”
“ผมเป็นคนเสนอ แต่เจตนาของผมก็เพื่อใ ห้เมิ่งเหยาได้รับความไม่ยุติธรรมน้อยที่สุด ”เฉินเฟิงพูดอย่างเย็นชา
“ทำเป็นโอ้อวดให้ดูดี ”หลินหลันเหน็บแนม ถึงจะฟังดูดีแต่ก็โกหกทั้งนั้น เห็นอยู่ว่าทำเพื่อตัวเอง ยังจะมาบอกว่าทำเพื่อเสี้ยเมิ่งเหยา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...