ลูกเขยมังกร นิยาย บท 462
บทที่ 462 ไม่เปิด พังมันทิ้ง
ตอนที่เฉินเฟิงเดินมาถึงตรงหน้า หัวใจของหวู่เหวินโป๋ หยุดเต้นในทันที！
จากนั้น ตัวของเขาแข็งทื่อไปหมด ขาทั้งสองข้างอ่อนแรง
ความหวาดกลัว ความรู้สึกไม่ปลอดภัย......
รวมถึงความไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก！
"พี่เปียว นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่？！”
ในที่สุด หวู่เหวินโป๋ทนไม่ไหวแล้ว เขาพยายามอดกลั้นความหวาดกลัวในใจ พูดออกไปด้วยเสียงแหบพร่า
ทว่าหวังเปียว ยังคงไม่ตอบคำถามของเขา
หวังเปียวในเวลานี้ ไม่กล้าตอบ！
เขากลัวเป็นอย่างมาก ถ้าตนพูดผิดไปแค่คำพูดเดียว ทำให้เฉินเฟิงโมโห แล้วตนคงต้องตาย
เวลานี้ มีเพียงแค่ความเงียบเท่านั้น ที่จะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด！
"พี่ครับ พี่พูดอะไรสักหน่อยสิ！”
ด้านหลัง หวังทาวพูดด้วยสีหน้ากระวนกระวายใจ
เขาคิดไม่ตก ทำไมเรื่องถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ หวังเปียวเอาปืนไปด้วยถึงสามกระบอก
เป็นปืนที่มีกระสุนจริงๆ！
ไม่ใช่ปืนของเล่น！
สุดท้าย มือของหวังเปียว กลับขาด
และในเวลานี้ แม้แต่คำพูดสักคำยังไม่กล้าพูด！
"นายทำได้ยังไง?"
เวลานี้ หวู่เหวินโป๋มองไปที่เฉินเฟิงอีกครั้งแล้วพูดด้วยเสียงแหบพร่า ถึงแม้ความจริงตรงหน้ายากที่จะเชื่อ แต่เขาต้องยอมรับ
หวังเปียว แพ้แล้วจริงๆ！
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังแพ้ก่อนที่จะจับตัวเฉินเฟิงได้ทั้งๆที่มีปืนในมือถึงสามกระบอก！
เฉินเฟิงคลายยิ้มบางๆ เขาไม่ได้ตอบคำถามหวู่เหวินโป๋ แต่กลับเดินมาตรงหน้าอีกหนึ่งก้าว
"แก......แกจะทำอะไร?！”
ก้าวนี้ ทำให้หวู่เหวินโป๋ตกใจจนเลิ่กลั่กไปหมด
"ฉันจะบอกอะไรให้แกฟัง พ่อของฉันคือหวู่เหวินเฉิงยิง เขาคือประธานของเฉิงยิงกรุ๊ป มูลค่าในตัวของเขาสูงถึงหมื่นล้าน ในเมืองจงไห่ทั้งแวดวงมาเฟียและด้านถูกกฎหมาย ไม่มีใครกล้าไม่ให้เกียรติพ่อของฉัน ถ้าแกกล้าทำอะไรฉันแม้แต่ปลายเล็บ พ่อของฉันไม่มีวันปล่อยแกไปแน่！”
"หรอ?" เฉินเฟิงกระตุกยิ้มมุมปาก หวู่เหวินเฉิงยิง ฟังดูแล้วเป็นคนที่สุดยอดมาก แต่ใช่ว่าเขาไม่เคยยุ่งกับคนระดับหวู่เหวินเฉิงยิง
"ใช่ๆๆ！พ่อของฉันเก่งมาก" เมื่อเห็นเฉินเฟิงมีท่าทีเหมือนตกใจ หวู่เหวินโป๋จึงรีบพยักหน้าเหมือนลูกไก่
"เพื่อน มีอะไรเราพูดกันดีๆ อย่าลงไม้ลงมือเลย ระหว่างพวกเรา มีเรื่องเข้าใจผิดกัน แต่เรื่องเข้าใจผิดพวกนี้ ยังไม่ถึงขั้นที่ไม่สามารถจัดการได้......." หวู่เหวินโป๋เอ่ยปากอธิบาย เขาพยายามทำให้อารมณ์ของตนเองสงบลงมา จากสถานการณ์เบื้องต้น ฝีมือของเฉินเฟิง เก่งจนขั้นที่เขาไม่สามารถคาดเดาได้
แม้แต่นักฆ่าที่พกปืนไปแล้ว ยังไม่สามารถทำอะไรเขาได้ อธิบายได้เพียงแค่ข้อเดียว เฉินเฟิง คือจอมยุทธ์ในตำนานที่ถูกพูดถึง！
เรื่องที่เกี่ยวข้องกับจอมยุทธ์ เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถจัดการได้ ต้องดูหวู่เหวินเฉิงยิง
"แกพูดถูก พวกเรามีเรื่องเข้าใจผิดกัน และมันก็ไม่ถึงขั้นที่ไม่สามารถจัดการได้" จู่ๆเฉินเฟิงก็สำรวมท่าทีของเขา ความเป็นจริง เขาไม่ได้คิดจะทำอะไรหวู่เหวินโป๋ตั้งแต่ก่อนที่จะมาที่นี่อยู่แล้ว
ไม่ได้เป็นเพราะกลัวหวู่เหวินโป๋
แต่เป็นเพราะ หวู่เหวินโป๋ไม่ได้ทำผิดอะไรต่อเขามากมาย ถ้าจะบอกว่าสิ่งที่ทำผิดต่อเขาก็คือ หวู่เหวินโป๋ทำรถคันใหม่ของเขาพังเท่านั้น ส่วนเรื่องนักฆ่าของหวู่เหวินโป๋ในตอนหลัง ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อเขาแม้แต่น้อย
ให้เขาฆ่าหวู่เหวินโป๋ หรือทำให้เขาพิการเพราะสาเหตุนี้......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...