ลูกเขยมังกร นิยาย บท 432
บทที่ 432 คุณนายหลิน
แต่ที่คาดไม่ถึงก็คือ กลับมากันท่าไว้ที่ด้านหน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์นี่แหละ
ตอนที่หลินเย่นกำลังคิดหาวิธีว่าจะเจอกับเสี้ยเมิ่งเหยายังไงดี หลินหลันก็เดินเข้ามาด้านในบริษัทพอดี
“คุณนายหลิน” สาวสวยหน้าเคาน์เตอร์ตาไวเห็นหลินหลันในตอนนั้น เธอก็เรียกชื่ออย่างเคารพ
เสียงนี่เองที่ทำให้หลินเย่นสองแม่ลูกนี่อดไม่ได้ที่จะเหลือบตามองไปด้านข้าง เมื่อเห็นคุณนายหลินที่สาวสวยหน้าเคาน์เตอร์เอ่ยเรียกนั้นคือหลินหลันเอง ทั้งสองต่างเบิกตาโต
อีนางคนบ้านนอกเนี่ยนะ ตอนนี้กลับกลายมีคนเอ่ยเรียกว่าคุณนายหลินไปแล้วเหรอ!
เมื่อเห็นสองแม่ลูกหลินเย่นแล้ว หลินหลังเองก็ยืนนิ่งอยู่กับที่ไปชั่วครู่ แต่ว่าก็สติได้เร็วมาก ความนิ่งงันแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหน้าบานขึ้นมาแทนที่ “โอ้โห พี่เย่น พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”
“จริงๆ เลยนะ พี่เย่น”
“พี่มาก็ไม่แจ้งกับเราไม่ก่อนล่ะ ฉันจะเตรียมตัวออกไปต้อนรับขับสู้”
ไม่รอให้หลินเย่นได้พูดต่อ หลินหลันก็เดินมาหาตรงหน้าหลินเย่น และพูดด้วยน้ำเสียงสนิทชิดเชื้อ
“ต้อนรับขับสู้เหรอ?!”
หลินหลันไม่พูดคำนี้ออกมาก็ยังดี แต่พูดคำนี้ออกมาแล้ว ความโกรธที่อัดอั้นอยู่ในทรวงอกเริ่มตีกลับขึ้นมาเป็นระลอก ต้อนรับขับสู้เหรอ? ต้อนรับกับผีนะสิ!
แกก็แค่อยากจะทำตัวสูงส่งหยิ่งผยองเหนือหัวกูละสิ!
ถึงแม้ว่าจะถูกหลินหลันทำให้โกรธจนต้องกัดฟันเอาไว้ก็ตาม ทว่าหลินเย่นก็ไม่กล้าเอาความโกรธที่อัดอั้นอยู่ในทรวงอกระเบิดออกมาใส่หลินหลัน
ไม่มีเขา วันนี้เธอถึงต้องมาเอง เพื่อมาขอร้องเสี้ยเมิ่งเหยา
หลังจากสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ หลินเย่นก็สงบสติลงได้ จากนั้นก็พูดตามจุดประสงค์ที่มาตรงๆ เลย “หลินหลัน พาฉันไปหาเสี้ยเมิ่งเหยา ฉันมีธุระต้องคุยกับเธอ”
“มีธุระเหรอ?” หลินหลันตะลึงไปก่อน จากนั้นก็ฉีกยิ้มทำท่าหยอกล้อเล็กน้อย “มีธุระอะไรกัน?”
“แกอย่าสนเลยว่าเรื่องอะไรกัน แกพูดออกมาตรงๆ เลยว่าจะยอมพาพวกเราไปไหม” หลินเย่นเริ่มหงุดหงิด ตอนนี้อารมณ์ของหลินหลันมันทำให้เธอไม่สบายใจเลย เวลาก่อนหน้านี้ หลินหลันอยู่ต่อหน้าเธอยังไม่กล้าแม้แต่ที่เงยหัวขึ้นมามองหน้าเลย วันนี้ กลับเอาน้ำเสียงแบบนี้มาพูดกับเธอได้ จะทำให้เธอทนต่อไปได้ยังไงไหว
หลินหลันเองก็เห็นว่าหลินเย่นเริ่มไม่สบายใจแล้ว แต่ว่าสถานะของเธอในเวลานี้ ไม่จำเป็นต้องไปสนใจเรื่องอารมณ์ความรู้สึกของหลินเย่นอีกแล้ว
หลังจากนั้น หลินหลันก็ยิ้มแล้วเอ่ยปากพูด “พาพวกคุณเข้าไปได้แน่นอน แต่ว่าฉันไม่รับประกันว่า เมิ่งเหยาจะมีเวลามาพบพวกคุณหรือเปล่า เพราะว่าตอนนี้เธอเป็นถึงท่านประธานของบริษัท มีเรื่องมากมายที่ต้องเข้าไปสะสาง”
เธอจะยุ่งหาหอกอะไร!
หลินเย่นโมโหจนเกือบหลุดคำผรุสวาทออกมา แต่สุดท้าย เธอก็ยังฝืนทนเอาไว้ ได้แต่กัดฟัดพูด “แกรีบพาฉันขึ้นไป”
“ได้ เดินตามฉันมา” หลินหลันเห็นดังนั้นก็เริ่มเก็บอาการไว้ เพราะว่าด้วยนิสัยของหลินเย่นแล้วที่ถูกเชือดเฉือนซะจะไม่ไหวอยู่แล้ว ถ้ายังเชือดเฉือนกันต่อไป หลินเย่นคงระเบิดอารมณ์จริงๆ แล้ว
ช่วงนี้หลินหลันมาที่บริษัทอยู่บ่อยครั้งถึงมีหรือไม่มีธุระก็ตาม ดังนั้นทุกคนในบริษัทต่างรู้ดีถึงสถานะว่าหลินหลันเป็นมารดาของเสี้ยเมิ่งเหยา
ตลอดทาง พนักงานของบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปต่างทุกคนเรียกคุณนายหลินตลอดทาง การปฏิบัติตัวต่อหลินหลันนั้นก็ให้ความเคารพยกย่องอย่างที่สุด
ภาพนี้ ทิ่มแทงคู่สองแม่ลูกหลินเย่นอยู่ไม่น้อย
ในที่สุด ทั้งสามคนก็เดินมาถึงประตูด้านหน้าห้องทำงานของเสี้ยเมิ่งเหยา
หลินหลันไม่ได้เคาะประตูเข้ามา เปิดประตู แล้วเดินเข้าไปด้านในเลย คู่แม่ลูกหลินเย่นก็เดินตามหลังอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...